ალტერ ეგო – 1

ალბათ ყოველმხრივ უსამართლობაა, ჩემი ამბის თხრობას, დასასრულით რომ ვიწყებ: მე მოვკვდი. დიახ! მკვდარი ვარ, მკვდარი ვარ, როგორც ყველა მიწაში ჩამარხული ხრწნილება და თავად ვარ მიწაში, თავად ვარ ხრწნილება. სიბნელეში და სრულ არარაობაში, არ არსებობაში

ბნელეთის ბატონობის ქვეშ (5)

თვალები დიდ ოთხში გავახილე რომელიც არ მეცნობოდა. სად ვიყავი? მინდოდა რაიმე მაინც გამეხსენებინა. მხოლოდ ფრაგმენტები მახსენდებოდა რომელიც საშინელ კადრებს ქმნიდა. დიდი საწოლიც არ მეცნობოდა.

მადერა (10)

– ეგ როგორ?– გამეცინა. – დროს თუ მოვიგებ, მეც გადავრჩები და ირაკლიც. – საფრთხე გემუქრებათ? – სულით ხორცამდე შემზარა ამ ინფორმაციამ. – ცხადია, – მწარედ გამიღიმა, – და ყველაზე მეტად მაინც ირაკლია საფრთხეში. ყოველ წამს….

ვიკა, ჩემია! (3)

-რამოგივიდა დედიკო.დედაჩემი სირბილით გამოვარდა. -არაფერი დე ისეთი.მკრთალად გავუღიმე. -რასქვია არაფერი ახლავე მომიყევი.მისაღებში გამიყვანა და გვერდით დამიჯინა. -დედიკო ვაჩემ მომწონხარო.ღრმად ამოვისუნთქე და ისე ვუთხარი. -მერე რა სახე ჩამოგტირის

არ მოკვდები (თავი 21)

მეორე დღეს ანი ისეთი გადაღლილი იყო რომ თითქმის მთელი დღე ეძინა სანამ ანდრო არ შევიდა მის ოთახში და არ გააღვიძა. -ანიი ყველა გავდივართ და შეგილია ცოტახანი ტყუპებს მიხედო?(ანდრო) -აუ-ანიმ ნამძინარერვმა წამოწია თავი და საათს დახედა-ანდრო სხვას ვერ

ერთი დღე (სრულად)

ნერვიულად მივაჭირე თითი ლიფტის ღილაკს და ადგილზე ავცქმუტდი. რამდენიმე წუთის წინ მომხდარმა მთლიანად შეცვალა ჩემი, ამ ეტაპზე დაგეგმილი ცხოვრება. ჩემი უფროსის გაოგნებული სახე წარმომიდგა თვალწინ, ხელშეკრულება რომ მივაფარე ცხვირზე და მივუჯახუნე კარი.

SoulMate 8

ბოლო დღეებია არ დამიწერია. გულწრფელად რომ ვთქვა, ისე ჩანს თითქოს მხოლოდ ხუთი წუთი გავიდა. ჯერ ადრეა გათენებამდე, ძალიან ადრე. ჭუჭყიანი საათი 2:30ს აჩვენებს. რაილის ჩემს გვერდით სძინავს. იფიქრებდი რომ მთვრალი იყო ისე ამოვიდა და გაითიშა ჭუჭყიან

ბედნიერება, უბედურება

ყველას ვუყვარვარ, მაგრამ ცხოვრებამ რატომღაც ერთი მარგუნა ბედად ზედ არ მიყურებს მისის მშვენება, მონატრებაა თუ მეჩვენება? ნუთუ ასეა ქვეყნად წყობილი ბედნიერებას ეძებ და უბედურებას იმკი თითქოს სიცოცხლე გსურს და საფლავს ითხრი, ფიცხად განვვლეთ გზა, სადაც

გატეხილი ფანჯარა და შედევრი

ჰორიზონტის ხაზიდან სინათლის საოცარი ნაკადი წამოვიდა და გაანათა ირგვლივ არემარე.მზის სხივები მთელ სივრცეში მიმოიფანტნენ და ყოველ კუთხეში მოიკიდეს ფეხი.ხმაურიანი ქუჩის პირას მდგარი მაღალსართულიანი სახლის ერთ-ერთ გატეხილ ფანჯარაზეც წაითამაშა მზის

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 11)

გამიკვირდა, რომ არაფერი მკითხა ზედმეტად.. მეგონა რომ ჩამეძიებოდა და მკითხავდა რაღაცეებს,მაგრამ არა. ლუკა:ხოო,არ მინდა ზედმეტად კითხვების დასმა,ასე რომ არაფერს გკითხავ. ვიცი რა ძნელიც იქნება ეხლა შენთვის,მაგრამ მე ვარსებობ ეხლა შენს ცხოვრებაში და არ