მერცია

-დილამშვიდობის, მომესალმა სანდრო -დილამშვიდობის, ვეუბნები და ვეხვევი ეს ჩვენი ერთ-ერთი არაფრით განსხვავებული დილის დასაწყისი. უკვე 2 წელია მე და სანდრო ერთად ვცხოვრობთ.ყველაფერი კი ძალიან ბანალურად დაიწყო........

STANDOUT/გამორჩეული (მერვე ნაწილი )

ნინას სახლში ავედი და სავარძელში დავჯექი . დეიმონზე დავფიქრდი : იქნებ ძალიან უხეშად გამომივიდა? იქნებ ცუდად მოვიქეცი? არ მიყვარს როცა სინდისი მაწუხებს , ასე რომ..... მაგრამ დემონი იმსახურებს სიმართლეს . მინდა რომ თავი დამანებოს , უნდა შეიგნოს რომ

Re_Born *სრულად*

დაგიბრუნდით ტკბილებო სხვა ისტორიით <3 ესეც ძველი ისტორიაა მაგრამ რაღაც რაღაცეები შევასწორე და ნახეთ აბა რა გამოვიდა <3 <3 თქვენმა დადებითმა კომენტარებმა მომცა სტიმული იმის,რომ სხვა ამეტვირთა <3 <3 მადლობა^_^ მოწონების და არ მოწონების

ყვავის პარანოია (3)

_ დავინახე _ სახეზე ხელები აიფარა გოგონამ და დაიკივლა. სოფის ტანში დაუარა მარიამის კივილმა და ლაშას მოშორდა. ავტობუსში ექოდ მოედო, რამდენჯერმე განმეორდა და სიჩუმე ჩამოვარდა. მარი ტიროდა და მთელი სხეულით კანკალებდა. _ ჩუ, ყველაფერი კარგადაა _

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (15)

- გოგოებთან არ ავიდეთ? ( ალექსანდრე ) - შენ აგიყვან და მე საავადმყოფოში წავალ. ალექსანდრე სახლში ავიყვანე და იმ პირობით, რომ მეც მალე შევუერთდებოდი მათ პატარა სასტავს საავადმყოფოში წავედი გიას სანახავად, ნინოს ჩემი

ახლა ჩემს ირგვლივ მეტი ხალხია...

ახლა ჩემს ირგვლივ მეტი ხალხია, მე მაინც ვფიქრობ ცისფერ ღამეზე. ჩრდილია, ვწევარ და მეშინია, რომ სახურავი თავზე დამეცეს

მარტო არა ხარ

როდესაც იგრძნო, რომ ის გშორდება, უტოლმეგობროდ მალე გაგრიყავს, ნუ დაივიწყებ იმ მწუხარე დროს, რომ მარტო არ ხარ, რომ სხვა ღმერთიც გყავს. ნუ დაენდობი შენს ყალბ მეგობარს, თავისუფლება ვინ დაიმონა?

24 თვე (მეოთხე თავი)

კარები გავაღე თუ არა ნინე ვისკის კარადისაკენ წავიდა სადაც ადრე მხოლოდ ჩემი, ახლა კი ალექსანდრეს ნაჩუქარი ვისკების კოლექციაცაა.ყოველთვის მიჩნდება სურვილი დავლიო, მაგრამ ჩემთვის ძვირფასს ვუფრთხილდები.-არ გავიგო არ დალიოო, მეუბნება ნინე და ეცინება-ეს

უმთავრესი როლი -5, 6, 7, 8- (დასასრული)

''მან დახრჩობის სხვა გზები იცის, რომლებისაც სრულიად არ მეშინია. რა სამწუხაროა შექსპირის დეზდემონასთვის, რომ ასე იჩქარა დაბადება და რა საბედნიერო ჩემთვის, რომ ცხრა თვე და ოცი წელიწადი ვიცადე და დღეს ბაჩანას წინ მე ვდგავარ.''

ერთი ტიტა

-გარბის დაიჭირეთ! ოხ შე პატარა ჭინკა ერთხელ იქნება დაგიჭერ და მაგ შენს ყვავილრბიანად საკანდი ამოგაყოფინებ თავს, შენ პატარა მათხოვარო! უკვე მეოთხე წელია ეს ბებერი ამ სიტყვებით მემუქრება და მეც მეოთხე წელია რაც ჩემი ტიტებით გავრბივარ, რომ.არ დამიჭირონ