შეგეჩვიე XIV

რა და შენი სამსახურის სანაცვლოდ შენს მიტოვებას მთხოვს. -იოანე დადუმდა, თვალები ჩაუსისხლიანდა, კისერზე ძარღვები დაეჭიმა და იღრიალა. -როგორ გაბედა მაგ დამპალმა ნაბიჭვარმა შენთვის ეგეთი რაიმეს შემოთავაზება. ჩემი ხელით მოვკლავ. ეგ არაკაცი. -დამშვიდდი

ჩემი მორაგბე

საშინელზე საშინელი ამინდი იყო გარეთ... თითქოს სამყარომ მოიწყინა, მოიღუშა და ღრუბლებით შემორტყმული თავის ოთახში ჩაიკტა. მეზიზღებოდა ყოველი ის წამი ,როცა მზეს ვერ ვხედავდი... არ შემეძლო შემეგრძნო მისი სითბო ,მისი სინათლე, მისი სხივები...ამინდის

ქუჩის სამოთხე (მეექვსე თავი)

- მივდივართ ჩქარა. ვწიკვინებდი და ხელებგადაჯვარედინებული ველოდი როდის გამოაღწევდა სახლიდან დამიანე. ბავშვები უკვე წავიდნენ მე კიდე ამ ველურთან და თბილთან დამტოვეს. აბა წყვილებს შორის ხომარ ჩავძვრებოდი.ნუ ჯერ თოკო და თამარი წყვილი არ არიან, მაგრამ

ტკივილმა გამტეხა...

ტკივილმა იმდენად გამტეხა სულით მიჭირს დავიბრუნო ძველი იერი... ის აღმაფრენის უნარი წლებია არის ჩემში ჩამკვდარი...

ერთი სიცოცხლე თურმე ცოტაა, ერთი სიკვდილი ძალზე ბევრია

შერჩება ლექსი ხსოვნის ბარათებს, ვით უშოვარი წამლის რეცეპტი, მე კი გავყვები იმ მისამართებს უმისამართოდ რომ დავეძებდი.

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 7 )

ცხოვრებაში ყოველთვის ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორც ჩვენ გვსურს... მე ეს უკვე კარგად გამაგებინა რეალურმა სამყარომ და უნდა მცოდნოდა, რომ ისევ გამოჩნდებოდა, რაღაც რაც წინ გადამეღბებოდა და საშუალებას აღარ მომცემდა, რომ ჩემი გზა გამეგრძელებინა... ახლა

ჩრდილები სიბნელეში(7)

ერთი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა. ერთი კვირის მანძილზე ჩემს სახლში უამრავი ხალხი ირეოდა, დეკორატორები და ორგანიზატორები. მუშები რომლებიც კაილას ყველაფრის მოწყობაში ეხმარებოდა. ჩემი შეშლილი მეგობარი ამ საქმის ნამდვილი ოსტატია, ამიტომ ჩემი

მეტი ვიდრე სიყვარული

მთავარი მოქმედი პერსონის თხოვნით გთხოვთ მას მოუსმინოთ : მე სრულიად უინტერესოდ მეჩვენება გითხრათ თუ რომელი წელიწადის, რომელი თვის, რომელ რიცხვში ხდება მოქმედებები, მხოლოდ მცირედით შემოვიფარგლები და დავიწყოთ იმით რომ იყო საღამო, ახლა გთხოვთ მოვუსმინოთ

შენი ფანჯრიდან მზე,სულ სხვანაირი ჩანს

გადავყავარ,ფეხის კოჭებიდან ტვინამდე არტერიას მოუყვება და ორგაზმივით ამოხეთქავს, ექსტაზში მაგდებს და გარესამყაროსგან მთიშავს.მასთან სულ სხვანაირი ვარ,სწორედ ისეთი როგორიც სინამდვილეში ვარ,სწორედ ისეთი როგორიც მინდა,რომ ვიყო.ცხოვრებაში არსებობს

შემოტევა

ჩემი დაბადების დღიდან ბუნებრივია, ვერ დავიწყებ ისტორიას. და თუ ხვდებით იმიტომ რომ ჩემი ბავშვობა ისევე, როგორც ყველას ძალიან ბუნდოვნად მახსოვს. ისე რომ ვთქვა არც არაფერი მომხდარა, იმ საოცარ დღემდე განსაკუთრებული ჩემს ცხოვრებაში. არასდროს დამიგეგმავს