მასწის სიტყვების კვალდაკვალ

დრო მოვა, უფროსწორად უკვე დროა მოსული,რომ ცოცხალი და მკვდარი ერთურთის ტოლფასი გახდეს.როგორც ცოცხალს მოეთხოვება,მოეკითხება ჩადენილი ისევე მკვდარს...

"უცხო, ზაფხული"

გარეთ ისევ სიცივე დაძრწის.ძვლებში ატანს ქარის წივილი, როგორც ადამიანში გამომწყვდეული დემონი. ღრიალებს და ფარებად ქცეული კედლები ზანზარებენ. სხეული რომელიც წვიმის წვეთთანაც კი უსუსურია შველას ითხოვს.

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 27

სანდრო მიუთმენლად ელოდა თავისი დაბადების დღეს მოახლოებას, იმის გამო რომ ეს დღე მისი წარსულის ყველაზე საშინელ მოგონებებთან ასოცირდებოდა

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 26

ვაჩემ მანქანა გააჩერა და თათიას შეანათა აციმციმებული თვალები, გოგონა ოდნავ დაიძაბა თუმცა რაღაც კარგი და სასიმოვნოს მოლოდინში იყო

ისევ და ისევ

ახლოდან არასდროს მინახავს ის, შორიდან ვუყურებდი ხოლმე და ვფიქრობდი. ლამაზი, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეშ, მიწაზე ლუსმანივით ვიყავი დაჭედებული და ვუყურებდი მთვარეს...დრო ნელა გადიოდა,

ზოი III.5

ცხელი ღამე იდგა. უმთვარო, უვარსკვალევობო, უღრუბლო ზეცა დაჰყურებდა განცალკევებით მოსაუბრე ორ ახალგაზრდას, რომელთაც ხელში შამპანურით სავსესე ჭიქები ეპყრათ და შესაშური ინტიმურობის საბურველში გახვეულნი, ერთმანეთთან ძალიან ახლოს იდგნენ. იმდენად ახლოს,

ნასახლარი

მე ვფიქრობ რომ ძია მატეო, გამოქცეულია. ოღონდ არა, საგიჟეთიდან, ან საავადმყოფოდან, არამედ სხვა პლანეტიდან. ჰო, აი ასე, ცა გაიხსნა და ძია მატეოც დედამიწაზე დაეშვა. ის გვაკვირდება ჩვენ, ის გვიმახსოვრებს ჩვენ, რა ვიცით იქნებ

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 25

ვაჩე თავდახრილი იდგა სანდროს წინ და სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა, იმდენად ღელავდა, რომ აზრები დაეფანტა და სათქმელს ვეღარ უყრიდა თავს

წარსული წარსულში {სრულად}

ცხოვრება კვლავ თავს გესხმის ,აკეთებ არჩევანს , წარსულს ქმნი ის კი ცვლილებებს არასდროს განიცდის . შენს დატოვებულ კვალს ვერაფერი წაშლის . აწმყო იქცევა წარსულად და აწმყოს მიჰყავხარ მომავალთან, ისაა წამყვანი წერტილი , ცხოვრების მთავარი მომენტი ამიტომაც

#21 [ თავი IV ]

- მაპატიე, მეგ. - მე რა უნდა გაპატიო? - გაოცებამ ჩემს სახეზე რგოლები დახატა. - ის, რომ ასე მარტივად დავთმე ჩვენი მეგობრობა. მაპატიებ? - მოუთმენლად ელოდა პასუხს. თავი გაუბედავად დავუქნიე და დავამატე. - შენც მაპატიე დედაჩემის… - არა! - თითი ასწია