სიყვარული თუ შურისძიება?(მეთორმეტე თავი)

- მე და მამაშენი ბავშვობიდან ერთად მოვდიოდით. მაგრამ უნივერსიტეტში ყველა მამაშენზე გიჟდებოდა. მათ შორის მარიამიც ჩემი მეუღლე. მე მარიამი უნივერსიტეტიდან მიყვარდა, მაგრამ მას ყოველთვის მამაშენი-იაკობი უყვარდა რაც არასდროს მომწონდა. მარიამის

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს #3

მისაღებ ოთხაში ბევრი სტუმარი დამხვდა ,, გვერდითა ოთახიდან ნიკას ხმა მომესმა, გადავწყვიტე შევსულიყავი. კარებს რომ მიუახლოვდი ნაცნობი სახე შემეფეთა, მაგრამ საიდან მეცნობოდა ვერ გავიხსენე. - უკაცრავად. ვუთხარი და თავის დაძვრენის მიზნით გვერდით გავიარ

TAXI (2)

უბრალოდ მეც ადამიანი ვარ და შეიძლება ხანდახან ვიღაც მომეწონოს!და შენ გირძევნია ის აუხსნა შენ თავს რატომ მითვალთვალებდი მე!საერთოდ ვერ ვხვდები რატომ აგიხსენი,მაგრამ არმინდა ჩემზე ვინმეს არასწორი შთაბეჭდილება შეექმნას!კარგად იყავი თორნიკე და ძალიან

და ჩემი სევდა მელნისფერია

ნუ დაბრუნდები ძველი გრძნობისთვის, აღარ არსებობს ჩვენი წარსული და სამომავლოდ, შენი ტრფობისთვის აღარ შემოკრებს მომხრეებს სული! ახლა კი შენთან შეხვედრა მინდა, რადგან წარსული უნდა დავმარხო...

ოცნების შარავანდედი -1-

''ტყეში, ხის ქოხში... საკვამურიდან კვამლი ამოდიოდეს... გარეთ წვიმდეს... ბუხრის წინ ერთი სავარძელი იდოს... ჩვენ იქ ვისხდეთ... ერთ პლედს და ბავშვობის მოგონებებს ვუზიარებდეთ ერთმანეთს... ქოხი სიყვარულის სურნელით იყოს სავსე! ნეტავ, ამას ოცნებების დაფაზე

Fight for Love... (11 თავი)

თამო და ალექსანდრე ჩახუტებულები ერთმანეთს ბედნიერებას უზიარებდნენ. მიმტანმა უზარმაზარი რაფაელოს ტორტი შემოიტანა, მეორე მმიმტანს კი რაღაც ბარათი მოჰქონდა. თამოს ამ ყველაფრის ფონზე ცრემლები წასკდა, ტორტი ჩააქრო, ბარათი გამოართვა და ქეთისთან და

I ____ You (თავი მეშვიდე)

სანდრო იმ დღის შემდეგ თათიას ზედაც არ უყურებს. თათიას კი სანდროს დანახვისას ხმამაღლა სიცილის სურვილი უჩნდებოდა. როგორც კი სიცილს შეატყობდა სანდრო, უფრო ნერვები ეშლებოდა თან ცდილობდა ნერვები მოეთოკა და ზედმეტი არ მოსვლოდა თათიასთან.

ქმრის ვალი გავისტუმრე (11 თავი)

----გპირდებით. გეფიცებით რომ არ დაგივიწყებთ. ოღონდ თქვენც დამპირდით რომ თავს და ერთმანეთს გაუფრთხილდებით. ის თქვენი შვილია და გაუგეთ მასაც, ისიც იტანჯება .ის მსხვერპლია, ძალა იხმარეs და მერე ცხოვრებამ არ დაინდო. ვიცი გტკივათ, მაგრამ ყველაზე მეტად

განსაწმინდელი – 2

თუ სწორად მახსოვს, თვრამეტი წლის ვიყავი, როცა სეითი ითი, ჩემი მეორე მე გავიცანი. ჩემსავით, არაფრისგან ნატანჯი, გზააბნეული ბიჭი იყო. მელანქოლიის არაფერი ეტყობოდა, თუმცა სიტყვებით, ყოველთვის საპირისპიროს მტკიცებას ცდილობდა. პირველად, მტკვრის მარჯვენა

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

იქნებ მეპატიება, გამოუცდელი ვიყავი, არადა ისე მიზიდავდა, ისე მინდოდა მასაც იგივე ეგრძნო რომ ლამის გავეგიჟებინე სურვილს და ნდომას მისას. იმ ღამის მერე შეიცვალა ყველაფერი. მე მრცხვენოდა, გულწრფელად ვამბობ რომ მრცხვენოდა, მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და