ანგელოზი

_ მაპატიე _ ეუბნება ბიჭი, ორივე ხელს მაგრად ხვევს და ტუჩებში კოცნის. გოგონა გრძნობს მას. ვერ ტირის. არ შეუძლია. _ არ წახვიდე _ ბოლოჯერ ეუბნება. ისე, თითქოს შეეძლოს რამის შეცვლა. _ თვალები დახუჭე. ასე უფრო ბევრის დანახვა შეგიძლია _ ამბობს ბიჭი.

ისევ წამოდგება ჩემი საქართველო

ისევ გაბრწყინდება ჩემი საქართველო, ისევ ფრთებს შეისხავს, ისევ გაფრინდება. ის ხომ ქვეყანაა მუდამ სასახელო, ის კვლავ წამოდგება, ის არ დაკნინდება. იგი წილხვედრია ღვთისა დედისა და მას იცავენ ქვეყნის შვილები, იგი დაცულია მაღალ ღმერთისგან და ვერ

ატკიებული თავი (4 თავი )

არ გამოგადგება - ამბობს ის და კარადის კარებს აღებს. ერთ ერთ მაისურს იღებს. მე კი ამ დროს ოთახს ვათვალიერებ. მშვენიერია. ოთახი ღია ლურჯ ფერში არის შეღებილი. კარადა საწოლი ასევე ცენტრი ნოუთბუქი წიგნებისთვის თარო. ხო უყვარს კითხვა. მისი საყვარელი

შანსი რომ მომეცეს...

და დღეს ისე მინდა ცოტა გესაუბროთ,მჯერა არ ჩამითვლით ზედმეტ სითამამედ.იცით? რომ შემეძლოს ლექსებს მოგიძღვნიდით,მაგრამ თქვენ უფალო ჩემს ლექსს ვერ გაკადრებთ.შანსი, რომ მომეცეს თქვენი ერთხელ ხილვის,თხოვნით არას არ გთხოვთ

თუ გიყვარს იბრძოლე!

და ახლაც წვიმს... წვიმს და თითქოს ამინდიც მასთან ერთად ტირის. ნელ-ნელა აუჩქარებლად თვალს სწყდება ცრემლები და ბალიშს ასველებს. აღარ იცის რით უშველოს საკუთარ თავს... თავს წევს და ფანჯარაში იხედება... ხედავს წყვილს, რომელიც ხელჩაკიდებული მიდის...

არ შემიძლია და მე ავად ვარ...

არ შემიძლია და მე ავად ვარ, ქარი ეწვია წუხელ იმ ყვავილს. ცხოვრობდი უწინ, ახლა არა ხარ, მე მივდიოდი, შენ არ იყავი.

ის რაც იყო, დრომ წაიღო...

ის რაც იყო, დრომ წაიღო.. შენ აღარ ხარ უკვე ჩემი.. მაგრამ რაც არ უნდა იყოს, მე შენ მუდამ მეყვარები!.. დრომ წაიღო სიხარულიც, მე რომ მაბედნიერებდა.. ჩემი სიხარულის მიზეზს, მხოლოდ შენი ღიმილი ერქვა.. შენი ჩემდამი სიყვარულიც, არ ყოფილა ჭეშმარიტი..

ლუციფერი (12)

დეამინ და ხო ერთი სხვადროს სახლის დალეწვა რომ მოგინდება ეცადე ჩემს ოთახს მაინც არ შეეხო (თვალი ჩაუკრ ალუციფერმა და გამოშტერებულ დეამინს კარები ცხვირ წინ მიუკეტა) - იდიოტი, ამდნეი ვიწვალე გულმა კინაღამ დაარტყდა და ტურმე სცოდნია (ჩაიბუზღუნა

მე და სიყვარული

ვდგავარ და გელი, შენს მოსვლას ველი, მაგრამ არ ჩანხარ.... და ვიცი რატომც! მე არ მინდა რომ მოხვიდე ახლოს, ახლოს ჩემს გულთან, რომ არ მეტკინოს და მერე მასაც რომ არ ვატკინო!. და შენც პატივს სცემ, ამ ჩემს სურვილებს და მელოდები სანამ ვისირვებ, რომ იყო

Dream! (4თავი)

მოკლედ თუ პატარა ბოდიშით პირველ რიგში და კიდევ გორი მაინცდამაინც იმიტომ ავირჩიე თუ გაინტერესებთ რომ ყველა ისტორიაში მოქმედება თითქმის თბილისში ხდება და მინდა ვთქვა რომ ბედნიერება მხოლოდ მანდ არაა . თუ კიდევ კითხულობთ ვინმე ველი შეფასებას