ბაგრატიჩის რჩეული(თავი 8)

დაიძინე!-მითხრა,ჯერ ტუჩებზე შემდეგ ცხვიზე და ბოლოს შუბლზე მაკოცა და გადამიშვა მორფეოსის სამყაროში.დილით რატიზე ჩახუტებულს გამეღვიძა. ჩემს წელზე ხელები შემოეხვია და ცხვირი ჩემს თმებში ჰქონდა ჩაფლული.მის ასეთ მდგომარეობაში დანახვისას ჩამეღიმა.

ნუცუბიძე (4)

ბევრი ვისეირნეთ.ირაკლიმ ალბათ ხუთასჯერ დამირეკა,არ მაცადა არაფერი,რაზეც დიტო სიცილით კვდებოდა.ასე გავიდან 1 კვირა,ყოველდღე მაკითხავდა,სადმე ვსეირნობდით,სახლადე მაცილებდა და მთელი ღამე ესემესებს ვწერდით ერთმანეთს.ძალიან საინტერესო ადამიანი იყო,მასთან

ბრძოლა სიყვარულისთის-სრულად

შენ ჩემთვის გადაუჭრელი პრობლემა ხარ ! რომლის მოგვარებაც მე არ მინდა ! - ჩაიცინა და დაბნეულს იმდენად მოულოდნელად ჩამალვლო ხელების სახეზე და იმდენად მოოულოდნელად დამეტაკა ტუჩებზე გააზრება ვერც მოვახერხე , თვალებ მილულულს თვალებ დაქაჩულმსა და

ზღაპრული რეალობა (8)

-არადა როგორ გინდა,რომ გაკოცო-ეუბნებოდა და თან ცალი ხელით მის სახეს სწავლობდა.ტუჩზე რომ ცერა თითი გაადაატარა ეს უკვე პიკი იყო ნათაისთვის...სიამოვნებისგან გამოწვეული ხმები ვეღარ შეაკავა და ამოიკრუსუნა.თან თვალები მინაბა,წელზე მხურვალე ხელები რომ

ვიცი მინატრებ

მომესურვილე ფიქრებში,შენთან წამოსვლა მომინდა,ვერ გაგიმხილე სათქმელი,თანაც უსიტყვოდ, შორიდან.გული საგულეს ვეღარ ძლებს,გარეთ გამოსვლას იჩემებს,თავდავიწყებით მიყვარხარ,შენ კი მაინც არ მიჯერებ.რა დაგიშავე ასეთი,რატომ მარიდებ ღიმილებს?!იქნება ის დღეც

ცხოვრება

ყველაფრით დავიღალე. ცხოვრება დუნედ მიდის. რუტინა,რუტინა და ისევ რუტინა.ერთფეროვნება მკლავს.არ მაძლევს საშიალებას,რომ თავი ვიგრძნო ცოცხალ ადამიანად.ადამიანად,რომელსაც თავისუფლების ფრთები აქვს შესხმული.

ბავშობიდან მოყოლებული (თავი 8)

სოფელში მალევე დავბრუნდით.ყველაფერო ჩვეულებრიბად გრძელდებოდა.ვერთობოდი ბავშვებთან,დავდიოდი მდინარეზე,საღამოს პარკში გავდიოდი რაც ჩემი და ნიკას ჩხუბით მთავრდებოდა.მაგრამ 1რაღაცას მივხვდი.მივხვდი,რომ ნიკა შემიყვარდა.თავიდან საკუთარ თავს არ ვუტყდებოდი

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 41)

ისევ დემეტრე... ისევ მისი მონატრება... ღმერთო, მგონი სანამ ეგ ჩამოვა გული გამისკდება და მომეღება ბოლო... უმისობას ვეღარ ვუძლებ... ჩემს თითზე მოკალათებულ ბრჭყვიალა ნივთს დავხედე და გამეღიმა, მე... მისი საცოლე ვიყავი... მისი საცოლე...

საბოლოო არჩევანი შენზე(4)

დილით, როცა ექიმმა პალატის კარი შემოაღო, ანიტას ჯერ კიდევ ეძინა... ქალმა ღიმილით გადახედა საბას და მერე თვალი პაციენტსაც შეავლო. -როცა გაიღვიძებს შეგიძლიათ სახლში წაიყვანოთ, თუმცა ჯობია საწოლში იწვეს და არ დაიტვირთოს... წასვლის წინ, მიმღებში

მსხვერპლად შეწირული სიყვარული 4

ავიმტვრიე მაგრამ ვერ ვჩერდებოდი. მოთმინება აღარ მყოფნიდა. მინდოდა სწრაფად დავრწმუნებულიყავი ჩემში ახალი სიცოცხლის არსებობაში. სწრაფად დაველაპარაკე ფარმაცევტს და სახლში ავედი. საოცრად სევდიანი დავყურებდი იმის დამამტკიცებელ საბუთს რომ ორსულად არ