დღეს მე ვწერ ამ ლექსს ...

სული დამძიმდა... მერამდენედ ვუღრენ ჩემს ფიქრებს, ვხედავ ქარს მიაქვს მოლოდინი რაღაცა ახლის. მე რომ შემეძლოს გეფიცები ზეცაში ვიფრენ, ზეცაში ვიფრენ ისე მომწონს ფერები ამ ცის.

რელიქვიების მცველი(თავი6)

-მაპატიეთ.- წარმოსთქვა დაბნეულად და თვის წინ მდგარს შეხედა, შავებში ჩაცმული ახალგაზრდა ბიჭი იყო. ტუჩებთან თითი მიიდო და ჩუმადო ანიშნა ანნას, მერე ზერგისკენ წაიღო ხელი და ხმალი ამოიღო ანნას უნდოდა დაეყვირა მაგრამ ბიჭმა ხელი პირზე ააფარა, ელვის

არქანგელოზი (თავი 11)

გაეთრიე ! გაეთრიე ! გაეთრიე აქედან ... აღარასდროს დაგინახო მე შენ არასდროს მყვარებიხარ წყეულო ურჯულოვ - იყვირა ლუციფერმა

****

ჩემგან უკვე შორს ხარ ისე, ფიქრებითაც ვეღარ გწვდები შენ წახვედი მიმატოვე მაგრამ მაინც ჩემში რჩები. უკვე მზეც კი აღარ მათბობს შენი გამოხედვით ვთბები სასმელიც კი აღარ მათრობს მხოლოდ შენი ხილვით ვთვრები

ველური ორქიდეა (9 თავი)

_ახლავე აქაურობას მოშორდი! სწრაფად! არ დაგინახოს ჩემმა თვალებმა! - ფაქტიურად მიყვიროდა. გიჟივით მივარდა ფარდებს მაშინვე ჩამოაფარა და ისევ დაბნელდა ოთახი. უხმოდ გავეცალე იქაურობას. რატომ ჰქონდა ამ ქალს ასეთი რეაქცია ვერ ვხვდებოდი.

მივიწყებულთა კუნძული 4

ვერ დაინახე რამდენად ბედნიერი იყო როცა მისი შვილი მოვიდა? მის თვალებში ბრწყინვალება ვერ შენიშნე?  უბრალოდ არ მინდა ტკივილი მივაყენი.  არ მინდა ვუთხრა, რომ ტყუილში აცხოვრებენ. - თვალებს ვხუჭავ და ღმად ვსუნთქავ. - მაგრამ ის მისი შვილი არ არის - ცრის

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 21

ფინალური გამოცდების ქულები აი რას ველოდებოდით დაძაბულები მთელი ზაფხული, ამ ცდაში კი მოგვიახლოვდა ქორწილიც. როგორც პირველ სემესტრში ახლაც მე და ანი სტიპენდიანტები ვიყავით, პირველი კურსი წარმატებულად ჩავხურეთ. ერთი თემიდან ახალი სანერვიულო თემაზე

ჯიშკარიანის წესები (თავი 9)

ზედმეტი სიტყვების გარეშე მესმოდა სალომესი. არასდროს მჯეროდა, როცა იძახდნენ: ადამიანი ვერ აირჩევს ვინ შეუყვარდებაო. არც მე მინდოდა ალექსანდრეს შეყვარება, ვიცოდი რა საშიში და ზედმეტად აზიატი ტიპი იყო, ასეთები მეზიზღებიან იდეაში. იდეაში იმდენი რაღაც

პეპელა 1

_ გავერთოთ? _ მის სუნთქვას გრძნობს ყელთან. გააზრებას ვერ ახერხებს, ისე კოცნის ყელში და ენით ასველებს. პირველი, რაც აფიქრდება კივილია და მერე ხვდება, რომ ამ სართულზე არავინაა, ვინც დასახმარებლად შემოვა. _ კარგი რა _ ამბობს და ტუჩებისკენ eმოიწევს _ არ

სადღაც შორს...მთებში... თავი 5

ხანდახან სიტყვები მნიშვნელობას კარგავენ. ხანდახან საქციელით ყველაფერს ხვდები. ადამიანის გარშემომყოფებთან დამოკიდებულით საზღვრავ როგორია ის სინამდვილეში.თუმცა არის მომენტები როცა ერთი შეხედვაც საკმარისი რომ მისი სული დაინახო და რაც უფრო შორსაა