დაუჯერებელი "თავი 2"

-ვიკაა, გაიღვიძე-კარზე მოაკაკუნა დედამ -რა ხდებაა?-ბოხი ხრიწიანი ხმა ამოვუშვი პირიდან. -შენმა მეგობარმა მოგაკითხა დე-შემომძახა მან, მე კი სწრაფად ვჭყიტე თვალები, გარეთ უკვე დაღამებულიყო, სასწრაფოდ წამოვხტი საწოლიდან და საათს დავხედე, უკვე 10

ნუ გააჩერებთ!

მზის სინათლე უკვე იასამნისფრად იდღაბნებოდა მოცისფრო ცაზე, სახლის კარი რომ გავიხურე. მძიმე ჩანთამოკიდებული მივდიოდი, გზას ვიკვლევდი უსასრულოდ გაწელილ კორპუსებს შორის. გვერდს ვუვლიდი ჟანგისფერ ფარეხებს წარწერით: ,,ნუ გააჩერებთ.“ მათგან ცოტა მოშორებით

ცოტა ხნით უკუნეთში

გულუბრყვილობაზე, თურმე საკუთარი ფანჯრის რაფაზე რომ ჩამოჯდები იმაზე უნდა იფიქრო ხალხი რას იფიქრებს. მოპირდაპირე კორპუსიდან ის გამოვიდა, ისევ სიგარეტი ეჭირა ხელში ხეს მიეყუდა და მიყურებდა მისი თვალები თითქოს დუელში მიწვევდნენ, დამცინოდენ და

"ნი" "ნე" (თავი1)

სამსახურიდან დაღლილი გამოვდივარ,ჩანთაში ვიქექები გასაღების საპოვნელად,ისედაც მოშლილი ნერვები უარესად მეშლება წინ მომაბეზრებელი პაციენტი რომ ამესვეტა

იყალთოელი ბიჭები ,,ბაღში'' (ნაწილი 9)

მას შემდეგ რაც რგოლიდან გარიცხეს, ზალიკოს ბიჭებთან აღარ მიესვლება. სანდრო ხომ უკან დასდევს, მაგრამ ფრთხილია ზალიკო: თვალსა და ხელს შუა უძვრება. ტყუილია ვერსად მოიგდებს საცემრად ხელში... კარგა ხანია მეზიბლების ბაღი არ უნახავს. რადგან აუკრძალეს

ბედნიერების რეცეპტი მეხუთე თავი

ალბათ, საინტერესოა რა ხდებოდა ამ დროს არაბულებთან? იმ ღამით გვიან მისულ მინდიას, თავი თორნიკეს ხუჭუჭა თმებში ჩაერგო და შვილის არომატით გაჟღენთილს ტკბილად ეძინა. რატომღაც ვერ მოისვენა სალომემ, მთელი ღამე წრიალებდა, საბოლოოდ ადგომა გადაწყვიტა. -

მებაღე (დასასრული)

ეზოში უფრო მეტად იმატა ხმაურმა. ხმაურს სროლაც მოჰყვა... სარდაფის ლუქიდან ამომძვრალმა პატრონმა მხოლოდ იმას მოჰკრა თვალი, თუ როგორ მიარბენინებდა ვიღაც დადას... უგოს გეგმის მიხედვით, დადა საძინებლიდან უნდა გაეტაცებინათ, რადგან გზა მხოლოდ მან იცოდა,

გ'ვირილები

მახსოვს,შენ ნარინჯისფერი კაბა გეცვა,საოცრად გშვენოდა,სახეზე ღიმილი გეფინა და გაცისკროვნებული თვალებით დაჰყურებდი შავ ღეროიან თეთრ გვირილას,თან ფურცლებს აცლიდი და ჩუმად ბუტბუტებდი… ვუყვარვარ? არ ვუყვარვარ! ვუყვარვარ? არ ვუყვარვარ! ვუყვარვარ? არ

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 1)

საანამ ის გამოჩნდებოდა რომ ეკითხათ სიყვარული რა არისო და გჯერა თუ არაო? ვეტყოდი რომ სიყვარული ის გრძნობა რომელიც ამ ქეყანაში ბევრჯერ მოდის მაგრამ ის ერთი განუმეორებელიაა კი მჯერა მჯერა რომ ჩემთანაც მოიფრენსს სიყვარული როგორც პატარა პეპელა მაგრამ

როგორ განათდი

ვეღარ ვიხსენებ, მარადიულ ძილში გახვეულ ჩემს ლურჯ სამყაროს და ცის ცრემლით თვალებს ვისველებ, მოჯადოებულ ტყეში მძინავს, სადაც ხავსიან მიწას სხეულით შევეზარდე და ვერ ვიხსენებ