სად წყდება ზღვარი?!

გზებს მივსდევ სადღაც, არ ვიცი შორით მთა მოსჩანს, უღრუბლო ზეცა მე შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს სად წყდება ზღვარი ვიცოდე ნეტავ ფიქრებში გხატავ, გეხები ნაზად საფიცარს ვეტრფი ცოდვაა განა?! ჩურჩულით გკითხავ

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 23)

-ნახვის საათები რვა საათიდანაა, ახლაც მთელი სცენები მოვაწყვე დაცვასთან_ხელი ჩაიქნია და ჩანთა დივანზე მიდო. -ნერვიულობ?_გაეღიმა ბიჭის აფორიაქებულ სახეზე. -ცოტა_ძლივს გაიღიმა მანაც.

ის, რაზეც არავინ საუბრობს თავი 13

აღარ ვფიქრობდი რომ თუ მისთვის ყველაფერს გავწირავდი ის დარჩებოდა. უბრალოდ ვცხოვრობდი და ვცდილობდი ჩემი საქმე ისე მეკეთებინა, რომ ამით აჟიოტაჟი არ გამომეწვია.

როდესაც მენატრები

როდესაც მენატრები ჩვენს ფოტოებს არ ვათვალიერებ, არც ჩვენს ერთად გატარებულ დროს არ ვიხსენებ, არც საუკეთესო მომენტებს, ვიდეობსაც კი არ ვუყურებ. როდესაც მენატრები ვწვები, თვალებს ვხუჭავ და ერთადერთ კადრს ვატრიალებ გონებაში. ნელ-ნელა თითქოს საერთოდ

ჯანდაბა! ჩემი უფროსი შემიყვარდა. (თავი XI)

მგზავრობის დროს ვცდილობ არ შევიმჩნიო ისააკისგან მომავალი მხურვალება,რომელიც მადნობს,მისი სურნელი,რომელზეც ასე ვარ გაგიჟებული. ყურსასმენებს ვიკეთებ და ჩემს საყვარელ მელოდიას ვრთავ.

ზოი III.4

გაცნობის საღამოზე უამბო, თავდავიწყებით ცეკვაზე, წითური თმით დაფარულ ნოეს ტანზე, ვნებისგან დახორკლილ თავის სხეულზე, ყველა ცხელი შეხება და კოცნა გაიხსენა, ყველა ჯადოსნური და სანუკვარი სიტყვა, მათ ბაგეებს რომ სწყდებოდა მწიფე ნაყოფებივით.

November Rain

ერთი გამოტოვებული ზარი...ორი...სამი...აღარ იცოდა რა ექნა. გული ცუდს უგრძნობდა. ლოდინში ჩამოეძინა კიდევაც. კარზე ზარის ხმა აღვიძებს. საათს უყურებს და სამის ნახევარია.

მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას

_მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას, შენ ცდილობ სულაც არ დამინდო_ ამ დილას ნისლები უხდება, ეს სევდაც უხდებათ ამინდებს

სევდა და ოპტიმიზმი

ყველა თავის ისტორიას ქმნის და ამ ყველა ისტორიას თავისი ავტორი და სახელი აქვს. ეს ისტორიები ერთმანეთისგან განსხვავებულია, ზოგი გაუსაძლისი ტკივილით და მწუხარებით სავსეა

დაითვალე ნაბიჯები {2}

ნერვიულად დააბიჯებს ოთახში შუახნის მამაკაცი და თეთრ წინსაფრიანი ქალბატონების მიმართ ბრძანებებს გასცემს.ყველაფერს გულმოდგინედ აკვირდება,საგანგებოდ გაწყობილ მაგიდას ეჭვის თვალით უმზერს და ცდილობს შემთხვევით რაიმე ნაკლის არსებობა არ გამორჩეს