სისულელე არის ახლა გეძახდე და...

მშვიდი საღამოა ახლა შემოდგომის. გარეთ ნიავი კი ფოთლებს ეფერება, აზრსაც ვეღარ ვხედავ შენით ცუდად ყოფნის, ისევ ვეწევი და ისევ მეწერება. სისულელე არის ახლა გეძახდე და სრული აფსურდია ახლა აქ მოხვიდე,

რაც გინახავს, კიდევ ნახავ! (თავი 5-6)

ტუმბოზე მდგარი საათი მაცნობებს რომ თორმეტი ხდება. როგორც ჩანს ზედმეტად გამეწელა ძილი, მიუხედავად იმისა რომ არც ღამე ყოფილა ძალიან მოკლე. ოთახს ვათვალიერებ, თუმცა ვერაფერს და ვერავის ვერ ვპოულობ ამიტომ კმაყოფილი სახით ვუბრუნდები ფიქრს, როდესაც ჩემ

სკოლა ბავშვების წესებით [19]

რატიმ ირგვლივ მიმოიხედა. ელენე არსად ჩანდა. რაც შეეძლო მთელი ხმით დაიღრიალა მისი სახელი ,მაგრამ არავინ გამოპასუხებია. ხრამში გადაიხედა და ყველაფერს თვალი მოავლო ,მაგრამ არაფერი.

მტრობა (ნაწილი 5)

ახლა რა იქნება? ყველაფერი აირია. აქამდე არ ქონდათ კარგი ურთიერთობა და ახლა საერთოდ ყველაფერი აირია. ანდრომ თავის ოთახიდან ფაქტობრივად გამოაგდო, უნდა რომ მასთან საერთოდ გაწყვიტოს ყველანაირი ურთიერთობა, თავიდან იცილებს. ნეტა თუ მოვა სახლში ხშირად და

პეკინის ქუჩა (6)

მარიაი თავის ადგილას მივიდა მაგრამ იქ არავინ დახვდა..თვითონაც ვერხვდებოდა რატომ უნდადა ასე ძლიერ გუგას ნახვა,რატომ ვერ იშორებდა მასზე ფიქრებს თავიდან,რატომ დაინახა ან საერთოდ რატომ იყო გუგა დღეს იმ გოგოსთან ერთად.. მაგრამ ხვდებოდა რომ ეს მისი ბრალი

ტკბილი ოცნებები (3-4)

3 - ლანას აშკარად მოეწონე (ვიცინი ) - მგონი - მგონი ? - ვინაა გიო ? ან ნატა ? - გიო ჩემი ყოფილია , ნატა მეგობარი იყო ერთ დროს - მერე რამოხდა ? - მათ ერთმანეთი უყვარდათ და დავშორდი - სამწუხაროა - აჰამმ , კარგი მოვედით მადლობა

მალე მოგირჯულებ გპირდები (6)

-მის გვერდზე მჯდომს ოღონდ ბიჭს აკოცოს ტუჩებში (ლუკა) ატეხა ხარხარი, როგორ გაუტყდა ნიკას, მის გვერდით კი მხოლოდ ლექსო იჯდა, ლექსომ ზიზღიანი ტვალებით გახედა, ყველა ვიცინოდით, მხოლოდ ეს ორი იყო ჩუმად -ახლა თქვენ ჩემს უფლებებს არღვევთ (ნიკა) -რა ვქნათ

ერთი დღით ხომ მაინც ვიყავი შენი ცოლი

ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა დღესაც, მაგრამ გაღვიძებისთანავე ორივემ გავიფიქრეთ: „დღეს ყველაფერი მთავრდება!“ ... თუმცა დღეს მე ერთი დღით მაინც ვიყავი შენი ცოლი... უბრალოდ მეღიმება, ბათუმის ქუჩებში დავდიოდით, არა, უფროსწორად მე მივრბოდი,როგორც

წყეული ღამეები[5]

-დედა,ნელი დეიდა,იცი?-დაიწყო ატირებული ხმით,რომელიც სადღაც მიდიოდა,რაღაც გაუგებრისკენ და გოგონას ნებას არა თუ ემორჩილებოდა,არამედ გაურბოდა.მეზობელია,უპასუხა დედამ და უფრო დაკვირვებით შეაბიჯა შვილის თვალებში,რომლებიც სულ გათეთრებულიყო,ფერი

მოიისფრო [5]

მანქანა ბოლომდე ავიდა. საოცარი სანახავი აღმოჩნდა ნიკორწმინდა. დიდი ტაძარი უძველესი ჩუქურთმებით იყო სავსე. ტაძარს უშველებელი გუმბათი ამშვენებდა, შიგნიდან ფრესკებით იყო მოხატული. ტაძრისგან მოშორებით პატარა სამრეკლო იდგა.