ოიზისი XXI

რაკლი კვირისტავზე ჰკოცნის და თან მზერას მის თვალებს არ აშორებს. -არ ჩამოხვალ ბლუმ? -არა. შენ ამო. -მე? სიგიჟეა არ მინდა. მიდი ჩამო უკვე, ან ეგ მომეცი.

კესანები (თავი მეორე)

ქალი მისკენ დაწია, მარწუხებში მოიქცია, საუბარი არ შეეძლოა, ასეთ დროს ვერაფრით ანუგეშებდა. კესანეს ცრემლებმა გულ-მკერდი დაუსველა. თმაზე ეფერებოდა კაცი, საოცარი სურნელი ჰქონდა, ისეთი ბავშური და სპეტაკი.

შე'მიყვარდი (7)

_შენ მგონი გინდა გცემო და აღარ იცი როგორ გამომიწვიო _რა ვტყუი?რამდენჯერ მოგწერე ან დაგირეკე ვმუშაობ არ მცალიაო და სულ იმ ქალის ხმა მესმოდა თან რაღაცებს გავალებდა

ვინმე სხვა ( თავი 11 )

უკვე საკმაო ხანი დავყავი, ასე თმენით და მომღიმარმა, სტუმრების წინაშე. დედას კი ისე უჭირავს თავი რომ არც კი იმჩნევს რომ ჩემი ეს მზერა ყალბია რომ რეალურად უზომოდ ვცხარდები.

თვე მგლოვიარე

მისი გრძნობები ბობოქრობს ღამით ჭექს, ელვას ვითარც ვაჟკაცი, ქვრივი.

ადამიანო!

ისეთი მზეა, ზამთარში რომ ტერფებს აგიწვავს, სისხლს აგიჩქროლებს და მოგანდომებს ფეხსაცმლის გახდას.

თავისუფლების ფანჯარა

ყაზბეგის სიჩუმეში დამალული საუბარი საკუთარ თავთან

ნაბიჯებს შორის (თავი 1) 18+

რეპეტიცია გვაქვს. რამდენიმე დღეში გალა კონცერტზე ვცეკვავთ. ყველა დღე მნიშვნელოვანია. ყველა წუთი. ყველაფერს მნიშვნელობა აქვს. ვარჯიშს, კვებას, ძილს... შეცდომის უფლება არ გვაქვს...

კესანები(თავი პირველი)

-ელიზაბეთ..-თავისთვის ამოილაპარაკა ალექსანდრემ და კიდევ ერთხელ მოავლო მზერა მის კაშკაშა თვალებს, შემდეგ მის სახეს და მიხვდა, რომ ის არ იყო, ვისაც ამდენი წელი ეძებდა...

ეპიტაფია

ძალიან მშიშრები ვართ ადამიანები, ცხოვრების გვეშინია. არც სიკვდილზე ვფიქრობთ სათანადოდ, ბაც და, გერშვინია!