Dark side of Blood 9(მილანიტები)

გრილი ღამე იყო,მე და ჯინა ერთად ვიწექით ჩემს საძინებელში და ერთმანეთით ვტკბებოდით,მეორე ოთახში ანდრეა,ეთამაშებოდა კატას რომელიც გუშინ ქუჩიდან მოიყვანა. იდეალური სიჩუმე სუფევდა,მაგრამ ჯინას რაღაც არ ამშვიდებდა,რეალურ დროზე კონცენტრირებას ვერ

სხვა ცხოვრებაში გავაგეძელებთ..(სრულად)

არ დაგვაცადა ამ დამპალმა ცხოვრებამ თორე 8 კიარა 88წელიც გაგრძელდებოდა.. 17წლის ვიყავი მაშინ მე ლაშა 20ის საგურამოში ვიყავით წასულები ზაფხული იყო და 1კვირით გავექეცით თბილისს. რაც 15წლის გავხდი დედა სულ მიშვებდა ლაშასთან ერთად ყველგან,და ამის მერე

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 9

სახლში როგორც კი შეაბიჯა ანდრონიკაშვილმა სახე გაუნათდა როგორც იქნა იმ წამლების სუნს და ოთხ თეთრ კედელს გამოექცა. მათთვის სრულიად ახალი ცხოვრება დაიწყო,მშვენიერი და სიამოვნებით სავსე. ჯერ კიდევ არ იცოდა არაფერი იმ ქერა ქალის შესახებ ანდრონიკაშვილმა

ბაუნტის ვალი [7]

სულ სხვანაირი იყო ზღვა ღამით, თითქოს უფრო მშვიდი მაგრამ, უფრო საშიშიც. შავად ლივლივებდა, აღარსად იყო ცისფერი, ლურჯი ან თუნდაც მწვანე ფერები. ფეხები დაისველა მხოლოდ, წყალი თბილი იყო, გაბრიელი კი იქვე ჩამოჯდა და დაელოდა,

სექსუალური ბოსი! [3]

და როგორც იქნა აღმოჩნდნენ დამიანის ოთახში მასთან ერთად, ნია ცოტაც და აფეთქდებოდა, როცა ხედავდა მის მშვიდ სახეს, ისეთს თითქოს არაფერი დაეშავებინოს და უფრთო ანგელოზი იყოს. –ამიხსნი რა ჯანდაბა გააკეთე?– გაბრაზებულმა ხმამაღლა დაუყვირა. მაგრამ როცა

თვალებს ბინდი ეფარება (5)

(გაგვეცინა დათოს მოკრძალებულ ლაპარაკზე ყველას, გარდა დემეტრისა. ახლა შევატყვე ცალი ხელით ჩქარა ატარებდა მანქანას და ცალით შუბლს იზელდა ნერვიულად. ახლაღა შევამჩნიე შეკრული წარბები და კისერზე მამაცურად გამოსული და გაბერილი არტერია. თითქოს არაფერი ,

“ონლაინგოგო“ (სრულად)

როდესაც შენს მონიტორზე ჩემი სურათების თვალიერებას დაუწყებ გაითვალისწინე რომ ამაზე ახლოს შენ მე უკვე ვეღარასდროს მნახავ. იცი? ეს სულაც არ არის ძნელი - ამ ხიდიდან ყოველ შემოდგომით ათასობით ფოთოლი იკლავს თავს ერთ დღესაც ავკრეფ შენს ტელეფონის ნომერს და

განგაშის ზარი (1)(ნიკა თუ დემეტრე ?)

_ვაი გვეჯახება!_გაისმა შიშნარევი წივილი და მანქანას მეორე მანქანა ლიწინით შეასკდა..._დედა როგორ ხარ?_მოუტრიალდა ქალი შვილს რომელსაც ტკივილისგან სახე დამანჭვოდა მაგრამ თვალიდან ცრემლიც არ ჩამოვარდნოდა_ანაბელ გამეცი ხმა!დედა!ვაიმე ხელი

YOLO [1]

15 წუთია აქ ვდგავარ და კიდე არ მოსულან. ერთ დღეს მართლა შემომაკვდება ორივე, არცერთს არუნდა ქონდეს მობილური, მაინც არასდროს პასუხობენ-ჩემთვის ვწუწუნებდი და მოთმინებით რომელიც მალე აივსებოდა "TBILISI MALL"-ში ველოდებოდი ნანოს

მოუხერხებელი გამომძიებელი 13

-რა თავდეჯერებული ხარ?!-ვეუბნები მე. -შენსავით მოუხერხებელი მაინც არ ვარ! -აღნიშავს ლაშა. -ჩემს მოუხერხებლობას რას უწუნებ? ვითომ არ მოგეწონა, კიბიდან, რომ გადმოვეშვი შენ, რომ დამიჭირე ამისთანა გოგო!-ვიცინი მე.