ნიღბიანი გოგონა ანუ ძიძა? -3-

სასიამოვნოდ გაოცებულმა გავაცილე ჩემი საპატიო სტუმრები და დივანზე მივესვენე.სამსახური მქონდა თანაც ჩემთვის მისაღები და სასიამოვნოც კი,რადგან ეკოს მოვალა პატრონობა შემთვის კარგი შანსი იქნებოდა.სტუმრების გაცილების შემდეგ სახლის დალაგებას

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 13 )

აჰამ_ პირის გაუღებლად ამოვთქვი და სიამოვნებისაგან შევირხიე,აი ისე კნუტი რომ ააფუმფულებს იმ ადგილს სადაც ძინავს და კიდევ უფრო კონფორტულად ,რომ მოკალათდება._ მიყვარხარ_ მითხრა,საჩვენებელი თითით თავი მაღლა ამაწევინა და კიდევ ერთხელ

ამ გრძნობას ვერვინ ვერ აქცევს ფერფლად...

(ბიჭი) -გილოცავ! (გოგო)-მეც გილოცავ! (ბიჭი)-უკვე სამი წელი! (გოგო)-ხო ,სამი წელი... (ბიჭი)-სამი წელია რაც შენ ჩემი გოგო გქვია,სამი წელია რაც დილას შენი წუწუნით ვიწყებ,ღამეს კი შენთან საუბარში ვათენებ... (გოგო)-იცი შენთვის საჩუქარი მაქვს...

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 9

გთხოვ,შენ არაფერი არ იცი,ნუ განმიკითხავ,არ გაქვს უფლება,ხო გამოვიქეცი ხო შენ გამოგექეცი და მასაც-ბოლო სიტყვაზე ინტერესით შემომხედა,მივხვდი ვეღარ დავმალავდი,თან არც ძალა შემწევდა-არ ვარ ისეთი ძლიერი, როგორიც შენ,და ნუ მთხოვ ისე

ვინ თქვა ოცნებას ახდენა არ უწერიაო? (4)

- მაპატიე გთხოვ. თქვა ოღონდ თვალებში შეხედვა ვერ გაბედა. ნიას სახე ცრემლებმა დაუნამა. ოროვე ხელი შემოხვია გეგას და თავი გულზე დაადო. დიდი ხანი იყვნენ ასე, უსიტყვოდ. უკვე კარგად ჩამობნელდა. სანაპირო დაიცალა ხალხისგან. ისინი კი კვლავ იგივე

#000132

შემოდგომაზე წერა არ მიყვარს. საერთოდ არ მიყვარს ისეთ რამეზე წერა, რასაც განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის. პარადოქსია, არა? მეშნია მათთან შეხების. მეშინია, არ ავამღვრიო. ალბათ, მასზეც ამიტომ არ ვწერ არასდროს. არ მინდა, გავუშვა. წერა კი

წითელი სამგზავრო ჩანთა (სრულად)

_ლევან შერვაშიძე სხვა ბიჭი იყო, ასე თქვა ქეთი ორჯონიკიძემ_ლევან შერვაშიძე მართლაც სხვა იყო , არიყო ნორმალური , აფრენდა, თავისუფლება უყვარდა და დამოუკიდებლობა, ბევრს სვავდა და ეწეოდა გოგოებიც არ აცივებდნენ ადგილს მის გვერდით , რას არ

ყინულოვანი კოცნა(წერილი#1)

დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა თვალები ძლივს გაახილა გუშინ სავაადმყოფოში ღამის ცვლაში მუშაობდა ქუთუთოები ძლივს დააშორა ერთმანეთს და ტუმბოზე მოზუზუნე მობილურს დასწვდა -ნეტავ ამ დილა ადრიან ვის გავახსენდი-უკმაყოფილოდ ჩაისისინა

ნათელი წერტილი (11 - 12 თავი)

ულამაზესი სანახაობა იყო. მაიკი მართალი იყო, ვისაც ცხენზე ამხედრებული მაია არ ყავდა ნანახი, მას ცხოვრებაში სილამაზე არ ენახა. ველური, დაუოკებელი სილამაზე. მე ადგილიდან ვერ ვიძვროდი. გავჩერდი და ვუმზერდი მაიას. საოცარია, როგორ ყოველთვის

ბარიერი. -21-

-ძალიან გაზარმაცდი და საერთოდ აღარაფერი გინდა ძილის და ჭამის გარდა. -მოჩვენებითი სიბრაზით მითხრა მაქსიმემ და საწოლზე ჩამომიჯდა.