დრო

ზაფხულის სამი თვე ისე მიიწურა როგორც .. უფრო სწორედ მიიწურა ?? აი ხედავთ მგონია არც ყოფილა, თითქოს ზაფხული ამ წელიწადს არც ყოფილა ან იქნებ მარტო ჩემთვის .. იქნებ მარტო მე არ მიმაჩნია ყოვრლი დღე მნიშვნელოვნად და მაგიტომ გარბის

თქვენთვის წერილია

ჰეი, ვფიქრობ რაღაცით ვგავართ ერთმანეთს და მოდი ვაღიარებ, ეს ძალიან მომწონს, ახლა ხსნი პატარა კონვერტს, ამოაძვრენ ფურცელს სადაც, ბევრი სიტყვა წერია, ჰო მართალია იმდენი არა რამდენსაც იმსახურებ, მაგრამ გთხოვ ნუ გაამახვილებ ამაზე დიდ ყურადღებას

ჩვენი ფერი (5)

ვერ ვგრძნობდი დაღლას შიშს ვერაფერს ვგრძნობდი, თითქოს ირგვლივ სიჩუმე იყო ჩემშ კი ყველაფერი გაჰკიოდა. ყოვოლთვის მეშინოდა მარტო დარჩენის ახლა კი მარტო ვიყავი.. არავინ მახსოვდა მახსოვდა მხოლოდ ის, რომ ჩემი ცხოვრება ერთი

სიყვარული "ჰეროინის" " წესებით. ( ნაწილი 1)

ისტორიას რომელსაც მოისმენთ ნამდვილია. არ მინდა იფიქროთ , რომ ჩემგან რომანის გმირს ან მისაბაძ პიროვნებას ვქმნი. უბრალოდ მინდა რაღაც დარჩეს, ამ ამბიდან და ჩემგან, მისგანაც. როდესაც ადამიანი კვდება რაღაც მაინც რჩება ამ ქვეყნად. შესაძლოა ეს იყოს შვილი,

ალუბლები (2)

-ნენ, რაღაც მინდა გთხოვო, რა..-მითხრა თაკომ და თვალებით მანიშნა ოთახიდან გავსულიყავით. აჭარის ამბავი ხომ იცით? წვიმას რომ იწყებს აღარსდროს ჩერდება. ხოდა, ჩვენც გავედით გარეთ გადახურულში და მესამე მეგობარ წვიმასთან ერთად

მიყვარხარ!

უშენობა. შენი სიყვარული ვენებში სისხლს კეტავს, აუტანლად მტკენს მაგრამ მაზოხისტურად ეს მსიამოვნებს.ღამე კი ვიტანჯები როცა, შენზე ვფიქრობ როცა წარსულს ვიხსსენებ. მომდის ცრემლი თვალზე მაგრამ ამ ცრემლიტ ვერ ვუშველით სიყვარულს.

თქვენთვის წერილია ძვირფასებო

თქვენ მე სიყვარულის შეყვარება მასწავლეთ.მივხვდი,რომ თუ მსურდა ბედნიერება და სიყვარული უფრო მეტი ყოფილიყო ჩემს ცხოვრებაში ,ვიდრე იმედგაცრუება და მწუხარება ,მაშინ მისი გაცემა უნდა მესწავლა. მივხვდი,რომ სიყვარული ის კი არაა, თუ რამდენად ტანადი ან

ვნება (მეხუთე ნაწილი)

ფინჯანი ხელში ფრთხილად ავიღე,პირთან ახლოს მივიტანე და სული შევუბერე,ჰაერში ჩაის ცხელი ორთქლი აიზიდა,მას სურნელიც აჰყვა,საკმაოდ თავბრუდამხვევი,ყველაფერს გავიღებდი ახლა რომ მარტო ვიჯდე და ჩემთვის ვსვამდე.ჩაის სურნელი ხომ მასაც გავუნაწილე.

მათხოვარი (13 თავი)

მეცამეტე თავი არ ვიცი ამ ემოციას სახელად რა ჰქვია, სიხარული? არა, ერთ სიტყვაში ვერ მოვაქცევ ჩემს განცდებს. როცა გგონია, რომ ფეხქვეშ სამყარო გეცლება, როცა გული გითრთის, როცა გინდა გაიღიმო, მაგრამ მაინც ტირი, ნეტა როდის გავხდი ასეთი სუსტი?! როგორც

სიცოცხლე სიკვდილამდე და მერე ...

ნაწარმოები რომელიც შეგიძრავთ სულს ! სიტუაცია რომელიშიც ნებისმიერი ჩვენთაგანი აღმოჩნდება ... მთავარი პერსოაჟს ისეთივე ცხოვრება აქვს როგორიც ყოველ ჩვენგანს იქამდე სანამ ავტო ავარიის შედეგად მოკვდება და სხეულთან კავშირს დაკარგავს , ამის მიუხედავად ის