სიყვარული როგორც ასეთი (ნაწილი 9)

დღეს კვირაა, ჩოგბურთზე ვარ წასასვლელი. მოვწესრიგდი თაკოს გავუარე და წავედით ლაზარესგან ესემესი მომივიდა - იცოდე ვარჯიშზე არ დამიგვიანო! შენი მკაცრი მწვრთნელი - რააა? - მკითხა თაკომ როცა ჩემთვის დებილივით ვიცინოდი - არაფერი ლაზარემ მომწერა არ

დედა ქალაქი (სრულად)

ვუყურებდი თბილისის ქუჩებს და კიდევ უფრო ვიჟღინთებოდი მის მიმართ ზიზღით. არ მესმოდა აქ როგორ უნდა მეცხოვრა. ერთხელ ხომ გამოვცადე ეს. ერთხელ ხომ გავიცანი თბილისის ნამდვილი სახე... აღარ მინდოდა კიდევ იგივე მეგრძნო... ვუყურებდი მტკვარს, ირგვლივ მოსეირნე

ვიცი მოხვალ ისევ (4 თავი)

-მოკლეთ... ბარგი ამოვალაგე, ოთახი მომეწონა, იცოდეთ დილით გვიანობამდე ძილი მიყვარს და არ გამაღვიძოთ, არც ვსაუზმობ. ყველა ჩვენ ნაჭამს ვრეცხვათ, და ვალაგებთ იმას რასაც ავურევთ. ხო კიდევ სახლის ინტერიერი არ მომწონს და რაღაცეების შეცვლა მოგიწევთ.

ამბავი შენზე

დღეს გაზაფხულის პირველი დღეა, ჩემი დაბადების დღე. 15 წლის გავხდი - დიდი გოგო ვარ უკვე. არ მიყვარს ჩემი დაბადების დღე, განსაკუთრებით იმის მერე, რაც დედა და მამა ერთად აღარ ცხოვრობენ, მამა ცოტა ხნით მოდის, დამხედავს, მიდის... დედა ჩუმად არის... ზოგჯერ

სვანური ვერდიქტი (14 თავი)

ალბათ დგება დღე წამი, წუთი, როდესაც გრძნობ რომ ძალა აღარ შეგწევს, რომ დაცემული წამოდგე, ძალაც კი აღარ შეგწევს მაშველად ვინმეს უხმო, იმედიც კი აღარ გაქვს რომ დამხმარე გამოგიჩნდება, და იცით რატომ? რომ დამხმარე აღარავინ დაგრჩა, რომ მხოლოდ მარტო დარჩი,

ბედის საჩუქარი თავი 4

რამდენ ხანს ვიყავით ასე. რამდენ ხანს ვიარეთ ან სად მივდიოდით არ ვიცოდი. დროის შეგრძნება დავკარგე, სამყაროს გამოვეთიშე, თავი მინას მივადე და ფანჯარაში ვიყურებოდი უაზროდ. ჩემს ირგვლივ რა ხდებოდა ვერ ვგრძნობდი. ვცდილობდი მას ჩემი ცრემლი არ შეემჩნია.

სიყვარულს + კიბო=?

-გამარჯობათ, თქვენც ქალბატონ ნინოს ელოდებით? ფიქრებში ისე ვიყავი გართული ჩემს უკან მდგომი ქალის ხმა ვერც კი გავიგე, სანა მხარზე არ შემეხო -შვილო, ნინო წულაიასთან ხარ შენც? -დიახ, ქიმიოთერაპიას ვიკეთებ -შვილო დიდი ბოდიშის მოხდით ერთ რაღაცას გკითხავ

ველური ორქიდეა (2თავი)

იქვე ორ ჩემოდანს მოვკარი თვალი. _აი, შენი ტანსაცმელი, დარო, მაღლა ადი, საძინებელში გამოიცვალე და ჩამოდი. _კარგი, მაგრამ რომელ ოთახში? - ვკითხე დაბნეულმა. _როგორც კი ახვალ ხელმარცხნივ. კიბეზე ავედი. თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. ხელმარცხნივ სამი

ხდება ხოლმე!

ხდება ხოლმე. გაგიელვებს, რაღავც ან ვიღაც მარტის წვიმასავით ცივად, აგვისტოს სიოსავით სასიამოვნოდ და ქუჩის ბოლოს აშტერდები, ფუტკრებივით მოფუსფუსე ხალხს და ფიქრობ ვინმე უნდა მოვიდეს, იმ ფუტრების სკიდან ანდა მეზობელი სკიდან რა აზრი აქვს! მთავარია

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 6)

-ერთი კვირის თუ რამოდენიმე დღის უკან ქეთასთან რო ავედი რაღაც პრობლემები ჰქონდა მოვუგვარე შენ გარეშე რადგან მთხოვა გიორგის არ უთხრაო(კოტე) -რამე ისეთია? ვერ მოაგვარე?(გიორგი) -მოვაგვარე ყველაფერი(კოტე)