სხვისი ცოლი (1თავი)

-კარგი-ნაწყენი ხმით უთხრ დედას და უკან გაყვა.ნელი ნაბიჯით მიიწევდნენ დედაშვილი სახლისკენ, არცერთ არ უნდოდა რომ მალე მისულიყვნენ სახლში, იმ სახლში სადაც მუდამ ტკივილს აყენებდნენ ორივეს, ნათიას ტელეფონმა ისევ დარეკა, მან სწრაფად უპასუხა ქმარს -რას

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XIII)

ბალიშს ხელებს ვხვევ და თვალებს ვხუჭავ. ის ის არის უკვე უნდა ჩამეძინოს,როცა ჩემს გვერდით საწოლი იზნიქება და ვგრძნობ გახურებული ხელის გულის შეხებას საჯდომზე. ხმას არ ვიღებ. მისი ხელები უფრო ზემოთ ცოცდება და ახლა ტუჩების შეხებას ვგრძნობ ხერხემალზე.

მეზიზღები არაბულო (სრულად)

ცხოვრება უსამართლოა... ზოგჯერ კი ისეთი სამართლიანი... ჩვენ ადამიანები ვერასდროს მივხვდებით მის დანიშნულებას საბოლოოს. არსებობს უამრავი მოსაზრება და აზრი თუმცა საბოლოო დასკვნა მაინც არავის აქვს თუმცა დამეთანხმებით ეს ყველაზე და ყველაფერზე საინტერესოა.

თუ გაიმარჯვებ! (თავი მეხუთე)

ემილი იმ ერთ-ერთ იღბლიან მოზართა შორისა,რომლებიც ყველაზე სახენგალთქმულ სკოლაში სწავლობენ . სახელის მიუხედავად, ამ სკოლაში უსამართლობა და დააჩაგვრა გაამეფებული ! აქ ხომ ყველას ეშინია გამეფებული უსამართლობის მთავარ მიზეზთან "ჯონ ჯეისონთამ" სკოლის

გოგონა ღამის წყვდიადში 4

დრო იმდენად სწრაფად გადიოდა რომ ელზა ვერც კი აცნობიერებდა ამას მეგობრებთან ერთად ყოფნის დროსაც კი დაფრინავდა, სიყვარულმა მას ყველაფრის თავიდან დაწყების სურვილი გაუჩინა და ამ სურვილს თავსაც კი შესწირავდა...

წარსულის შეცდომები 4 თავი

-ალექსანდრე-დაიყვირა და სირბილით გაიქცა უფროსი ძმისკენ-როგორ მომენატრე-ამოიტირა და ძლიერად ჩაეფსკვნა სანდროს -მეც ჩემო პატარა მეც-სიცილით იხუტებდა დას ერთი ხელით

სამყარომ კარზე მომიკაკუნა

ხშირად ვამბობთ ხოლმე ადამიანები, ჩვენ დედამიწაზე ვცხოვრობთ და ამ სამყაროს შვილები ვართო. ისიც კი არ ვიცით, თუ როგორი არის სამყარო თვალითაც კი არ გვაქვს დანახული.

მერამდენე ფურცელი ამოვხიე..

ვამბობ არ მტკივა და თითქოს მეც ვიჯერებ ამას, ღამის მისვლამდე. და მერე ბალიშს ვაბარებ აღსარებას. ისიც მორჩილად მპატიობს ცოდვებს და ვიცი ბოლოს ისიც ვერ დაიტევს ყველაფერს. მოხუცის ხელებივით დამჭკნარია თითქოს გრძნობებიც.

ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 11)

ორივე ერთად მივედით მეზობლის კარამდე და აი მანდ უკვე მე გადავდგი პირველი ნაბიჯი და ზარი დავრეკე. კარები არავინ გაგვიღო, კიდევ ერთხელ ვცადე და ამჯერად კარებში ახალგაზრდა, ძალიან ნაცნობი სულიუეტი გამოჩნდა. არა, ოღონდ ეს არა რააა.... გაოცებისაგან

სიგიჟის ზღვარზე (დასასრული)

მია იდგა თორნიკეს წინ სრულიად უემოციო და ცარიელი, არავითარი გრძნობა მასში არ ცოცხლობდა ამ წამებში, თორნიკე რათქმაუნდა გრძნობდა მის სიცივეს, მაგრამ მოწოლილმა გიჟურმა ვნებამ უფლება არ მისცა რომ უარი ეთქვა მიაზე,