უთარიღო დღეები (12)

გაკვირვებული და დაბნეული იყო დადეშელი. ხელები მომხვია და მიმიხუტა. საოცარი სითბო ჩამეღვარა სხეულში. ცრემლების წმენდას შევეშვი და მეც მოვხვიე მკლავები. მისი ჩახუტებით გამოწვეული სიამოვნებისგან გავინაბე და ტირილიც შევწყვიტე.

სიმპატიური უფროსი (9)

როდს დამეძინა არ მახსოვს, მაგრამ გაღვიძებას არაფერი დამავიწყებს.... იმ გაყინულ წყალს, რომელიც გადამასხეს, როცა ტკბილად მეძინა და არავჯს არაფერს ვუშავებდი... -თოკოოოო ჯობია გამასწრო... გაგიჟებულმა წამოვყავი გაწუწული თავი და ჩაფსმამდე მომცინარე თ-მიდი

ნაყიდი სილამაზე [20 თავი]

სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა. ვგრძნობდი როგორ მემატებოდა ტემპერატურა მთელ სხეულში. როცა ტუჩებმა სიცივე იგრძნო თვალები მაშინღა გავახილე. მთელი სხეული მითრთოდა. გარკვევით მესმოდა საკუთარიც და ალექსანდრეს

დრო არ კურნავს ტკივილებს! ყველას პასუხი მოეთხოვება! (თავი 2)

თვითმფრინავი დაეშვა, დავეშვი მეც, გადმოვედი და ვიგრძენი რაღაც განსაკუთრებული თითქოს ეს ჩემი ქალაქი იყო..მართალია მკაცრი ხალხია გერმანელები მაგრამ სასტუმროში ყველა თბილად დამხვდა, როგორც იქნა მოვეწყე ნუ ცოტა მაინც, საღამოს ვახშმის შემდეგ გარეთ

იყო და არა იყო რა...

ეს არის ლექსი, რომელიც დაწერა ერთმა სიყვარულით სავსე ადამიანმაა...! იყო და არა იყო რა, ამქვეყნად რა არ ხდებოდა, ვიღაცა გრძნობას იძენდა, ვიღაცის გრძნობა ქრებოდა,

ცამეტი (პირველი თავი)

2013 წელი იყო.... ზამთარი.... საშინლად ციოდა.... 13 იანვარს დილით თვალები რომ გავახილე და ფანჯრიდან გავიხედე მთელი არემარე გადათეთრებული იყო.... ბარდნიდა..... მეც მეტი რა მინდოდა ? დილიდან კარგ ხასიათზე დავდექი და მთელი დღე თვალებ გაბრწყინებული

მკვლელები (9)

-იცი დათო სად მუშაობს.. მასთან ყოფნას არ გირჩევ.. თუ არ გინდა შარში გაეხვიო.. აქ რატომ მოხვედი.. ატირებული.. რა მოხდა დაჯექი მანდ და ხმა არ გამცე შენთვის იყავი ვუთხარი მე - თუ გინდა იტირე .. რაც გინდა ის ქენი.. შენთან ლაპარაკის თავი არ მაქვს... ჯობს

კაი ბიჭის გოგო ხარ(თავი მესამე)

‘გისმენთ’ ‘ქვემოთ გელოდები ჩამოდი დავილაპარაკოთ’ ვიცანი სანდროს ხმა ‘სანდრო მეშინია’ ‘რისი’ მშვიდად მელაპარაკებოდა ‘ხომ არ წახვალ ჩემი სურვილის წინააღმდე? ანუ...’ ‘ხოარ მოგიტაცებ?’ ‘ჰო...’ ‘ჯერ არ ვაპირებ შენს მოტაცებას ჩამოდი ნუ გეშინია მიყვარხარ’

წითელი ფეხსაცმელი [10] დასასრული

_ მომისმინე… _ ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია ნიამ, _ შენ ცუდ დროს მოხვედი… აჯობებს, წახვიდე, ბევრი საქმე მაქვს.მოულოდნელად ოთახის სიღრმიდან კნავილის ხმა მოისმა.გიგის თვალები გაუფართოვდა._ შენ რა, კატა გყავს ? _ განცვიფრებული მიაჩერდა ქალს.შეშფოთებულმა

ჩემი ბეღურა

ჩემს სახლში სითბოს ერთადერთი კერა იყო, რომელშსაც ორივე მხარეს პაწაწინა ნახვრეტი ჰქონდა. ერთი სახლიდან, ერთი გარიდან.მუდმივად, როცა ზამთარი დგებოდა. ამ ნახვრეტში ჩემსავით ერთი გაბღენძილი ბეღურა შემოჭრებოდა და ორივენი ერთდროულად ვთბებოდით,