ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -8-

კარების ხმაზე თვალები გავახილე,გარემო მოვათვალიერე და ამეტირა... ბალიშთან იდო ერთი,სისხლივით წითელი ვარდი..ახლა უკვე ზუსტად ვიცოდი რომ მიშო იყო ჩემი იდუმალი თაყვანის მცემელი,რომელზე ფიქრიც არმანებებდა წამდაუწუმ თავს.სასიამოვნოდ გაოცებული სულელივით

მე მომინდა ..6

- ეს ბიძია ძაან ცუდია, ბავშვებს ჭამს - ბავშვს ვუთხარი და ისე რომ არავისთვის შემიხედვს სამზარეულო დავტოვე, გეგა მისაღებში მელოდებოდა, ლაზარეს მოვაცვი და დაბლა წავიყვანე...სახლში გეგამ მიიყვანა, გზაში ტრადიციულად იცინეს და იმღერეს, გეგა ისევ ისეთი

დრო გავიდა შენ გამიშვი და მე უკვე სხვა მიყვარს (1)

-ხო მე ესე იგი ანი ხო სასიამოვნოა ქალბატონო? გაბრაზებული ვიყავი როცა ვბრაზდები ყურები და ცხვრი მიწიტლდება-კიდევ დააგვიანებთ 3 ჯერ და შემდეგ სხვა თანამდებობაზე დაგსვავთეს ლაპურწაკი როგორ მელაპარაკება სკოლის მოსწავლეს გავს ოხ რაო მაინც და მაინც ესს

მარიამ

იცი რა მარიამ!მომბეზრდა მარიამ, სიმართლე, სიმართლეს აღარ ჰგავს მარიამ! პატარა გოგო ხარ, მე კიდე მომწონხარ. სიკვდილი არ მინდა, თავის ხელში აყვანა მინდა მეფენი? რატომ იბრძოდნენ? ჩვენთვის მარიამ?

ვიცუროთ მშვიდად ...

ადამიანებს საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა ისე გვხეთქავს გულს მზად ვართ ჩვენი „სისაძაგლე“ მშობლებს მეგობრებს, თუ ოჯახის წევრებს გულიანად შევაწმინდოთ. მერე კი გაბმულ წუწუნს მოვყვეთ, რომ იცი რა ?

“ადამიანებად არ იბადებიან – ადამიანები ხდებიან”

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი

დედამიწიდან კოსმოსამდე

-ხო,ისევ პოლიცია რომ დაგვსდევდეს.-ვუთხარი ცინიკური მზერით.შევლას ვაპირებდი,როცა მკლავი დამიწირა,მტევანი მაჯაში მოიქცია და მიმიხუტა.ხელი წელზე მომხვია,შემდეგ ცოტა ზემოთ აუყვა და ნაზად ჩამომისვა.-შეჯიბრებისას ძალიან

ლევან კაპანაძე----ობლი

როგორი სათუთი ბავშვი ხარ, თვალები გიგავს ნიბლიას ცუდად უხეშად გითხარი მას შემდეგ ვერ გამიგია რა... არ ვიცოდი მაგ სათუთ გულს თუ ამდენი დარდი ჰქონდა,

უდანაშაულო დამნაშავე (სრულად)

გვერდით მომიჯდა და ჩამეხუტა. თავი გულზე მივადე და ცრემლებმა იმატეს. ზუსტად არ ვიცი რამდენი ხანი ვისხედით ასე, მაგრამ ნელ-ნელა დავმშვიდდი, სუნთქვა გამიმარტივდა და ცრემლებიც შეწყდა. ვგრძნობდი, რომ მის გვერდით არაფერი

ორი ღამე (თავი 15)

რომში ყოფნა მამაკცის ფილოსფიური იდეებისკენ მიდრეკილებას უფრო ამძაფრებდა-მე ვემხრობი იმ აზრს, რომ სამყარო საათის მექანიზმივით გამართული, მოწესრიგებულ ნაწილაკთა ერთობლიობაა და რომ მასში შემთხვევითად