უცნაური შემთხვევა (სრულად)

-რას ფიქრობთ მისტერ გრიფიტ, მომხდარის შესახებ? -ჰკითხა ცნობილმა რეპორტიორმა მადლენ ჰამშერმა დეტექტივს. -ვფიქრობ, რომ დამნაშავე სათანადოდ დაისჯება.-და ისეთი გამოხედვა მიიღო თითქოს რეპორტიორს აფრთხილებს, რომ მეტი კითხვა აღარ დაუსვას, კამერას

ჯანდაბა! (26)

-შეჩერდი! ჯანდაბა,ნუ აკეთებ ამას!-შევემუდარე,თითები მაჯებზე შემოვხვიე და ვაიძულე ჩემთვის შემოეხედა-გთხოვ! შენ თავს ტკივილს ნუ აყენებ!-საცოდავად წამოვიძახე.ჯიბიდან ცხვირსახოცი ამოვიღე და სისხლიან მაჯაზე შემოვახვიე-ყველაფერს გავუძლებთ! ერთად

სექსუალური ტანგო (თავი 3)

კონვერტი აღსასრულის ნიშანი იყო, შენი სიკვდილის მიზეზი ეწერა მასში! რატომ, როგორ, ვინ და მსგავსი ზღაპრები! მეგობარმა გამომხედა.

ქარი

ქარმა დაარბია სულის დარაბები, შუა ღამეა და არც კი მეძინება ... ცრემლებს მოგონებებს ჩუმად ვაყლაპვინებ... ახლა ოცნებები გადამეკიდება ....

რეალური ცხოვრება(13)

დე ნუ ღელავ ყიველ დღე მოვალ ნერვებს მოგიშლით დაწავალ. საკურთხეველთან ორივემ თანხმობა გამოვაცხადეთ და ვაკიცეთ ერანეთს. აი რესტორანში კი ჭკუიდან გადავედით ვიგიჟეთ და გავერთეთ ბოლომდე. დილით აჩის გვერდით გავიღვიძე მას კი ისევ ეძინა მეც არ დავიბენი

არ შემიძულო!

არ შემიზიზღო, ნუ შეავსებ შენს ჩემდამი სიყვარულს ნაცრისფერით. ჩვენ ხომ არ გვიყვარდა უფერულება. „ჩვენ“, ეს სიტყვა ყუთია, რომელშიც მე და შენ ვართ მოთავსებული. მაგრამ ამჯერად, მე დავიკარგე.[

forever (I/2)

ის რაც ბოლოს დამამახსოვრდა იყო ჰაერის ნაკადი რომელმაც თავზე გადამიქროლა შემდეგ ის ცხოველი და მისი მეტყველი თითქოს ადამიანური თვალები და გონება დავკარგე. არ ვიცოდი ღამე იყო თუ არა მაგრამ ცხადია ამ ძილის დროს პირვილეად დამესიზმრა სიზმარი რომელიც

"კარგი" გოგოს დღიურები (დასასრული)

ახალ წლამდე ორი საათია დარჩენილი და უსაქმურობისგან არ ვიცი რა გავაკეთო. მოწყენილობისგან მზად ვარ გავგიჟდე. ნატაც აქეთ-იქით დარბის და არ ცალია. თან რაღაცაზე ნერვიულობს და ვიღაცას ხმადაბლა ლანძღავს.

შენ შემცვალე (Chapter 2)

- უცნობის ხმის მიმართულებით გავიხედე და დავინახე ის ვინც არასოდეს უნდა დამენახა... - ყოჩაღ ახვლედიანი!- ის უბრალოდ თვალებში მიყურებდა და ცინიკურად მიღიმოდა. სუნთქვა შემეკრა და თავბრუსხვევა ვიგრძენი,სწორედ ამ დროს ზარი დაირეკა და კლასიდან პირველი

ნოემბრის 13 (თავი 2)

მშობელი... დედა და მამა! ეს ხომ ის ორი ანგელოზია რომელიც გვინდა მთელი ცხოვრება გვერდით გვყავდეს.. თუმცა რას ვაკეთებთ ამისთვის? თავის დროზე არ ვაფასებთ მათ... მერე კი ვნანობთ ამ ყველაფერს. სასახელო შვილები უნდა ვიზრდებოდეთ თუმცა ამის მაგივრად?!