Dream! (თავი 4)

ტასოს ყოველთვის უნდოდა სვანეთში წასვლა , ხოლო ახლა როცა გაიგო რომ შანსი ქონდა წასულიყო უფრო მეტად მოუნდა . ოთახში ჩამწკრივებულიყვნენ და საუბრობდნენ. _ხო სოფელი მაინც სხვაა , თან თუ შორსაა და ცოტა ხალხია( ლაზარე) _ჰმმმ, ჰო აბა , ეხა კი მასე ამბობ

შენ შემცვალე (სრულად)

- ყველაფერი დამთავრდა, ამის გაკეთება საჭირო არ არის. - ვუთხარი მშვიდად. - შენთვისვე აჯობებს აქედან წახვიდე, არმინდა გავნო, თანაც პოლიცია ალბათ გზაშია დრო გაქვს რომ გაიქცე და ციხეს ხელიდან დაუსხლდე. - ციხეში მე კი არა შენ წახვალ, შენ გაბრო მოკალი ! -

LOVE Illustrations N3

" ხანდახან ადამიანი ისე უბრალოდ გიყვარდება, ყოველგვარი საერთო ინტერესისა და ბევრი გაცნობა გამოცნობის გარეშე, უბრალოდ ძალიან გიყვარდება და მორჩა. ეს სიყვარული არ საჭიროებს არაფერს, არც განვითარებას, არც არგანვითარებას, ის მზა მზარეული პროდუქტია,

სანამ ვარსებობთ !!!

არსებობა ეს არის სიცოცხლის ერთერთი პირობა, განსხვავება მხოლოდ ის არის როგორ გაატარებ შენთვის მონიჭებულ წლებს, რითი გადაუხდი ღმერთს მადლობას შენი არსებობისთვის.ყველა ადამიანს აქვს ამ ქვეყანაზე რაღაც ვალისმაგვარი,რაღაც რის შემდეგაც უკან რომ მიიხედავს

Ange ardent (1)

-სერიოზულად? კარგიი რა ხომ შევთანხმდით რო დაუთოვება და სახლის დაწმენდა შენზე იყო და მე მხოლოდ დაგვა და ჭურჭლის რეცხვა მიწევედა. რა პონტია - ღმერთოოოოო რა დაგიშავე.. ეხლავე , ეხლავე

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი6)

ვნებიანად მიკოცნიდა ტუჩებს, ვიგრძენი როგორ გამიხურდა სხეული. ხელი მაისურის ქვეშ შემიცურა და ზურგზე აასრიალა. გონება დამებინდა, ვეღარ ვაცნობიერებდი რას ვაკეთებდი უბრალოდ ავყევი და არ მადარდებდა რა იქნებოდა შემდეგ. უცებ მოყდა ჩემს ტუჩებს და დაბინდული

შენი მონატრება მე ლექსს მაწერინებს

შენი მონატრება მე ლექსს მაწერინებს, ჩემი შთაგონების შენ ხარ მესაკუთრე, შენი სიყვარული რითაც მანებივრებ ჩემი ლექსებია მე რომ გესაუბრე

3.მხიარული რომანი

მთაში დილა ნისლიანი გათენდა. ჯერ კიდევ წვიმის სუნი და სიგრილე იდგა ჰაერში. ბექა ტახტზე საცოდავად მოკუნტულიყო და ამცივნებდა, თეკლა მუხლუხოსავით დაგორგლილიყო ზეწრებში, გიოს ძალიან უშფოთველად ეძინა. ზოგადად სახლში ძილის ერთნაირად მძიმე და

ეგოისტი გოგო ვარ!

ეგოისტი გოგო ვარ, დამიბრუნე გრძნობები! თავს მოვიკლავ იცოდე, აღარ დაგელოდები! გული ცივი გამიხდა, ამაცალე ლოდები!

დე ვილფორი,- უკანასკნელი ღამე

ზაფხულის მზიანი დღე იყო... ნიავს ვარდისა და მიმოზის სურნელი მოჰქონდა, ეზოში კი ბავშვების ჟრიამული ისმოდა, მათი სიცილით სხვებსაც გული ბედნიერებითა და სიხარულით აღევსებოდათ, მოხუცებს კი ახალგაზრდობაში დააბრუნებდა. ცა ნარინჯისფერი იყო, ჩიტები კი ცაში