მიყვარხარ, გახსოვდეს ამას ვერ წაგართმევენ (7)

მცხეთიდან დაჩიმ ნუცასთან დამტოვა, ჩემი ბოი ბებიაჩემს და ბაბუაჩემს დავუტოვე, დიდი ეზოიანი სახლი აქვთ და არ მოიწყენდა.ნუცას მშობლებმა გვაცნობეს რომ გონიოში ზეგ

ისევ შემიყვარე... თავი (8) ნაწილი (2)

აბა რა ეგონა? პანიკებში ჩავვარდებოდი? წავიდა ეგ დრო,ახლა მხოლოდ სიმშვიდე უნდა შევინარჩუნო,არაფერზე ღირს გაღიზიანება,ეს ხომ უკვე გამოვლილი მქონდა,რისთვისღა ამეშალა ნერვები? ისევ მე დავზარალდებოდი ამით და მის წისქვილზე წყალს დავასხამდი. –ეჰ,ჩემო

ხალხის აპოთეოზი-გიორგი ქადაგიძე

,,ხალხი რას იტყვის?’’-რაც უნდა ის თქვან! დარდი არ გქონდეს ამ სამი სიტყვის, კოჭით-ყელამდეც,რომ შეიმოსო ხალხს,რაც სწადია მას მაინც იტყვის

მკურნალი ცრემლები 9თავი

მართალი იყავი.ჯანდაბას ეს გამზადებული რეცეპტები,ჯანდაბას ეს ვიღაცის გამოცდილება,სიყვარული ხომ ავადმყოფობა არაა,რომელსაც რომელიმე კონკრეტული წამლით უმკურნალებ,ვერც დამტკიცებული თეორემა გამომადგება და ვერც წიგნში წაკითხული სიბრძნეები...ეს ცხოვრებაა და

ცხოვრების აპორია

იქნებ სიცოცხლე ღირს იმისათვის?! პატარა ბავშვი გეძახდეს მამას საყვარელ ქალს,რომ ჩააცვამ გულით თეთრი ვარდივით გაფურჩქნულ კაბას ...

ანნა (თავი2)

დედამ შეხედა ხველისგან ძლივს უთხრა კარგი ანნა წავიდეთ ხვალ ექიმთან და საწოლში ჩაწვა ანნა მივიდა შუბლზე ხელი დადო და შეშინებული ხმით თქვა სიცხე გქვს, ხო ანნა მომეცი წამალიი დავდლევ და გამივლის

ალბათ არსებობს ბედნიერება... (1)

საღამომშვიდობისა, პირველად ვწერ ისტორიას... მაინტერესებს თქვენი აზრი ვიცი ბევრი შეცდომა მაქვს დ მირჩიეთ თუნდაც ეს კრიტიკა იყო... ღირს გაგრძლება?

მინდა გიყვარდე

მინდა გიყვარდე როგორიც ვარ და არ გაგიკვირდეს თუ რატომ მიყვარს დილით ოთახში თმა გაწეწილი რომ დავდივარ და არ ვამბობ სიტყვას. მინდა გიყვარდე ზოგჯერ უხეში, შენს მოფერებას რომ ვარიდებ თავს, მერე გავდივარ ცალკე ოთახში ვუკიდებ ‘’კენტს’’ და კონიაკს ვსვამ.

ბედის ვარსკვლავი (4)

-კარი რატომ არ დაკეტა ნეტავ, დღეს წესით არც უნდა დავბრუნებულიყავი სახლში ესკი ესე აპირებდა დაძინებას? გაოცებული ყრიდა ცოფებს კესანე, ოთახში ავიდა გამოიცვალა და სამზარეულოში ჩასვლა დააპირა როცა გიგის ოთახიდან უნცაური ხმები გამოვიდა და გეზიც მისი

ქუჩის მდაბიო პოეტი-გიორგი ქადაგიძე

არც პოეტობას ვიბრალებ და არც ვედრები ნიკოს, წაიღეთ თქვენი დიდება!წაიღეთ თქვენი იყოს! უბრალო გლეხის შვილი ვარ,გაზრდილი კავკასიონის ტრფობის პერანგებს მიქსოვდა ლექსები გალაქტიონის მე წერა შოთამ მასწავლა,ვაჟამ-ბუნების ვედრება მათ კამკამხმიან ტაეპებს