შეგეჩვიე XVIII

ოღონდ ახლა სამსახურში არ ვიყო წასასვლელი და ყველაფერს დავთმობდი, წუხანდელი ღამისთევის შემდეგ თავის აწევაც კი მეზარება ბალიშიდან. მაგრამ საქმე მიხმობს. თებეა უკვე ამდგარიყო. მასზე ფიქრში ვიყავი და ოთახის კარი შემოაღო, -იოანე ლიანა გირეკავს. -რაა?

დეპრესია

ქარია..ზუსტად ის ამინდია რაც ჩემს ხასიათს შეესაბამება...ბნელა..ისე როგორიც ჩემი ცხოვრებაა....არ ვიცი ამ ცხოვრებისგან რას მოველი...უბრალოდ მინდა რომ ყველაფერი შეწყდეს...დავხუჭო თვალები და აგარ გავახილო ...ან მაშინ გავახილო როცა ყველაფერი კარგად

სამართალი - ერკე მიდასი

არ შემიძლია თვალი დავხუჭო თუ მოსამართლე, სამართალს არღვევს ციხე ეკუთვნის არაკრიმინალს, თავისუფლება კანონის დამრღვევს?

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი7)

როგორც ჩანს ცოტა კიარა ძალიან ეტკინა, დამაყრუებელი, მაგამ წუთიერი ყვირილის შემდეგ ხელი შევუხვიე, რატომღაც ვერ ვიტანდი მის ტკივილს, რატომ? რატომ ვღელავდი სანდროზე? ნუთუ რამე... არა არ არსებობს, არანაირი გრძნობა არ არსებობს... იმ ღამეს ბიჭები

სასიყვარულო სურათები (ნაწ 3)

რავიკმა თვალი შეავლო მის კეფას, მხრებს. რა უნდა მისცეს ერთმა ადამიანმა მეორეს ერთი წვეთი სითბოს გარდა და რა უნდა იყოს ამაზე დიდი? ქალიც შესცქეროდა რავიკს. დაძაბულობა გაქრა. რაღაც სივრცე გადაიშალა. მოეჩვენა, თითქოს ღამე სხვა პლანეტაზე გაატარა და

მორჩილება 16

-როგორ არა,კაიფში ხარ - უთხრა გაღიზიანებული ტონით ზურამ.მარიამს კი შეეშინდა,რადგან ახლა გრძელი ლექცია და რაც მთავარია ძალიან სერიოზული ჩხუბი ელოდა ზურასგან,ამას კი მისი გამომეტყველება ეუბნეოდა. მარიამმა ხმა არ ამოიღო -რა გაიკეთე მითხარი -არაფერი

******

ვიღაცა სადღაც მიიჩქარის ვიღაცა სადღაც მირბის, ვიღაც ვიღაცას ემუქრება სადღაც ვიღაცა ტირის.

წარსულის ბილიკი (სრულად)

მე ყველა ჩემი პერსონაჟი მიყვარს, ვგრძნობ... ოღონდ, ყველა სხვადასხვა სიყვარულით მიყვარს. არ აქვს მნიშვნელობა ისინი რა თვისებებს ფლობენ, მე ხომ მათ ვქნი, ისინი ჩემს საკუთრებაში არიან, თუმცა ხანდახან მათი თავისუფლება მაოცებს.

ცოდვების გამო?..(17)

ტელეფონის ეკრანიც ჩაქრა, სურვილი გამიჩნდა დამერეკა და კარგად „მიმესვაადგილზე სადაც იმსახურებდა“, მაგრამ გიგის გამო, თავი შევიკავე, მესამედ კი არ დავინდობ!. ჩემ თავზე გამეცინა,, როგორ გავბრაზდი.. ფრთხილად დავწექი არ მინდოდა გაეგო გიგის, მაგრამ უცებ

მკვდარი ანგელოზი (თავი 2,3)

დავიღალე...აღარ შემიძლია...მივდივარ...უცბად სუნთქვა შემეკრა, ვეღარ ვსუნთქვადი, თითქოს სპირტის სუნი... თვალები ნელ ნელა მეხუჭება და იმის მერე არაფერი მახსოვს...თვალები გავახილე,მხოლოდ ბუნდოვნად ვხედავდი რა ხდებოდა, ძალა გამოცლილი მქონდა, ბუზის