მკვდარი ისტორია - თავი II

სამსახურში ზუსტად 17 წუთით და 49 წამით დავაგვიანე. ვიცოდი მაკა, ჩემი უფროსი, უკვე თავის ოფისში ცოფებს ყრიდა და პირდაპირ იქეთ გავემართე. ფეხები უკან მრჩებოდა… რა გაუძლებდა კიდევ ერთ ვულკანის ამოხეთქვას? რით ვერ გაიგო რომ ასეთი ტიპი ვარ?! სულ

მეზიზღები იმიტომ რომ შემიყვარდი (ნაწილი 2)

ანასთვის სიმღერა ძალიან მნიშვნელოვანი რამ იყო, ეს მისთვის ერთგვარი ხსნაა. როცა მღეროდა ავიწყდებოდა აბსოლუტურად ყველაფერი და თავის მეორე მეს პოულობდა სადღაც, თავის გულში მიმალულს. ის კვირაობით ლაუნჯ ბარში მღეროდა და ამისთის კარგადაც უხდიდნენ.დგეს

წერილები ციხეში (სრულად)

,, ეს უკანასკნელი წერილია, შენც გტანჯავ და ჩემს თავსაც ვიტანჯავ, არ მინდა შვილი ასეთ პირობებში გავზარდო, მშვიდობით!“ მხოლოდ ეს სიტყვები ეწერა წერილიში, ერთი წინადადება. უკანსკნელი, უკანასკნელი...-იმეორებდა ხმადაბლა.-მისთვის ასე აჯობებს...

დავათრობ მთვარეს

დავდივარ მთვრალი , აკორდის გზებზე და დავატარებ გრძნობების კონას გიტარის ხმაზე ვაკვნესებ გრძნობებს მომყვება ჩრდილი და თითქოს მბოჭავს.

normal people scare me

გადიოდა დღეები... თვეები... წლები.. და ეს გოგოც მათ ემსგავსებოდა... ისიც ისეთივე უსულო ხდებოდა... მის სრულიად შავ თვალებში ტკივილი იკითხებოდა ... სახე ძაან გამკრთალებოდა, ხოლო ამ სახეს მონსტრებისნაირი ეშმაკური ღიმილი გადაჰკროდა.... ეს არ იყო

არჩევანი (თავი 4)

ბატონ თორნიკეს ვახლავარ- გაყვირის თეატრალურად და ქარიშხალივით დაქრის ოთახში.- როგორ მომნატრებიხარ ბიჭოოო, რომ დაგინახე მერე მივხვდი- როხროხებს ხმამაღლა და ჩვენს შორის ეკვეხება. მე ხელის ჩამოურთმევლად ვიხევ უკან და საკუთარ ნივთებს ვკრებ.- შეცვლილხარ

სუნთქვის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი

სუნთქვის მოყვარული ხარ სუნთქვის გარეშე ჰომ შეუძლებელია სუნთქვით შეწყვეტილმა სიყვარულმა აუფორიაქა გოგონას გული

ლექსი სიყვარულზე

სიყვარულისთვის ეს ცხოვრება ისე ცოტაა, უშენოდ ფლანგვა ამ დღეების ალბათ ცოდვაა. თუ ეს ცხოვრება უშენობის წუთებს მპირდება, მაშინ იცოდე, ეს ცხოვრება აღარ მჭირდება

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი1)

ვისთვის რა, ვისთვის რა ჩემთვის კი სიმშვიდის საპოვნელად საუკეთესო საშუალება მუსიკის მოსმენა და დღიურის შევსებაა. მუსიკა ჩემი ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილია, მის გარეშე ვერც წარმომიდგენია. დღიური კი ერთ-ერთი ,,პიროვნება“ ვისაც ყველაფერს ვუზიარებ.

რეალობა.

ვის შევჩივლო მარტოობა, გზაა ცარიელი ნისლით მოფენილი ფოთლებით. თან ვატარე უკვლებივ გული, და კარებს მიღმა გული გამიციეს და