გჯეროდეს ჩემი (8)

-აბა ტელეფონები გაამზადეთ(გაგი) ნიკამ დაიწყო ხმამაღლა ყვირილი "ქალი მინდა"-ს -შვილო პატრონი არგყავს დამაძიმე(უცნობი) -რა გაღრიალებს ჯერ მარტი არარის ფისოო

სხვა... (Iთავი)

სკოლაში რომ მივდიოდი ხშირად ვხედავდი,სადარბაზოს კარებთან როგორ იდგა ბიჭებთან ერთად და უემოციო გამომეტყველებით აბოლებდა,რომელიღაც ძვირიან სიგარეტს.არც კი ვიცი იმ ბიჭებთან რა ესაქმებოდა. ყოველთვის უხასიათოდ და წარბშეკრული ისმენდა ხუმრობებს,რომლებზეც

როგორ მომენატრა...

როგორ მომენატრა ახლა გრძელი თითები შენი აბრეშუმივით ნაზი შენი ქერა თმის სუნი, შენი ქათქათა ტანი - იასამანზე სველი, და შუა ღამით ფრთხილად მოსმენა შენი გულის. როგორ მომენატრა ახლა თვალები სევდისფერი

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XXI)

-გზაზე ვარ,ელენა,მალე მოვალ გპირდები.. -გელოდები,შენთვის ძალიან მაგარი ამბავი მაქვს! -თეკლაზე და კაკიზე თუ ამბობ ყველაფერი ვიცი.-გაეღიმა მამაკაცს -არა,კიდევ სხვა ამბავი მაქვს,ერთი სული მაქვს როდის ჩამოხვალ -ახლა მითხარი-დაინტრიგდა მამაკაცი

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (9)

-რატომ ყვიროდით,მოხდა რამე? -რატომ ვყვიროდით და შენხელა გოგო დილით მამლის ყივილზე უნდა იღვიძებდეს,შენ კიდევ ათ საათზე ძლივს წამოგაგდეთ ფეხზე. არ გრცხვენია? _ჩაერთო ლევანი და გიგას ამოეფარა,რომ ჩემს მიერ ნასროლი ტელევიზორის პულტი აეცილებინა.

თურმე მოსულიყო ბოლო ამ ზღაპრისა...

აღარ მესიზმრები, მხოლოდ მეფიქრები, ეს რად გააკეთე, ეგრე გეზიზღები? ნეტა სად დადიხარ, რატომ მერიდები, მეც ხომ გული მაქვს და ჩუმად მეტირები.

ჩემი ერთი ცალი!(ტკბილი ვალენტინობა)

ძალიან მიყვარს ზამთრის ცივ და სუსხიან დილას ჩემს თბილ პლედში გახვეულს ძილი..მობილურის ხმამ დამირღვია ჩემი სიმყუდროვე..თვალიც არ გამიხელია ისე დავიწყე ხელის ფათური საწოლში,რომ მობილური მომეძებნა... -ალიო -რუსკა რას შვები? -მძინავს. -ადექიი მალე

თვალებს ბინდი ეფარება (3)

მაგიდას მივუსხედით , შევუკვეთეთ, სანამ ვახშამს მოგვიტანდნენ სასმელი შევუკვეთეთ... რათქმაუნდა მე და ჩემი შოტლანდიური ვისკი... დედამ , როგორც ყოველთვის წითელი ღვინო... მამამ და ლუკამ ჩემ არჩევანს მიბაძეს... - ყოველთვის ვიცოდი , რომ ჩემი ვაჟი კარგად

ქალი იდუმალი არსება თავი4

მალე სხვებიც გავიცანით.შეყვარებულები ერთმანეთს სიყვარულით უმზერდნენ.დემეტრე ჩემი გამოხედვის ყოველ ნაწილს აკვირდებოდა და მინდოდა ეს ღვინით სავსე ბოკალი ზედ გადამეფშვნა.თუმცა რას ვეჩი ამ ღვინოს ,მშვენიერია.ის ვაჟბატონია ხეპრე!-შეიძლება

სისუსტე (თავი 2)

არაფერი ვუპასუხე, მხოლოდ გავუღიმე. თვითონაც ბორდიურზე ჩამოჯდა. არ მახსოვს რამდენი ხანი ვიყავით ასე. მე მასზე ვფიქრობდი, უფრო სწორად ჩვენზე, იმ ვითარებაზე ვინ ვიყავით ერთმანეთისთვის. ყველაზე ახლობელ ადამიანად მეჩვენებოდა. საოცარია, მაგრამ სულ