როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 9 თავი

კიდევ ერთი დღე თავგადასავლების მოლოდინში, ოცნებები და სიყვარული ყავის სუნი ცხვირზე მალამუნება, თვალებს ზემოთ ვწევ, კიდევ მეღიმება იმ ფიქრით რაც გუშინ გავაკეთე, მერე კი მახსენდება რომ უპასუხოდ არ დარჩება და უკვე გული მეკუმშება რას მოიმოქმედებს, სახეს

My life Sucks!! 3 (+15)

ოლივერს მივუბრუნდო - ზოგჯერ მაინტერესებს რას გააკეთებს ლაპარაკისას სახეში რომ დავარტყა. - სავარაუდოდ შეურაწყოფილი დარჩება - მითხრა ჩაფიქრებულმა ოლივერმა. - ძალიან ფეთქებადი ხასიათი გაქვს პატარა თეოდორ, მგონი დახმარება გჭირდება - შემომხედა დიმიტრიმ.

თოვლს მოყოლილი მამაკაცი

"დილა იწყება ყავით ნესკაფესთან ერთად", ზუსტად ასე იწყება ჩემი დილა, ის არ გავს სხვებს, ის მე არ მიწამებს ცხოვრებას, პირიქით სასიამოვნოც კი არის ხოლმე, დილით ადრე გაღვიძება, ვარჯიში, შხაპის მიღება და 9 საათამდე ყავის სმა განუყრელი ლეპტოპით ხელში

მხოლოდ ერთი (4)

სავარაუდოდ ამ ბარათს კითხულობ. ელენა არ ვაპირებ შენთვის რამის ახსნას ეს წერილი უბრალოდ დავწერე არ ვიცი რატომ. შენ არ ხარ ჩემი ღირსი, შენ ძალიან ეჭვიანი წუწუნა გოგო ხარ და ჩემთვის ყოველთვის ტვირთი იყავი. ახლა ვზივარ და ვსვამ და მყოფნის გამბედაობა

ვანო

ეძღვნება ჩემ მეგობარს თუნდაც გასაჭირი, თუნდაც ლხინი იყოს, თურმე ეს ცხოვრება მართლაც რა კარგია. და თუ მაინც შენზე აღარავინ ფიქრობს, გვერძე ბიჭი გიდგას შენი ძმაკაცია.

პეპელა 7

_ სანდრო... რა უცნაურია, ვერ წარმოიდგენ. მამას ვერ გეძახი, არ მახსოვხარ. არაფერი არ მახსოვს შენი, საერთოდ არაფერი _ ყვირის და მაღლა იყურება _ შენ სადღაც მანდ ხარ ხომ, ცაში? მაგრად ხარ სანდრი? ჩვენ აქ მარტო ვართ, მე მარტო ვარ და მტკივა, მიჭირს

თამაში მუსიკის წესებით (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი ბაკურიანში ჩასულები ოთხ-ოთხად გადანაწილდნენ მათთვის გამოყოფილ ნომრებში. ლიკა, მარიამი, ირმა და კიდევ ერთი ჯგუფის წევრი გოგონა, სახელად სოფო მესამე სართულზე არსებულ საერთო, ორ ოთახიან ნომერში შევიდნენ. გოგონაც მარიამის მსგავსად

ტყე VI

ხელს -კი-ბენიც იმ წამსვე ჩაცმას იწყებს.ბანაკამდე სირბილით მივდივართ და ბოლოს ნელი ნაბიჯით შევდივართ,ჩოჩქორია რკინის დიდ მანქანასთან,ხალხში ვეკვეტებით და კარებთან ვყოფთ თავს.გაცეცხლებული ნიკი მთელი ძალით ურტყამს სემს,გაგიჟებული ვერ აანალიზებს რას

სვანეთში გამომყევი (თავი 4)

მძიმე კარი შევაღე და სასაფლაოს ეზოში შევედი.აქ აარასდროს ვყოფილვარ..უფროსწორად მას მერე არ ვყოფილვარ რაც მამაჩემი და ჩემი ძმა აქ გადმოსახლდნენ.არ მინდოდა მათი საფლავების ნახვა.არ მინდოდა დამეჯერებინა რომ ისინი აქქ ცივ მიწაში იწვნენ..არ მინდოდა

ბიჭი ჩიხიდან !!! 4 თავი

ლექციებზე დებილის სიფათით ვზივარ. საერთოდ არაფერი მესმის. მხოლოდ ლაშაზე ვფიქრობ. მაინტერესებს საედან გაიგო ჩემი სახელი. ნეტავ სხვა რა იცის ჩემზე, ანდაც რატომ დაინტერესდა ასეთი სიმპატიური ბიჭი ჩემნაირი უბრალო გოგოთი. საკუთარ თავზე არასოდეს მითქვამს,