მკვდარია მარტი

მკვდარ მარტს დასტიროდა გაზაფხული. დამსკდარი კვირტებიდან ცრემლები იღვრებოდა წამლად. ნეტავ, თუ ესმის მასაც.ოთხი წლის იყო მაშინ, ტიროდა მოთქმით, რა მოხდებოდა, მეზობლის ნანად რომ დაბადებულიყო,ან არ დაბადებულიყო,

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 30

ნიკა მოღუშული სახით მიაჩერდა ძმას და როცა მზერა მის ნაცრისფერ, უსიცოცხლო, ცარიელ სფეორებს გაუშტერა გააცია, უსიამოდ გააჟრჟოლა და მაშინვე გაექცა

"დაბრუნება ორი კვირით"

...სიმშვიდის შეგრძნება მხოლოდ იმ ერთმა სახემ დაუბრუნა, რომელსაც სახეზე აეკრო თავისი ჩვეული ღიმილი და ერთ ადგილზე დამდგარი ამ თავისი სახით ისეთ სიყვარულს აფრქვევდა, წამიერად მოეჩვენა ხელები ფართოდ აქვს გაშლილი გულში

სწორი არჩევანი (9-თავი)

საშინელი სიზმრის შემდეგ გაოფლილი შევდივარ სააბაზანოში და სახეზე წყალს ვისხამ, ცოტა გამოვფხიზლდი და შუქის ანთებას ვაპირებდი, როდესაც რაღაც ხმა გავიგე, სახლში მარტო ვიყავი სმენა საშინლად დამეძაბა, ვნატრობდი რომ

ჩვენი სიყვარული მღერის

ვუცქერ ამ სევდიან მთვარეს,შენი თითები მაქვს ფერად,ჩემი სამყარო ხარ გწამდეს,ჩემი სიცოცხლის ხარ რწმენა.ახლა მომაკვდავი თვალებს,ისევ შევსცქერივარ შენსას, ჩემი სამყარო ხარ გწამდეს,და შენ მირჩევნიხარ ზეცას.ჩემი სამყარო ხარ გწამდეს,

move on

აკუთარ თავს იმაზე ფიქრით,რომ მე შემეშალა,იმდენ ხანს ვტანჯავდი,იმდენხანს ვტიროდი ისტერიულად,მისგამო თავი უმწეოდ ბევრჯერ მიგვრნია...ამ პერიოდის განმავლპბაში იმაზე მეტ რამეს მივხვდი ვიდრე აქამდე ვხვდებოდი.შენი ბრალი

კატერინა

-სახლში უნდა წავიდე, დედასთან მინდა, სახლში უნდა წავიდე, ჩემს სახლში უნდა წავიდე _ იმეორებდა მთელი გზა სანამ თავის კორპუსს არ მიადგა მალევე ავიდა სახლში, ნახევარ საათში უკვე სახლი დააცარიელა ყველაფერს მოუყარა თავი

დედიკოს ბიჭი (სრულად)

ეს ნოველა რომ გამოვაქვეყნე სოციალურ ქსელში, დიდი მითქმა-მოთქმა და აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია ინცესტმა. მე მაინც მგონია, რომ ცხოვრებაში ამაზე უარესები ხდება და ამ მინი რომანის მხატვრულად გადმოცემა დანაშაული არ არის.

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 29

იმის მიუხედავად რომ ყველაფერი კარგად მიდიოდა, სანდრო მაინც ვერ მშვიდდებოდა, მოუსვენრად იყო, რაღაც განსაკუთრებული აკლდა

ორი თვე (თავი 4)

ჩაის ჭიქის გარეცხვა ვერ შევძელი... დიდ ხანს ვუყურე ჩემს წინ მდგარს, მაგრამ ვერ გავასუფთავე მისი არომატისგან, მისი გემოსგან, მისი ტუჩების ანაბეჭდისგან, ვერ მოვაშორე მისი სითბო ჩემს ფინჯანს.