გოგონა რომელსაც ბედნიერება უნდოდა!

იყო ერთი გოგო რომელსაც ძალიან უხაროდა ყველაფერი ბედნიერი იყო თავის მეგობრებთ და ოჯახთან ერთად . გავიდა დრო გოგონა სკოლაში დადიოდა ერთხელ თავის კლასელმა გოგოს უთხრა რომ მას მალე შეყვარებული ეყოლებოდა გოგომ გაიცინა და თქვა: -შეყვარებული? -დიახ

მთვარეს, ვარსკვლავებს, შევცქერი ცას

შენ ალბათ ახლა სხვასთან ხარ კვლავ, მე კი, უბრალოდ ვუცქერი ცას იცი ნელ-ნელა, ეს გრძნობა მკლავს და მაიც ღამით ვუცქერი ცას.

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (35)

არვიცი როდის მოვახერხე დაძინენბა, მაგრამ დილით საოცარმა თავის ტკვილმა გამაღვიძა, ნომერში არავინ ჩანდა, ამიტომ თავისუფლად გამოვხატე უკმაყოფილება. - გახდა უცებ ქალბატონი „წესიერი“ და „პატიოსანი“, იმენნა ყველა კუნთი მტკივა.

თქვენთვის წერილია ედით...

შენ იცი ვინ ხარ ჩემთვის? გოგო რომელიც ჩემთვის მისაბაძი მაგალითი იყო . ადამიანი რომელიც იბრძოდა და სწორედ ეს მომწონდა საოცრად მასში. ლამაზი, თხელი, სიფრიფანა, დაუცველი და ამავდროულად მებრძოლი, გულადი , და საოცრად ძლიერი ადამიანი. გოგო რომელსაც ეტლი

სვანის შეყვარება შარია(თავი 16)

ლონდონში დაბრუნებას მეორე დღესვე ვაპირებდი,მაგრამ ხელისშემშლელი ფაქტორიც გამოჩნდა.კარზე ზარია.ბავშვები იყვნენ(ზურა და მარი აბა რეზი და სანდრო თაფლობისთვეში არიან) -აქ რა ქარმა გადმოგყარათ? -შემოგვიშვებ თუ კარში ვიდგეთ დღეს(დამტუქსა ზურამ)

გოტფრიდ ლენც, თქვენთან წერილია...

გოტფრიდ ლენც შენ გეხერხება კვალის დატოვება! კვალი, რომელიც არ იშლება ან თუ მოხდა და წაიშალა, მაინც დარჩება ნაიარევი, რომელიც შენ დაუტოვე ყველას, ვინც გიცნობდა და ვისთვისაც ძვირფასი იყავი! ავდგეთ და ,,რომი“ შევსვათ გარდაცვალებულებისთვის, შენც

ქარის საიდუმლო დასასრული

მთელი სისწრაფით მივაქროლებდი მანქანას. ისეთი ქარი ამოვარდა, ყველაფერი მიჰქონდა, ანგრევდა არემარეს. რაღა ახლა მოუნდა ამ ქარს თავის შეხსენება, როცა ასეთი ამბავი ხდება? განა რა უნდა შეიცვალოს უკეთესობისკენ? ეჰ, როგორი ცრუმორწმუნე ვარ, ქარისაც კი მჯერა.

სიყვარული და შურისძიება(25თავი)

-კარგი ხო. მომისმინე, მოკლედ შენს შვილს იცი ვინ ზრდის? -საიდან უნდა ვიცოდე კიარ დამსიზმრებია. თუ ამბობ წესიერად თქვი რა. -მოკლედ შენ შვილს ზრდის სოფო ჯანელიძე, პირონება ვიზეც მე შური უნდა ვიძიო, ასე რომ ერთი გასროლით შეგვიძლია ორი კურდღელი

მცდარი შესახვევი

წერილების წერა არასოდეს მეხერხებოდა. ალბათ იმიტომ, რომ საშინლად არ მსურდა ჩემში არსებული გრძნობების სააშკარაოზე გამოტანა.კარგად მახსოვს პირველი და უკანასკნელი წერილი, რომელიც დავწერე ,დედას ეკუთვნოდა

From My Hands დასასრული

ანა და დინანო მისაღებში ისხდნენ. იაშვილი წიგნებში იყო გადავარდნილი, ისე იყო მეცადინეობით გატაცებული რეალობას გამოთიშვოდა. ანა ტელევიზორს უყურებდა, ოღონდ ძალიან დაბალ ხმაზე ჰქონდა ჩართული, ეშინოდა დინანოს ხელი არ შეშლოდა.