მოულოდნელი აღმოჩენა (სრულიად)

-სიყვარული,რომ აგიხსნა ახლა ძალიან ს*რი ვიქნები ხო? პანიკური შეტევა მემართება მე და ხელებს თმაში ვიცურებ. რადგან ასეთი დაბნეული არასოდეს ვყოფილვარ და თავი ორი წლის ბავშვი მგონია, რომელმაც რაღაც დააშავა და ცდილობს დამალოს. -ფაქტობრივად მიხსნი უკვე

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 1

როგორც ყოველთვის ახლაც ეზოში ვზივარ და გავყურებ როგორ თამაშობენ ბავშვები. მოკლედ მოგიყვებით ჩემზე. ანა გელოვანი ვარ. 22 წლის, მცხეთაში ვცხოვრობ. დეიდასთან და ბიძასთან. შავგვრემანი ვარ, გრძელი თმა და მწვანე თვალები მაქვს. თავის დროზე კარგი ტანი მქონდა

sms 15 თავი (დასასრული)

სახლთან მისვლამდე ორივეს საკმაოდ გვისველდება ფეხები, მას შარვლის ტოტები მუხლამდე დასველებია, მე კი შიშველ წვივებზე მიბრწყინავს წყლის ვერცხლისფერი ბურთები. ნამისა და ბალახის უხეში ღეროებისგან კანი მეწვის და საშინლად მეფხანება. ვიხრები და ვცდილობ

არ შეიძლება! თავი 6

- თუ ცხოვრებაში, ეს გოგო , ოდესმე იქნება ჩემი,არასდროს, არასდროს სიკვდილის ბოლო წუთამდე არაფერი შემეშლება, აჩი ცუდად ვარ, ღამე რომ მძინავს და ვიცი გვერდით ოთახში წევს მთელი კანი მეწვის, ორი წამით რომ მიეფარება თვალს ღრიალი მინდა , ვერ ვუძლებ, არ

ჟამი თვეთა

სექტემბერში რომანტიკით ვიწყებდი, ცოტა სასმელს შევურევდი ჩუმად მიყვარხარ თქო, რომ არ მეთქვა, მიწყენდი ვამბობდი და შენ ამბობდი ჩუ მანდ. ოქტომბერში, მეტ სასმელს რომ დავლევდი სექტემბრის რომ დამელია ნატრობდი მარტოობას შენთან ყოფნას ვარჩევდი შორს

სიზმრის ქურდი (თავი XII)

-შენი ბრალია, გამომიწვიე!-მითხრა და ისევ სიცილი განაგრძო. -მე გამოგიწვიე? უკაცრავად, მაგრამ ზურგიდან მე შეგასხი წყალი. -მე შენზე ვზრუნავ და შენ კიდევ არ მიფასებ! მივხვდი რომ გცხელოდა და გაგაგრილე-მითხრა და გაიღრიჯა.-კაი, ხო ნუ იბუტები, მე მაქვს

ის... ნაწილი 17

თვალები მძიმედ გავახილე, ისევ დავხუჭე.მერე ისევ ნელა გავახილე.ვგრძნობ რა მძიმედ დევს სხეული საწოლზე.წამით გაიელვა კადრმა და სწრაფად წამოვჯექი საწოლზე.დამიარა სიცივემ მთელს სხეულში.გამახსენდა უკანასკნელი კადრები, საინტერესოა რატომ დავკარგე გონება ეს

მე, შენ და ზღვა . . .

ზღვას გავცქეროდით ჩვენ ორნი - თოვდა, მაგრამ ფიფქები არ ჩანდა არსად. იმ დღეს თითქოს და ბუნებაც გრძნობდა, შენი შემცვლელი სხვა, რომ არ მყავდა. ზღვის სურნელს ვგრძნობდით თან სიო ქროდა, აფერადებდა შრიალით ტალღას. თოლიაც თითქოს თბილ გრძნობებს გრძნობდა,

წერეთელი (თავი მეორე)

-მასწავლე რა! მუდარით სავსე თვალებით ვუთხარი. გამომხედა. გაეცინა. ისევ გაიხედა. მეგონა არაო, მეტყოდა. მანქანა გააჩერა. გადმოვიდა. დაჯექიო, მითხრა და გვერდით მომიჯდა. იმ დღეს სასწაულად ვგრძნობდი თავს. ყველაზე ბედნიერი ვიყავი, ყველაზე!

მეგობრის შეყვარებული (თავი 9)

უკან დავბრუნდით.ოპერაცია მეორე დღეს იყო დანიშნული და პირადი ნივთები მჭირდებოდა.ყველაფერი ჩავალაგე და დილით გამთენიისას ისევ წამოვედით თბილისში.მამა და დედა წინ იჯდნენ მე კი უკანა სავარძელზე ვიაყვი მიწოლილი.დათოს წასვლიდან თითქმის რამდენიმე თვე