ზღვარზე (თავი 4)

მისმენდა და რატომღაც ერთი სიტყვაც არ უთქვამს საპასუხოდ, ისე წამოდგა და წავიდა. გამიკვირდა, მაგრამ არ შევაჩერე, მიუხედავად გაჩენილი კითხვებისა... ბოლოს და ბოლოს, რა მნიშვნელობა ჰქონდა, რა იფიქრა, ან რა გადაწყვიტა, თუ მასთან ყოფნა არ მინდოდა და ასე

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (20)

- ნუგეშინია შენს შეჭმას არ ვაპირებ, არამგონია გემრიელი იყო. - აუცილებლია ყოველთვის ვიკამათოთ? არ შეგიძლია ადამიანო, რომ წესიერად დამელაპრაკო? ( ნიტა ) - რა არ მოგწონს? - აჰჰ შენთან დალაპარაკებას აზრი არ აქვს. ( ნიტა )

წვიმაც მოსაბეზრებელია {3}

18 აპრილი თბილიში ისევ წვიმდა .სახლში უაზრო ბოდიალის მერ ვხვდები რომ წასასვლელი ვარ ამიტომ სააბაზანოში შევდივარ და ცხელი წყლის ქვეშ შვებას ვგრძნობ დაძაბული ვიყავი ან გადაღლილი.პირსახოც შემოხვეული გამოვედი კარადიდან შავ ჯინსებს და ლურჯ გრძელ

შენი ჩახუტებით ყველა ტკივილი მავიწყდება!!(თავი 2)

-აბა?!-საჭესთან მჯდომმა ნიკამ გახედა, მანქანაში ახლახანს ჩამჯდარ ლიკას და მანქანა დაქოქა-როგორი იყო პირველი დღე -მშვენიერი, იმას მივაღწიე რაც მე მინდოდა....სკოლის გაოცებული სახე-ღვედი შეიკრა ბედნიერმა და ღიმილით დააყოლა-ეს მხოლოდ დასაწყისია!!

მე და შენ.გახსოვს?!

თითქოს შენი დანახვისას დრო ჩერდება,თითქოს ყველაფერი ქრება ამ სამყაროდან ან იქნებ ჩევნ გადავდივართ უსასრულობაში?! სადაც მხოლოდ ჩვენ ვართ,მე და შენ! გესმის?! მხოლოდ მე და შენ,თუ გინდა შენი ძაღლიც წამოიყვანე და წავიდეთ სადმე...შორს...

ღმერთთან გიჩივლებ!

მინდოდა მეთქვა ფერები, რომ შემატე ყოფას და ბუნდოვანი ოცნებები ნათლად მიქციე. აზრი აღარ აქვს ჩემო კარგო უშენოდ ყოფნას, თუნდაც ადექი და ცოდვილი ღმერთთან მიჩვლე.

სიყვარულის თერაპია -2-

- რატომ ვარ საძაგელი მოვედი ვიფიქრე სამსახურში წავიყვან და თან უტკბეს ამბორს ვაჩუქებთქო - გაეცინა იოს - - ნამდვილად ტკბილი იყო ისეთი რომ ყავას შოკოლადს აღარ მივაყოლებ - დამცინავად წარმოთქვა სიტყვები. - ყავას დავლევ და მერე დაგსჯი მაგისთვის -

ბაბლუანები (ნაწილი პირველი)

ბაბლუანის ოჯახი რაც თავი მახსოვს ჩემს ოჯახს სასიკვდილოდ ემტერებოდა, ამის მიზეზი კი სოლოლაკის მიდამოებშიც კი არავინ იცოდა, დამიჯერეთ არც იმ გულნარი ბებომ რომელიც 24/12 საათი ფანჯარაში იყო გადმოყუდებული და ლესელიძეს თვალ-ყურს ადევნებდა.

საკუთრება.[7]

-აუ,რამე ვითამაშოთ რააა-აწუწუნდა თეკლა -მოდი, სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ-წამოაყენა ანანომ -კარგი აზრია-დაეთანხმნენ სხვებიც,მხოლოდ ნიკუშა და კატო იღიმოდნენ,რაც მიშკას არ გამორჩენია თვალთახედვიდან -რა გაცინებთ? -ძველი დრო გაგვახსენდა-მიუგო

გარყვნილი თითები (ნაწილი 7–დასასრული)

– შემეშვი ნიკო! – გაგიჟებული გამოვარდა კლუბიდან კატო. – არა, ამდენს, როგორ მიბედავ? – გაოცებულ–გაბრაზებული ასავსავებდა ხელებს და ველურივით აბრიალებდა თვალებს. – რამდეს? – ირონიულად ჰკითხა. მაინც, როგორ მოსწონს ასე რომ აგიჟებს გოგონას და მწყობრიდან