ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 5)

სიყვარულის ზღვარზე, სიძულივილის ზღვარზე, ტირილის ზღვარზე... ადამიანებს რაღაც ზღვრები გვაქვს დაწესებული ემოციებთან... გვეშინია ამ საზღვრებს არ გავცდეთ და თუ გავცდებით, იწყება ბევრი შინაგანი არეულობა, ქაოსი, ხან კარგი, ხანაც ცუდი, გააჩნია რა ზღვარს

მე მხატვარი ვარ

მე მხატვარი ვარ, სიტყვებით ვხატავ, რითმებით ვქარგავ და სულსაც ვკარგავ..

უეშმაკოდ მოწყენილი ანგელოზები

სამოთხე მოსაწყენი იქნებოდა ეშმაკების გარეშე? დღე მოსაწყენი იქნებოდა ღამის გარეშე? სიცოცხლე მოსაწყენი იქნებოდა სიკვდილის გარეშე? სულ რომ ვცოცხლობდე, არაფერი მომდიოდეს, დრო მე მეკუთვნოდეს და არა მე დროს. რას ვიზავდი? ან შენ რას იზავდი? დედამიწა

უცნობი ნაცნობი (თავი 5)

რაგჭირთ ხალხო?! -ზურას ხმა, ბუნდოვნად ჩამესმის ყურში. ნელა ვაბრუნებ თავს მისკენ და ვცდილობ გავიხსენო, როდის მოასწრო ფეხზე წამოდგომა. - რა იყო, რამ გაგაშტერათ. ერთი ნახვით სიყვარულია? - ირონიულად იღიმის და გიორგის უახლოვდება.- თუ ერთმანეთს იცნობთ? -

ჭრილობა (III სრულად)

-როგორი მძიმეა ეს დანაშაულის შეგრძნება არა? ჩვეულებისამებრ შემტევი არ ხარ, არგუმენტები არ გაქვს . ისევ იქ დავბრუნდით , ამჯერად სამუდამოდ -არა -როგორ თქვი? „ჩემთვის ერთადერთი ხარ . რა კარგია , რომ ხარ ... მაპატიე ,რომ ვარ“ -ასე ვერ წახვალ

მგლის ბილიკი თავი XX

მივიღე თქვენი წერილი, საყვედურს იწერებით, რომ ვერ გა მოვაცოცხლე მუშაობა, ამ სამი დღის წინათ ვრცელი წერილი გამოგიგზავნეო, სადაც შეძლებისდაგვარად, დაწვრილებით აღვწერე ვადიმ ურალოვის ბანდის წევრების შეპყრობა და კირა ზაბორას სიკვდილი, ეს წერილი ჯერ

ფიქრი

ცაა ღრუბლიანი , ცაა მოღრუბლული ფიქრი წვიმიანი ,  ცა ...კი ღრუბლიანი ფიქრი მშვენიერი , ფიქრი სევდიანი ფიქრი ნაზი და ფიქრი ზომიერი. მაგრამ ფიქრი ფიქრად რჩება... გზაა არ უჩანს უკუნეთს . ღრუბელს მზე არ ანაცვლებს და ფიქრი ფიქრად თან   მისდევს , უცებ,

მოდი, სიკვდილო!...

დაწყნარდი სულო, ჩადექი გულო, გულო - ავგულო, და დაკარგულო.. ცხოვრების სარკეს ვხაზავ თითებით, ამით ვსაზრდოობ,ტანჯვით, მითებით, და ჩემს ნახატებს თუ მიმიხვდებით, ჩემი რითმებით ვერ შეგპირდებით.. ყვირილი ბნელში

უსათაურო

ერთიღა დამრჩა ღმერთისთვის ნატვრა ოცნებას სულთქმად გაეფანტა კვალად ჩემი სამყარო შევქმენი თვითონ გულით დამყავდა ბოროტი ვითომ მე ხომ ბევრისთვის ვიყავი თითო გასცდა ოცნებას ბოროტის სიტკბო ბედის ბორბალი ბრმებად მბორგავი

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 4)

ადამიანები სიმარტოვისთვის არ ვიბადებით, თუმცა ხანდახან ცხოვრების ბედი უკუღმა ტრიალდება და ნებით თუ უნებლიეთ სიმარტოვის ქარცეცხლში ვეხვევით. ხანდახან ისეთი მარტოსულები ვართ, იმდენად არავინ გვყავს, რომ ჩვენს თავს ვესაუბრებით