დოლიძის ბოლოს [1]

-რთული ბავშვია, არა? - გაუღმა მამაკაცს გოგონამ, რომელიც ბინას ათვალიერებინებდა და როგორც მის მაისურზე მიმაგრებული აბრიდან იკითხებოდა, თაკო უნდა რქმეოდა. -ძალიან. - ზრდილობიანად გაუღიმა ირაკლიმ. საერთოდ, ანუშკაზე საუბარი უცხოებთან არ უყვარდა. არც

სასიამოვნო ლაშქრობა(თავი 8)

-მანდ შენი ნივთები აწყვია და შეგიძლია გამოიცვალო. ძალიან მშია, მალე ჩამოდი ქვემოთ, თორემ მოგიკვდება ქმარი შიმშილით და ეგაა, დარჩები ქვრივი, ასეთ პატარა ასაკში- გამიცინა, ოთახიდან გავიდა და გაოცებისგან პირდაღებული დამტოვა საწოლში.

ნუთუ ბედნიერება მართლა არსებობს?! (8)

ამის თქმა იყო და გავშრი.. არ ვიცოდი რა უნდა მეპასუხა.. ამაზე არასდროს დავფიქრებულვარ... მომწონს?თუ?..არა არანაირი თუ არ არსებობს, ნუ ჯერ-ჯერობით... დამიანე და მე,მე და დამიანე ,სესილი და დამიანე...არასდროს მიფიქრია დამიანეზე სხვათვალით

ესაა ჩემი ოცნება

ოცნებებს ფრთებსაც შევასხავ მე ამას შევძლებ იცოდე. სუყვარულით რომ იხარო ამაზე გულით ვილოცებ. რომ გკითხე ყველაზე კარგი ფერი რასა აქვს გრძნობასო, შენ მიპასუხე სიყვარულს ის ხომ ატარებს ნდობასო.

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 5

გული ისევე აუჩქარდა ანდრონიკაშვილს როგორც მაშინ პირველად.მაგრამ ახლა სძულდა ამ ბაგეებიდან ამოსული ყოველი სიტყვა თუმცა მაინც სიამოვნებდა სანდროს სურნელი და ცოტა უხეში ტუჩები. ამბორი მოკლე გამოდგა -აბა რა ქვია?? (სანდრო) -ვის??

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (27)

სახლში ავედი ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მაშინვე ჩემს ოთახში შევდი და დაძინება დავაპირე, რამდენიმე წუთში ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა, ეს ლუკა იყო. - გინდა შენთან ამოვიდე? ( ლუკა ) ამ კითხვას არ ველოდი ამიტომ ცოტა

ზოგი ჭირი... 4 (ხელის თხოვნა)

ლევანს უნდოდა ფეხზე წამომდგარიყო, მაგრამ ჭრილობა ჯერ კიდევ ახსენებდა თავს. გიჟი პუტინას საქმე კი სულ არ აინტერესებდა. მისი ახალი თანამოსკანე ახალგაზრდა 18-19 წლის ბიჭია. საშუალო სიმაღლის, ახალგაზრდული სახის, მაგრამ მაინც დაბერებული. მხრებში მოხრილი

Где ты моя половина

მიზეზი იმისა, თუ რატომ არის ადამიანებისთვის ასეთი ძნელი იყვნენ ბედნიერები არის ის, რომ ისინი ყოველთვის ხედავენ წარსულს უკეთესად ვიდრე ის სინამდვილეში იყო, აწმყოს უარესად ვიდრე არის და მომავალს იმაზე ნაკლებ ამოსაცნობად ვიდრე იქნება

ეს არის სამართალი?!

დილის 9 საათი იყო როცა გავიღვიძე.ზაფხულის თბილი დღეა ჩავიცვი და ქუჩაში გავედი სასეირნოდ,არემარე რატომღაც დუმდა,თითქოს შემეშინდა როგორ შეიძლება ზაფზულის თვეში სიჩუმე.თითქმის ერთი საათია აქეთ-იქით დავსეირნობ მაგრამ ერთი ადამიანიც კი არ

უხილავი ძაფი (3,4,5)

ნიცამ ნუცას დაურეკა და მასთან სახლში მისვლა აიძულა -ნიცა როგორხარ? -კარგად ნუუც შენ? -ვარრაა, აღარ შემიძლია უკვე ვაჩეს მსგავსი საქციელები გუშინაც ნერვები მომიშალა ჩემდაბნეულ თვალებზე მისმა ირონიულმა ღIმილმა და მაგიტო გამოვიქეცი