ცხოვრების შანსი (მეცხრე თავი)

თაია ძალიან ლამაზი ხარ .-ღრმად ჩაისუნთქა და თვალებში დაჟინებით მომაშტერდა.ალკოჰოლისგან გათამამებული მისკენ დავიხარე

*ფიქრები*

რატომ გნატრობ და რატომ მიყვარხარ?! რატომ ვერ ვიგებ ჩემთვის ვინახარ?! რატომ არ ქრება შენზე ფიქრები?! რატომ მჯერა რომ ჩემი იქნები?

პროფესორო გაიღვიძე !!!

უაზრობა ის არის,რომ გაჩერება არ გძალუძს მაშინ როცა ეს გსურს.საკუთარ თავს არ ეკუთვნი.შენ თითქმის არ არსებობ.უაზრობა ის არის,რომ არაფრის მომცემ სურვილებს მიყვები ბრმად.უაზრობაა ის რომ შენი თავის,ანუ იმის რადაც წარმოგიდგენია თავი,ამის დაკარგვის რომ

მექალთანეს სათამაშო 10 თავი

– კარგი ეგრე ვქნათ. შენ ანალიზის საბუთეი აქ გაქვს თუ ინგლისში დატოვე. – არა წამოვიღე ყველაფერი, აქ რომ რამე დამჭირვებოდა ყოველი შემთხვევისთვის. – კარგი არ დაგავიწყდეს სახლში, რომ მივალთ შეგახსენებ მაინც.

სიყვარული გრძნობების გარეშე (II ნაწილი) 11 თავი

ქეთი გაბრაზებული სახით მიაჩრდა გამთენიისას შინ დაბრუნებულ თორნიკეს, რომელიც მიღებული ჭარბი აკლოჰოლის დოზისგან ფეხში დგომას ძლივს ახერხებდა

ღვთაებრივი ფსიქოთერაპია

- მიდი ჰო,თორე დრო აღარ გაქვს. ჩემი წაყვანა გინდა ? - ჰო,შენს წასაყვანად მოვედი.ვინაიდან არ ირჩევ არაფერს.ამას ჩვენ გავაკეთებთ ! შენი ადგილი იცი სადაც არის. ალბათ გინდოდა გეთქვა. ჯოჯოხეთში ! - ? - - სწორია.

მახსოვს თუ არ გახსოვს....

მახსოვს როგორ გადავიყვანე სააფადმყოფოში საკუთარი ხელებით... მახსოვს როგორ შეიყვანეს საოპერაციოში... არ მახსოვს მისი გამოსვლა...

სიცრუე რომელიც არ ვიცოდი 07

ელვა ზეცას ლურჯად ანათებდა და ცა საზარელ ხმებს გამოსცემდა,მაგრამ ეს ყველაფერი ნაზ მელოდიად ჩამესმოდა. ხელები გავშალე და დავტრიალდი. ზეცას ვუყურებდი, რომელიც ზღვას მახსენებდა.

სასრულეთი ნაწილი 2 (სრულად)

ხალიფა ოსმანის საფლავის ახლოს, თეთრ საფლავის ქვას სისხლისფერი ჩინური ვარდი ამშვენებდა. მდუმარედ იდგნენ დავუდი და ლეა სახელოვანი წინაპრის საფლავზე და იმ პირობის შესრულებას იღებდნენ ვალად, თვით ბედნიერმა ბაბილოვანის ხელმწიფემაც რომ ვერ შეძლო.

მექალთანეს სათამაშო 1–9

ადამიანი.-თათა ეცადა ყველაფერი ერთმანეთთან დაეკავშირებინა, მათი პირველი შეხვედრა დილოგებიასანდროს მოულოდნელი ქცევები დაა მიხვდა თიკა მართალი იყო.კარიი გაიღო და ოთახში ელენე და სანდრო შევიდნენ არცეთ სახეზე სიმშვიდის ელფერი არდაჰრკავდათ,ელენე კარებთან