ბრბო...

ბრბო.. ადამიანების ჯგუფი, რომლის ქცევაც დამყარებულია იმპულსებზე და ამიტომაცაა, რომ მისი გავლენის ქვეშ შეიძლება მოექცეს ნებისმიერე ადამიანი, თუნდაც ეს იყოს ის პიროვნება , რომელიც თავისი სიცოცხლის განმავლობაში სიკეთის სამსახურში იყო.ხალხი ხომ ბრბოა ,

ეშმაკის იარაღი 4

იმ დღეს კარგი განწყობით გავიღვიძე, მთელი შემართებით საღამოს 8 საათს ველოდი, ჩემი პირველი შეჯიბრი ამ დროს უნდა დაწყებულიყო, თუმცა არ ვიცოდი ვინ იქნებოდა ჩემი მეტოქე, მაგრამ

* * *

ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს, შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს, აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია, აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია... აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნაგავი, აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი, აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი, აქ ღალატი გახდა

ვნება აშლილნი სრულად

მკერდზე შეხებამ რეალობის შეგრძნება დაუკარგა, საკუთარი სახელიც დაავიწყა, უწონადობის შეგრნება რომ დაეუფლა, მიხვდა რომ ბექას ხელში აეყვანა, ისე რომ კოცნა არ გაუწყვეტია, საწოლზე ფრთხილად დააწვინა, ზურში შეუცურა ხელები და უპრობლებოდ გაუხსნა ბიუსჰალტერი,

ლამაზ ყვავილთა ფერხული! (თ.ჯ)

მაჩუქეთ ვარდები სიცოცხლე მომინდა, როდესაც მოვკვდები, ვარდებს ნუ მომიტანთ... გვირილებს ვიკმარებ, ჩემს გულზე ამოსულს, და სანამ აქ ვსუნთქავ დანახვა მომინდა! სამყაროს ფერადი ფერების დანახვა, გულში ძველ ტკივილის ადგილი არ დამრჩა...

შემოპარული(1)

წლების განმავლობაში მეთვითონ მეწადა სიმარტოვე,დამოუკიდებლობა.მარტოობაში თვს კარგათ ვგრძნობდი, იყო სრული სიმშვიდე და ბევრი სიცივე, მაგრამ ეს სტაბილურობა მხიბლავდა, ღამეები მუსიკით იყო სავსე,ჩემი ოთხის თეთრი ჭერიც კი ზოგჯერ მისტიური და ლამაზი

გატეხილი გული

პირველი ხარ ვინც მისი გული ააკანკალა... მოვიდა დრო მისი გაცნობის დასახე დამალა... გაიცნო თავი ნაზად ჩახარა და გაიხარა... ხვდება რომ უყვარს და დრომ ის დაღალა... წავიდა უთხრა მიყვარხარ პატარა...

რა გჭირს,გეღადავები,ხომ იცი რომ შენი ვარ?!

უძილობას ვუჩივი ეს ნერვოზის ბრალია, ყველას ძალით ვუღიმი კაცია თუ ქალია. ხშირად ვღიზიანდები გავხდი მოუსვენარი, იქნებ ვინმემ დაწეროთ "გიჟზე" ერთი სცენარი.

ადვოკატი მე! 2

-გამარჯობა, მაკუშ! მე დათა!-ხელს გამომიწოდა და მეც შევაგებე ჩემი ხელი. რა უზრდელობაა! მაკუშ! მე მას ნება დავრთე, რომ ჩემი სახელი შეემოკლებინა?! დავჯექი და მეც მასავით მაგიდაზე ფეხები შემოვალაგე. აბა რა ეგონდა, მე მოწიწებით დავჯდებოდი და ის

უიმედოდ შემიყვარდი{2თავი}

ფეხით სიარული რათქმაუნდა ორივე დაქალის სტიქია იყო ისევე როგორც დალევა და ტირილი ღამით,თუმდაც იმაზე რომ არყავდათ მანქანა,სისულელეა ვიცი მაგრამ ეგრეა.თავიანთ თავებს მელანქოლიკებს ეძახიან მაგრამ ესე არაა ერთ შემთხვევაში ეგრეა,მეორე შემთხევაში არა.