M.I (თავი მეთვრამეტე)

ალბათ მომეჩვენა მაგრამ გავიგე რო შენც გევასები. -საიდან მოიტანე ნუციკო.... ფფტ... -მარიმ მითხრა -ოოო ნუცა, რა გინდა? იყავი იმ შენ ვაკოსთან და რაც გინდა ის ქენი ნუცა წასვლას აპირებდა მაგრამ სანდრომ კედელს მიაყუდა, შეაჩერა და აკოცა.

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (2)

-აუ ზუკა მომენატრა - ნაღვლიანად ჩავილაპარაკე , ნინის გავხედე და ჩემს ბალიშს მაგრად ჩავეხუტე -დარწყმუნებული ვარ მაგას საერთოდ არ აინტერესებ - ხელი ჩაიქნია ნინიმ და მობეზრებული გამომეტყველება მიიღო -ხოომ შენ თუ ვინმე არ მოგწონს ესეიგი ცუდია და სხვისი

მეგობრის შეყვარებული (დასასრული)

-თუ ჩემი მამიკოა აქამდე სად იყო? -ხომ აგიხსენი ,მე ავად ვიყავი ამიტომ წავედით მამიკო კი აქ დარჩა ვერ წამოვიდა -თუ ისევ წასვლას აპირებს არ ჩავეხუტები. მარიამს გაკვირვებული შევხედე მიხვდა რომ პასუხი მეც მაინტერესებდა.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეოთხე თავი)

აზროვნების უნარი მხოლოდ მაშინ დაუბრუნდა როცა სახლში მივიდნენ. გვანცა შეშინებული თვალებით იყურებოდა თითქოს რამე საშინელება ელოდა, ეშინოდა მისი მშობლების რეაქციის. - გვანცი შენს მშობლებს არ დაურეკავ?

ღირსების საფასური ( სრულად )

_ თქვენ კი ქალბატონო სჯობს აგრონომიის წიგნს ჩაუჯდეთ და კარგად ისწავლოთ,რადგან ხვალიდან პრაქტიკული მეცადინეობა დაგეწყებათ. _ შენთვის შეინახე ბარიც,თოხიც და კალოშებიც_ ისიც ხმადაბლა კბილებში სცრიდა თითოეულ სიტყვას. _ რათქმაუნდა,აბა ჩემი შენ რას

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 3

ყოფილი ცოლი. ყოფილი. გონებაში წარმოვიდგინე როგორი ალქაჯი და სწერვა გოგოა. არადა გარეგნულად ძალიან მშვიდი და წესიერი გოგო ჩანდა -სასიამოვნოა შენი გაცნობა ეკა ძალიან თბილად გამიღიმა. აშკარად არ იყო ცუდი გოგო -ჩემთვისაც სასიამოვნოა ანი, დიდი ხანია

ბანალური სათაური.

არსებობს ამხელა გალაქტიკა,ამხელა პლანეტები. ჩვენ ვცხოვრობთ უსასრულობაში, რომელსაც ვერაფერში ვიყენებთ, მაგრამ სამაგიეროდ, ჭიანჭველის ზომის ადამიანებს გვაქვს ხოლმე პერიოდები, როცა ყველაფერი საინტერესო და ამოუცნობი ფეხებზე გვკიდია. თითქოს სამყარო ჩვენს

სიყვარული და ტკივილი (34თავი)

ერთი თვის შემდეგ: -სანდრო რაღაც მინდა გითხრა. -რაიყო ხომ კარგად ხარ? -სანდრო მე... ორსულად ვარ. -რაა? შენ რა მეხუმრები? ეს არ შეიძლება. -გთხოვ დაწყნარდი ნუ ყვირი. -ნუ ვყვირი? გინდა რომ სხვისი შვილი გავზარდო? არავითარ შემთხვევაში.

ჯანდაბა (9)

-ჯერ ცხვირით არ ვჭამ ისე მე-სასაცილოდ მითხრა,პირი ჩანგალს გაუთანასწორა და ჩქარა შეჭამა. -ადვილია-დავემანჭე და ჭამა განვაგრძე. -ვიცეკვოთ?-მითხრა მოულოდნელად.მის სიტყვებზე საჭმელი კისერში გამეჩხირა და ხველება ამიტყდა. -ასეთ ფორმაში?-საწყლად ავხედე.

თავბრუ

მართლაც, რომ ზედმეტად სასაცილოა თუ როგორ უნდა განიჭებდეს ეს შეგრძნება სიამოვნებას. თუმცა მე ვიცი, რომ ეს ჩემთვის ყველა შეგრძნებაზე უკეთესია. მოდი გავაგრძელოთ, თავბრუს ხვევის შემდეგ რათქმაუნდა ყველაფერი იწყება.