ბრალდებულო! თავი 1.

ქარს ველაპარაკები, უფრო სწორედ კი-ვეჩურჩულები...ჩემი ყოველი დილა, შუადღე, საღამო, ღამე...ყოველთვის ასეა. რაღაც ხალისი წამერთვა, სევდა კი მომემატა. ალბათ ვიღაც სუსტად ჩამთვლის ასეთი ფიქრების გამო, მაგრამ არა! მე სისუსტის ყველაზე მეტად მეშინია, ამიტომ

ნეტავ შენ თუ გიფიქრია ამაზე

არმინდა ერთ მშვენიერ დღეს შემთხვევით შევხვდეთ და მითხრა რომ მოგენატრე, რომ ნეტა ყველაფერი ახლიდან დაიწყოს და რომ ერთი შანსი კიდევ არსებობდეს. არმინდა თვალებში მიყურო და გულიდან ამომგლიჯო კუთხეში შეფუთული გრძნობა რომელიც არასდროს დამვიწყებია თუმცა

დროებითი ინტიმი (თავი მეექვსე)

პარკიდან პლედი ამოიღო, ერთი მიწაზე დააფინა, ერთი მე მომცა, მეორე კი თავისთვის დაიტოვა. იქვე პარკიდან სასუსნავები ამოალაგა და მიბიძგა დაჯექიო. იქაურობა მართლაც ულამაზესი იყო, ჩვენ სადღაც უკანონოდ ვიყავით კიდის იქით გადასულები,

ცინიკოსი (თავი 4 )

მთელი ღამე იატაკზე ზურგზე დაწოლილმა გავატარე,მთელი ღამე ფიქრში გავატარე,ვიხსენებდი გეგასთან გატარებულ ყოველ წუთს და გული უფრო მეტად მტკიოდა რომ ვერ შევძელი მისი დაფასება.მე,უბრალო მიმტანმა შევძელი და გეგა ახვლედიანის ყურადღება დავიმსახურე,უფრო მეტიც

need you (3)

ტელეფონი გავთიშე და სანამ ვინმე რამეს იტყოდა კარებთან მივვარდი, მანტო ავიღე და კიბეებზე ჩავირბინე, მივრბოდი,მთელი ძალით მივრბოდი შემდეგ უბრალოდ, ტაქსი გავაჩერე და სასაფლაოს მისამართი ვუთხარი.

სულ ერთი წამით

ერთი...ორი..სამი... ერთი...ორი..სამი... დროს დაეკარგა წამი. ერთი...ორი..სამი...

მუშვან!

მეგობრებო ძალიან პატარა არის სასწრაფოდ დაწერილია და თან ვერ გავძელი, რომ არ დამედო გპირდებით თავებს გავზრდი პატივისცემით ივინე

სიმპათიური სტუმარი ( 7, 8 თავი)

ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. თვალები რომ გავახილე ისევ არ იყო გათენებული. საათს დავხედე, ღამის ორი საათი იყო. ტელეს დავხედე, მესიჯი იყო უცნობი ნომრიდან. პირველი გაბრო ამომიტივტივდა გონებაში.– ‘ შენი სახლის გვერდზე, ბუჩქნართან გელოდები’ რამოდენიმე წამი

ბედისწერა (თავი 7)

-დედა ალბათ ხუმრობ ხო? (ტატო) -არა ამ ყველაფერს სრული სერიოზულობით გეუბნებით და მოვითხოვ თქვენს დას ისე მოექცეთ როგორც იმსახურებს და სათანადო მაგალითი მისცეთ.-რა სასაცილოა უკვე ჩვენი დაც გახდა.

სპექტაკლი ჯოჯოხეთში (I თავი)

დაბადება სცენაზე, რადიკალურად განსხვავებულ ადგილას... სცენაზევე ადგმა ფეხის, მეტყველება, აზროვნება და, რაც მთავარია, იქვე განვითარება... რაღა თქმა უნდა, ჩვენ, ყველანი, სცენაზე ვიბადებით (თუ გაგვიმართლებს და სცენის შუაგულში დავიბადებით,