"მე მკვდარი ვარ!"

-აი, უკვე ახლოს ვარ...-ბედნიერი ვიღიმი. - უუუ, რა საძაგელი და თან რა ტკბილი სუნია!-საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?ვიღაცა მეხება ვერ ვხედავ. სუნს ვიყნოსავ.

სხვისი ცოლი ( დასასრული) IIნაწილი

ძალიან დიდი მადლობა მეგობრებო იმისთვის რომ კითხულობთ ჩემს ისტორიებს და ასე აქტიურად მეხმიანებით. ამ ისტორიას რაც შეეხება ვაგრძელებ

შემიყვარე თავიდან! {თავი 9}

კიდევ ერთხელ თუ ასწევ ხელს, სათითაოდ დაგამტვრევ თითებს. ფეხზე წამოდგა. ქალის ზურგს ამოფარებულ გოგოს დააკვირდა. თაიას ჰგავდა. მასსავით ჭროღა თვალები და წაბლისფერი თმა ჰქონდა. -წამომყვები? მისკენ წავიდა. მთელი სხეული უხტოდა.

"დაბრუნება ორი კვირით" (8)

კაცი,ახლა უკვე რომ ზიზღს არ იშურებდა, ერთ დროს მისთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი იყო და იმ ღამითაც როცა თავისი ლაქა აიკიდა, მხოლოდ იმას ფიქრობდა გაქცეულიყო, ყველაფერი მოეყოლა, ბოლო ხმაზე ექვითინა, პატიება ეთხოვა და ის საშინელი ზიზღი საკუთარი თავის

სწორი არჩევანი (11-თავი)

ცოტახანში ჩემს ოთახში შავი მოკლე კაბა და მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელები იდო, რომელთა ჩაცმასაც, რა თქმა უნდა, არ ვაპირებდი. ჩემი ჩანთიდან ნივთებს ვიღებ, რომ რეზის ტანსაცმელი საბოლოოდ გავიხადო.

ემიგრანტი

ცხოვრება ყველასთვის ია-ვარდით მოფენილ გზაზე სიარულს არ ნიშნავს! ზოგს ფრენა შეუძლია, ზოგს კი ხოხვაც არა ამ დედამიწაზე... ზოგს თუ ბრილიანტები ეცოტავება, ზოგიერთს ლუკმა-პურიც არ აქვს, რომ თვითონ თუ არა, დამშეულ შვილებს მაინც აჭამოს და დააპუროს

#21 [ თავი VIII ]

თავი უკან გადააგდო და ჭერს მიაშტერდა. უეცრად თვალები გაუფართოვდა და ოლივიას შეხედა დაფეთებულმა. - ოლი, ის რა ჯანდაბაა? ჭერზე ძლივს შესამჩნევი… - სათვალთვალო კამერა? - აღმოხდა ოლივიას. სათითაოდ შეამოწმა კომპიუტერი, ლეპტოპი და ტელეფონი, მაგრამ

მე ვარ...

ზოგჯერ როგორ გვინდა ყველაფერი ვიყოთ და ჩვენს ირგვლივ ყველამ იარსებოს.არავინ გაგვიშვას ხელი არ თქვან  უარი,არავინ წავიდეს,არავინ გარდაიცვალოს მაგრამ  დღითი დღე,ყოველ საათზე,ყოველ წუთში დედამიწის გარშემო ერთი სიცოცხლე

"დაბრუნება ორი კვირით" (7)

უკვე თავის ადგილას იჯდა, ოქმებს ათვალიერებდა და თავმომწონედ იღიმოდა, შპს “ბრჭყვიალა ქვის” მეწილის მიერ მიცემულ ჩვენებაზე, რომელიც ამტკიცებდა რომ თემურ პატარაიას საყვარელი 25 წლის ანა კიკოლაშვილი იყო და მას, თურმე,კაცი

რაე (თავი 11)

"ხალხი შეჯგუფდა ევას თავზე. გოგონას, რომელიც ძირს ეგდო და მარჯვენა თვალიდან სისხლი სდიოდა, სახეზე ღიმილი ეფინა. სადღაც, შორიდან, სასწრაფოს მანქანის კივილი ისმოდა."