...და მზე ამოვიდა

მციოდა. სახლში მინდოდა. მინდოდა ჩემს თბილ ლოგინში აღმოვჩენილიყავი და არავის არ გავეღვიძებინე, რადგან ეს სიზმარი მეგონა და მინდოდა დიდ ხანს გაგრძელებულიყო. მეშინოდა, რომ გამაღვიძებდნენ. წვიმა არ წყდებოდა. სახეზე მეცემოდა და გრძნობებით მავსებდა.

უკქნასკნელი კოცნა (15 თავი)

ჯანდაბა ჯანდაბა, გათხლეშილი მთვრალი იყო და როგორ მოხვდა რომ მაინადამაინც მე ვიყავი მისული? ახლა რა გავაკეთო? ვუარყო ყველაფერი? მაგრამ აზრი?

დღის ბოლოსკენ მიჰყავს წუთებს

გულისცემას აჩქარებულს ყურს მიუგდებს, დაიმშვიდებს. მოქალაქეს გაღიმებულს შეხედავს და თვალს არიდებს.

Him and I (თავი13)

-სან შეგიძლია უკვე მიატოვო ანა, ზედმეტად დიდხანს გაგიგრძელდა მასთან ყოფნა. -და შენთან ვიყო?-თქვა ცინიზმით, ამის გაგონებაზე ანამ ანდროს შეხედა და შევარდნას აპირებდა მაგრამ გააჩერა, პირზე ხელი ააფარა რომ არ ეყვირა, თავის ტუჩზე მიიდო თითი მიახვედრა რომ

ლაღიძე!მომაჯადოე! (1-2 თავი)

მე მარიამ ლაღიძე ვარ 18 წლის მაღალი შავგვრემანი მიყვარს გართობა მყავს ორი გიჟ დაქალი რომლებიც ბავსჰვობიდან მიძლებენ ხო დამავიწყდა მეთქვა ლიკა გიორგაძე 18 წლის ქერა თმიანი მაღალი გამხდარი და ჩემსავით გიჟი და ნუცა გუბელაძე 21 წლის შავგვრემანი ხუჭუჭა

უშბა 2

რა საშინელია ადამიანი, მართლა რა მალე ეჩვევა ყველაფერს. როგორ შევეგუე ასეთ ტკივილს, როგორ გავუძელი ? ალბათ, წორედ, იმიტომ ვარ ადამიანი, რომ არაამქვეყნიურ ტკივილს უნდა გავუძლო. მე მჯერა, რომ არსებობენ ანგელოზები, რომლებიც ამ ტკივილებს გვიმსუბუქებენ.

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (14 თავი)

არ ვიცი, დილით რა დროს გამეღვიძა.ჩემთვის დრომ,წინა ღამით, ერთდროულად დაკარგა და შეიძინა მნიშვნელობა. თვალისგაუხელელად ვგრძნობდი მის მზერას. მოხრილ ხელზე თავდაყრდნობილი, ზემოდან დამჩერებოდა. ცხვირში მისი სურნელი მომწვდა და ყველა წამი განმიახლა.

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-11.

-შეგიძლიათ ეს მტკიცებულება წარმოგვიდგინოთ. ამაზე მან ამაყად გაადაწოდა ფურცლები მამაკაცს,მან კი მოსამართლეს. მოსამართლემ მშვიდად გაადავლო საბუთებს თვალი და შემდეგ გაოცებულმა ამომხედა ჯერ მე და შემდეგ მეის. -ანუ როგორც აქ წერია,თქვენ იძახით რომ

ბებოს მაგიური ყურძენი

ერთი სიყვარულით სავსე მოგონება მინდა,რომ გაგიზიაროთ რომელიც გონებაში დღემდე მომყვება და დარწმუნებული ვარ მომავალშიც მემახსოვრება და არასდროს დამავიწყდება. რადგან ადამიანმა დასამახსოვრებელი მომენტები წარსულიდან არასდროს არ უნდა დაივიწყოს, უნდა იყოს

უდედობა უბედობაა (დასკვნითი ნაწილი)

ჩემი ცხოვრება, ორად იყო გაყოფილი, დღე და ღამედ, ღამე სევდიანი, ცრემლიანი, დღე კი, სიახლეებისა და ახალი, მწვერვალების მომტანი. მალე, ძალიან ბევრი დამიმეგობრდა, სკოლაში ყველა მიცნობდა, ყველაზე კარგად, მაინც გიორგისთან და ნინოსთან ვიყავი. ნატო დეიდა,