It's enough

ჩვენს ბოლო შეხვედრამდე უამრავჯერ მყავდი ნანახი, მაგრამ ზუსტად ისეთი დამამახსოვრდი როგორიც ბოლოს იყავი. თეთრი გამჭვირვალე ზედით და ყვავილებიანი კაბით. არ ვიცოდი, ბოლოჯერ რომ გხედავდი და ალბათ ასე ჯობდა. ალბათ კი არა ნადვილად. დამშვიდობება სევდიანია.

It's enough

ჩვენს ბოლო შეხვედრამდე უამრავჯერ მყავდი ნანახი, მაგრამ ზუსტად ისეთი დამამახსოვრდი როგორიც ბოლოს იყავი. თეთრი გამჭვირვალე ზედით და ყვავილებიანი კაბით. არ ვიცოდი, ბოლოჯერ რომ გხედავდი და ალბათ ასე ჯობდა. ალბათ კი არა ნადვილად. დამშვიდობება სევდიანია.

მოულოდნელი შეჯახება თავი 2

არა ლიზიკო ხომგაიგე დედამ რაგვითხრა, ხომიცი დედიკო არუნდა გააბრაზო. -ბავშვს ჭკუას არიგებ და ზრდილობას ასწავლი მაშინ როცა შენთითონ არცერთი არგაქვს. მესმის ხმა და შემობრუნებული ისევ ნაცნობ შავ თვალებს ვაწყდები, რომლებიც ირონიას არმალავენ

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (7)

-კი კი გუშინ ცხვარი დავკალი იქნებ ის ნეანდერტანელი ვნახო თქო და როგორც იქნა ამიხდა! -მოდი აქ-თითს მიქნევს. ოჰ კი როგორ არა,ბარემ თოკს ჩამოვიცვამ ყელზე და ისე მივალ ზედმეტად რომ არ გაწვალდეს. -დამანებე თავი თორე ზოოპარკში დავრეკავ ორანგუტანგი რომ

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 11) +18

დილით თვალები გავახილე და მივხვდი რომ აქ უკვე ვარ ნამყოფი, გადავწიე ხელი მეორე მხარეს მაგრამ ცარიელია, ავდექი ლოგინიდან და იქვე მიგდებული საცვლები ჩავიცვი, თმა ავიწიე და იოანეს საძებნელად გამოვედი -იოანეე -აქ ვარ, რა გაყვირებს სულ ასე წივილკივილით

გიყვარდე! ესაა ყველაფერი რაც მჭირდება (სრულად)

"I'II let you go, if you stay..." "I think,I'm afraid to be happy because when i do get too happy, something bad always happens." შეიძლება ყველაფერი დაგავიწყდეს,მაგრამ გრძნობები შენში რჩება.ყველაფერი ძლიერი ისევ შენშია და არ გაძლევს მიტოვების

ცუდ დროს ცუდ ადგილას თავი 2

ტასუნა დიდხანს ფიქრობდა ჩამჯარიყო თუ არა მასთან ერთდ მაგრამ საბოლოოდ გადაწყვიტა შიში დაეძლია . შიში ? დიახ შიში მას ეშინოდა . გასაკვირია როგორ შეიძლება ტასუნას ნაირ გოგოს რამის ეშინოდეს? 2 წლის წინ

სოფლის ნობათი [9 დასასრული]

ღიმილით შეჰყურებდა მონატრებულ სილუეტს გოგონა. სახეზე ღიმილი აღბეჭდვოდა დემნასაც, მაგრამ თათულის არ უყურებდა. დროდადრო მის მუხლებზე დაკრეფილ ხელებს ეფერებოდა, მაგრამ მაინც არ უყურებდა. მერე თათულისაც ჩაეძინა. მშვიდად ეძინა, ან რატომ არ უნდა

მე უკვე მოვკვდი

რად მინდოდა მე სიცოცხლე სულიერი გამაჩინა რად გამაჩინე ბუნებავ რად ამიხილე თვალია ვიყავი და აღარავარ ვით ნამდვილი ზღაპარია ქვეყანაზე სიხარული ყველაფერში დამეძირა რაც ხომალდი გავაკეთე ყველა წყალში ჩამეძირა

ელიზაბედი

აი მეც გავბედე ჩანახატის გაკეთება....პირველად ვწერ და ისიც კი არვიცი როგორ დავიწყო....ჰო მართლა მე ელიზაბედი მქვია. ჩემს სათქმელს რამდენად კარგად მოვიტან თქვენამდე არვიცი რადგანაც არმეხერხება კარგად გრძნობების გამოხატვა....ამ ბოლო დროს ძალიან