ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

სამი გზა (თავი 18)

ეს ის რთული დეპრესია აღარ იყო, რაც ოლიკომ გადაიტანა. ეს რაღაც უარესი იყო, რომელსაც ვერავინ გადაატანინებდა მას. ვერავინ, დათას გარდა...

ცოდვილი მამაკაცი ( VIII)

-კარგი , როგორც გინდა . ნუ დაგვივიწყებ თანამშრობლემს , ჩამოდი ხოლმე . სულ ნუ გადაიკარგებით პარიზში . იცოდე ,ცოლს მიაქციე მეტი ყუადღება . დიდი ქალაქია და ათასი ხათაბალა გადაგხდებათ . მაგრამ შენ ისეთი ბიჭი ხარ, რომ ყველაფერს გაუმკლავდები .შემოდი

ჩამეხუტა...

ერთმანეთს ისევ ეხუტებიან და ვერ ხვდებიან დრო რა სწრაფად გადის, ვერ შორდებან, მაგრამ არცერთს არ ჰქონია ამ ჩახუტებაზე ოცნების უფლება, ერთმანეთზე ოცნების უფლება, ერთმანეთის გახსენება, კოცნის სუვილი, რადგან ორივემ უღალატა..

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (3 თავი)

სკოლაში დაგვიანებით მივედი. კლასში შევედი და მერხს მივუჯექი. სანდროს სახეზე ღიმილი შევამჩნიე. ისეთი სიწყნარე იყო არასდროს რომ არ ყოფილ ლა , თუმცა 1-2 ბავშვი მაინც გვიყურებდა ჩემად იცინოდნენ და ამბობდნენ "ლინზებიანი სანდრა, უნიჭო ფიროსმანი" და კიდევ

ძველი პიანინო - 46

ზამთარი ისე მიილია მიმის არც მხატვარი უნახავს და არც ფიფოს შეხვედრია. გაზაფხულზე, ისევ შეიკრიბნენ, თითქოს ისევ ისე ძველებურად გაგრძელდა მეგობრობა, მაგრამ მიმი გრძნობდა, ეს ისეთი ურთიერთობა აღარ იყო, როგორიც ადრე ჰქონდათ... გაზაფხულს მერე ზაფხულიც

უსინათლო

უსინათლოს ჰკითხეს : - მზეს თუ ხედავო ? და იცით რა უპასუხა ? -მზეს შეგრძნებით თუ შეამჩნევ , თორემ ისე,მზე თქვენც სად დაგინახავთ, ვინც ჩემზე უკეთ ხედავთ. - ვერც მე მხედავ ? - ჰკითხეს კვლავ . - ვერა... შენც მზისმაგვარი ხარ. - როგორ თუ მზისმაგვარი? -

სვანური ვერდიქტი დასასრული

სახლში მისულს დედა მომეგება კართან, ძალიან გაუკვირდა ჩემი დანახვა არ მოელოდა, არ ვიცი სახლში როგორ აღმოვჩნდი, არც ის ვიცი რომელი საათი იყო, არც ის თუ როგორ აღმოვჩნდი აქ. დედას უხმოდ ვაკოცე, ჩავეხუტე, მისმა მონატრებულმა სურნელმა გული ამიჩუყა და ჩემს

უცხო ( თავი 16 )

- კაი, რას იბუტები ვიხუმრე უბრალოდ. - მისკენ გადატრიალდა, კნუტის თვალებით უყურებდა და მიმიკას არ იცვლიდა. ისეთი საყვარელი იყო ბიჭი ჩაიფერფლა. - საოცრად კარგი მონეტია ხოლმე, შენს ნერვებზე დაკვრა, რომ შემიძლია და ადვილად ბრაზდები, საერთოდ არ შეგიძლია

ნაცნობი გრძნობა (სრულად)

წინ სიცილით მივიწევ და გაბუზულ ტაისიაზე უფრო მეცინება,ეს უკანასკნელი სკოლის კიბეებზე ჩამოსვლის დროს ისეთი ასრიალდა შარვალი გვერძზე ჰქონდა,ამის გახსენებაზე კვლავ თავიდან ვიწყებ სიცილს და უკვე ვხვდები რო ძალიან ცუდათ ვარ. -აუ კარგი რა,ეგრე შენც