უკარება (1)

მე, მარტის 18 ში დავიბადე დედა ამბობს რომ ჩემი ჭირვიული ხასიათის მიზეზიც სწორედ ესაა. დედა თავს გმირად თვლის და ამობობს რომ ჩემთან ერითი დღის გატარება ნორმალურ ადამიანთან გატარებულ თვეებს უდრის. პატარა ქალაქში ვცხოვრობ კარგი ადგილია თუ მარტოობა

ტკბილი შეცდომა- ნაწილი 6

-კარგიი-გავხედე აივანზე და ლუკა დავინახე. ნელნელა კარებისკენ მივდიოდი რომ ეკას რამე არ ეეჭვა. როდესაც ეკა სამზარეულოში შევიდა კარებთან მივვარდი და ჭორიკანასავით მოსმენა დავიწყე. -ნია ვიცი ვიცი, ყველაფერი კარგად ვიცი, მაგრამ უბრალოდ უნდა გამიგო, აღარ

სიყვარული თუ გართობა ( თავი 7)

უკვე საღამო ახლოვდებოდა აუზიდან რომ წამოვიდნენ და გასეირნება გადაწყვიტეს. დეას თავისი ძველი მეგობრები უნდა ენახა და ამიტომ მათ არ გაჰყვა. აიდა, ევა და ცოტნე წინ მიდიოდნენ. ბექა და აკო უკან მიყვებოდა სამივეს და რაღაც საქმეზე სერიოზული სახით

ჯიშკარიანის წესები (თავი 1)

სიტყვა არ მქონდა დასრულებული, დაბურული მინა მთლიანად რომ ჩამოიწია და ვიღაც ბიჭმა თავი გადმოყო, წარბები შეჭმუხნა და ბოხი ხმით დაიძახა: „როგორ?“ - გაჩერებაზე სულ რამდენიმე ადანიამი იდგა, ხალხიც მოძრაობდა ქუჩაში, შუქნიშანიც უკვე გამწვანებულიყო და ყველა

თავხედი ქმარი 3

-შენ უკაცობა თუ ჩაგაგდებს დეპრესიაში თორემ,,,თვალებ მილულულმა გაიცინა და სიხარულისგან დაიკივლა,რაზეც ყველანი შევხტით,,,რა ბედნიერი ვარ -დარწმუნებული ვარ გარყვნილობაზე ფიქრობ -შენ ჩემს დაცინვას მოეშვი ერისთავი გირჩევნია და ამ საღამოს მორალურად

ბედის საჩუქარი თავი 9

თიკოს გავხედე და მივხვდი რატომაც ჰქონდა ასეთი რეაქცია მის დანახვაზე. სწორედ ის იყო ის ბიჭი ვისზეც ერთი საათის უკან მესაუბრა. მივხვდი რომ ძალიან ცუდად იყო იმ მომენტში. თვრამეტი წლის გოგოსთვის ცოტა სხვანაირია სიყვარული და ეს სიტუაცია ზედმეტად რთული

სვანური ვერდიქტი (15 თავი)

რაც უფრო წინ მივიწევდი, უფრო მეტად მემატებოდა სიძლიერე და უფრო მეტად ვგრძნობდი ტკივილს, ვუყურებდი ცამდე აშოტილ მთებს, ვუყურებდი და უფრო ვცდილობდი, თითოეული წამი უფრო მეტად ჩაებეჭდა ჩემს გონებას, იმის მიუხედავად რომ მთელი ბავშვობა, ამ მთების შემყურემ

მეტი (2)

-ძალიან მიხარია, რომ ერთმანეთს იცნობთ!-გაუღიმა ლაშამ ნინის და ბიჭებს. -ხო, მა. ხედავ? მარტო თბილისი და საქართველო კი არა, მსოფლიოა პატარა!-გაიცინა ვანიკომ. -ეს უკვე წინ გადადგმული ნაბიჯია. არადა, როგორ ვნერვიულობდი როგორ შეეწყობოდით ერთმანეთს,-თქვა

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 24)

ქეთამ ფრთხილად გააღო კარი და მიაჩერდა ელენეს. -შემომიშვებ? -ხო-დაბნეული ხმით უპასუხა და გაიწია. ელენე შევიდა შიგნით და პირდაპირ სამზარეულოში გავიდა. -შენ ვინ ხარ?

კლასელები

მე ვარ მირა ლომთათიძე 16 წლის,მაღალი ქერა ტალღოვანი თმით,პატარა ცხვირით,ქამელეონის თვალებით კარგი ტან-ფეხით,მყავს შეყვარებული გოგა კვარაცხელია ჩემზე ორი წლით დიდი 1 კურსელი.