ტყვე (თავი 3)

– სიდი... – მისკენ მოვბრუნდი და დავინახე რომ მისი მაისური, იქ სადაც ჭრილობა ჰქონდა, სისხლს დაესველებინა. – სისხლი მოგდის. – შეშფოთებულმა ვუთხარი. – არაფერია, – არც კი დაუხედავს ისე მითხრა.

სამი დაქალი (თავი 1)

სელენას თვალთახედვით:–სელენა მგონი დროა დავტკბეთ ზაფხულით და წავიდეთ აგარაკზე, ცოტა გართობა არ გვაწყენდა–სულ ამას მთხოვს მთელი ეს ზაფხული ჩემი საუკეთესო მეგობარი ჰანა. და არამარტო ჰანა, ასევე არ უნდა დამავიწყდეს ნინიც,

ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი II )

ასე ვისხედით დიდ ხანს.იმდენად დიდ ხანს,რომ დროის შეგრძნება დავკარგეთ.ორივემ.ასე უაზროდ გადავხედავდით დრო და დრო ერთმანეთს და მერე გვეღიმებოდა.ბოლოს ვაჩე წამოდგა და მითხრა უნდა წავიდეო.არ შევეწინააღმდეგე,მიუხედავად იმისა, რომ მინდოდა დარჩენილიყო.

ცვლილება ან ჩანაცვლება 3

- და რა უნდა მოვიფიქრო? ახლა ძალით მოვიტეხო ფეხი? ვუთხარი და სამზარეულოს კარისკენ წავედი. - უკაცრავად. მაგრამ ჩემი ბრალი არაა შენს ქერა პრინცს რომ დაშორდი და თეთრი რაში დაკარგეთ. აიღო ჩანთა და კიბეზე ასვლა დაიწყო. - ვიცი ვიცი, კაი დაივიწყე, ახლა რას

ცისარტყელა (1 თავი)

ეს ისტორია ეძღვნება ნუცა ჯაველიძეს, იგივე D-roni-ს -დავიღალე, წამოდი რა, წავიდეთ!-ვეუბნები ჩემს დას და სირბილს ვწყვეტ. მანქანის გასაღებს ვართმევ და ჩემ ავტომობილისკენ მივიწევ. ვერცხლისფერ მანქანასთან მისულები მე და ნეა ერთმანეთს გაურკვევლი სახეებით

სვანის შეყვარება შარია(თავი 13)

ჩავედი ლონდონში,ინგლისში. საკმაოდ ლამაზი ქალაქია ,მაგრამ უცხოა.მე და დედა მივადექით სახლს ,რომეელიც უნივერსიტეტმა შემირჩია.ორსართულიანი ,ლამაზი სახლი იყო.გარეთ კი ამ სახლში მცხოვრები ოჯახი მელოდა და ღიმილიანი სახეებით შემეგებნენ.

how to love

თქვენ გგონიათ ახლა ჩემთან არ არის? სულ ჩემთანაა. გულში არა! მთელს სხეულში. სიცოცხლესაც დავთმობდი, მაგრამ არაა მასე. ბევრი რამ უნდა გაიღო სიყვარულისთვის, ეტყობა არ ვიმსახურებდი ან უბრალოდ მზად არ ვიყავი თორემ ვინმემ რო მითხრას არ გიყვარდაო გეფიცებით

ნაადრევი გაზაფხული (დასასრული)

ლეილას უყვარდა გაზაფხული, მახსოვს როგორ უხაროდა ადრე, ჩემს ბავშვობაში. მეც დავკრეფდი ხოლმე ახლადამოწვერილ იებს და ენძელებს და გულს გავუხარებდი პატარა თაიგულით. ახლაც, ნაადრევი გაზაფხულის ყვავილებით ხელში ვიდექი მისი სახლის კართან და ველოდებოდი.

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (1)

ალბათ არაფერია იმაზე მეტად მნიშვნელოვანი ვიდრე საკუთარი თავისა და გრძნობების კონტროლი.ღმერთო ჩემო! რა იქნებოდა ყველას ჩვენ თვითონ გადაგვეწყვიტა როდის შეგვყვარებოდა ან როდის უნდა გვეთქვა ამ სიყვარულზე უარი? რა თქმა უნდა ამაზე ღმერთი ვერ მიპასუხებდა.

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 17)

-დადაააამ აბა გავსინჯოთ თუ მოვიწამლე ხალხო ამ ვიდეოთი მიხვდებით ვინ არის დამნააშაავეეე-ერეკლემ მაგიდაზე დადო კამერა. -ვაბშეტა მე მომწონს -მემგონი მეც ცუდი გემო არ ააააქვს