***

ახალი წელი დგებოდა,უკვე ყველა სუფრასთან ვისხედით.ბიჭები როგორც ყოველთვის ღვინით ხელში სადღეგრძელოს-სადღეგრძელოზე სვამდნენ.მე გოგოებს ველაპარაკებოდი,მაგრამ თვალები მაინც მისკენ გამირბოდა.ვიგრძენ გულის ცემა და პულსაცია

მოკლე ფიქრის დღიური

აუ ნახე რა ქალია რატომ? კითხვაა ხშირი რატომ გვჭირს ანომალია ვინარის ლხინში გმირი ვინ იღუპება გმირულად და ვინ დაგვილევს სულს ან ვინ იშრომებს ვირულად და ვინ დაგვილევს სულ წყენაა ნეტა მთავარი? ან სევდიანი რას ნიშნავს?

ჩემი მწვანეთვალება (დასასრული)

მან შემომატრიალა და თვალებში ჩამხედა. მის სახეს მთვარე ანათებდა და მკაფიოდ ჩანდა მისი მწვანე, უძირო თვალები-ბელ რაღაცას გეტყვი, ოონდ ამას მართლა ვამბობ-ჰარი გისმენ. ძალიან მეძინება-მიყვარხარ- მითხრა. არც უჩურჩულია,

6 წლის შემდეგ....(1)

ისტორია მოგვითხრობს ორ ერთანეთზე უზომოდ შეყვარებულ წყვილზე.გოგონას,რომელიც მხოლოდ 18 წლის არის, საზღვარგარეთ მოუწევს სასწავლებლად წასვლა,მისი შეყვარებული ამაზე კატეგორიულ უარს აცხადებს და გოგონას არჩევნის

ცხოვრება მინდა ლურჯ ცის კიდეზე

ცხოვრება მინდა ლურჯ ცის კიდეზე, რომ დავემალო დროის მარწუხებს და ახლა ვდგავარ გზაჯვარედინზე ლოცვით დაღლილი და არ მაწუხებს, ქაოსის ფერებს სიჩუმით ვხატავ,დუმილი ნიღბავს ტრფობის ჭრილობებს,რადგან ოცნებებს სულივით

ირმის ნახტომი -7-

''მე ამ ბავშვს ვჭირდები. მარტო ვერ დავტოვებ. მე უნდა ვაჩუქო მშობლიური სითბო, სიყვარული და მზრუნველობა. უჩვეულო ანგარება მამოძრავებს. არ მსურს ფული, სიმდიდრე, ქონება, მხოლოდ ის მინდა, რომ პატარა თათასაც ისე შევუყვარდე, როგორც მერი ეყვარებოდა.''

თინეიჯერების თავგადასავალი (თავი 2)

ისინი კლასიდან გამოვიდნენ და კიბეზე ჩამოდიოდნენ ვიღაც პირველკლასელმა ხელი მკრა და ფეხი გადამიყირავდა ბარბარაზე მეკიდა ხელი და როცა კიბიდან ჩამოვვარდი ხელის გაშვება ვერმოვასწარი და ისიც თან გავიყოლე ყველაფერი მესმოდა

სიყვარულის შიშის სინდრომი (4)

ყველაფერს ველოდი მაგრამ ვერასდროს ვერ წარმოვიდგენდი რომ ადამიანი რომელსაც ვლანძღავდი ჩემთან ერთად იცხოვრებდა როდესაც ვიბლიანი სახლში შემომივარდა ვფიქრობდი რომ უბრალოდ ჩემი გაღიზიანება

უშენობა ვისწავლე

ყველაფერი დაიწყო იმით რომ მე მომიწია სხვა სკოლაში გადასვლა მომიწია შევგუებოდი იმ ფაქტს რომ მალე ჩემს ქალაქს დავტოვებდი...6 წლის ვიყავი როცა მამა გარდამეცვალა მას შემდეგ ლონდონში ვცხოვრობ დედასთან ერთად მამა საკმაოდ წარმატებული ბიზნესმენი იყო ამიტო

ღამე ორი ცის ქვეშ (სრულად)

მახსენდება ის დღე, როცა ბაღში ბიჭმა, რომელსაც ვუყვარდი, სკამი გამომიწია და პირდაპირ ძირს დამანარცხა და როცა მასწავლებელმა უსაყვედურა, თავი გაიმართლა, ასე მინდოდა, სიყვარული ამეხსნაო.