ŇiĝhţMàré

იქვე, ახლოს, ერთ ბნელ კუთხეში, სადაც მთვარის შუქი ვერ აღწევდა, ვხედავდი ლანდს, რომელიც სისხლისფრად ელვარებდა და ქსოვდა...იმ დანაწევრებულ სხეულს ქსოვდა, რომელიც ქალს ეკუთვნოდა.

შეხება (პირველი ნაწილი)

პირველად მისი შეხება ჩვიდმეტი წლის ასაკში ვიგრძენი, მაჯაზე მისი ძლიერი ხელი შემეხო, ცოტათი მეტკინა კიდეც, მაგრამ ეს ტკივილი სასიამოვნო ტკივილი იყო. მანამდეც ბევრჯერ შემხებია პატარაობაში, თამაშისას, ჩხუბისას, მაგრამ ესეთი უცნაიური რამ მანამდე არ

პაციენტი (თავი პირველი)

მთავარი პერსონაჟი, ორელა, არის ფსიქიატრიული კლინიკის პაციენტი, რომელიც შიზოფრენიით არის დაავადებული. ის შემთხვევით აღმოჩნდება ტყეში, სადაც ფიქრები არ ასვენებენ. ორელა მიიჩნევს, რომ დედამიწაზე უამრავი პრობლემაა. ის დარდობს ყველაფერზე, მაგრამ არ იცის

სათაურის გარეშე 16

-ის შენი ელიზაბეტიც და ჯოც იყვნენ მეგობრები, მაგრამ ჰქონდათ თუ არა რომანი? თან თუკი მასთან ჰქონდა ურთიერთობა, შენთან რატო ფლირტაობდა? არ ჩანს ეგ გოგო წესიერი და პატიოსანი, კიდევ არ ვიცით რას მალავს ეგ ჩუმჩუმელა

რატომ აგირჩიე შენ?(თავი5)

-ტირიი -არა არვტირი,სახლში მივდიოდი..თავი გავიმართლე და ვეცადე ცრემლები შემემმშრალებინა.. -ჩემგამო? -რაშუაში ხარ შენ?იმწამს ჩემთან გაჩნდა,ხელებით სახე მომიძებნა და ცრემლების მოწმენდა დამიწყო..

გაბედავ თუ ვერა? (2)

-უკაცრავად... თავი ავწიე. ხელში ნამდვილი არისტოკრატივით მეჭირა თაფლისფერი სიმბოლოებით მოხატული ფინჯანი. ჭიქა ფრთხილად დავდგი და წამოვდექი. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს სახლს გალავანი არ ჰქონდა, ჩვენი მეზობლები იმდენად შორს იდგნენ, რომ ჰქონოდა,

ღმერთის მოწაფე (დასასრული)

ჩემპიონატის დასრულების შემდეგ, ჩემპიონის ქამარი გადმომეცა ჰონორარი კი ვერ მივიღე რადგან პირობა დავარღვიე. გასახდელში ვიჯექი და ექიმი ტრამვებს მიშუშებდა სახეზე.. სულ სისხლიანი ვიყავი,... უეცრად მომიახლოვდა მენეჯერი გაგა.

harry wolf /3/

არ იფიქროთ რომ მთელს სამყაროში მხოლოდ მე ვარ უკვდავი, მხოლოდ მე მაქვს უამრავი უნარი და მხოლოდ მე ვითვლი საუკუნეებს, ჩემი ოთხასწლიანი ცხოვრების მანძილზე უამრავ ქმნილებას გადავაწყდი, ვამპირებს, მაქციებს, ჯადოქრებს, რთულია სამყაროში ფეხი მოიკიდო

ერთადერთი ხარ (თავი 2)

სარკეში ვუყურებდი ჩემს თავს და მორიგ აბს ვსვავდი.... მე შენს გვერდით ვარ.-მის სიტყვებზე გაოცებულმა შევხედე

ნაცრისფერი {სრულად} +18

ნაცრისფერ ქუჩებს მიწასთან ახლოს მყოფი მუქი ღრუბელი უფრო მეტად აბნელებდა, რამდენიმე წუთში ერთხელ ღრუბლებში თვალის მომჭრელი ელვის შუქი ანათებდა, მას კი წამებში ძლიერი გრუხუნიც მიჰყვებოდა.