დარჩი სახლში!

დღეს კი რაც არის აქტუალური, ადამიანო გონზე მოხვიდე, მოგვიწოდებენ მედიკოსები, დარჩი სახლში და არ გამოხვიდე.

ორ'სული /სრულად/

"ერთ დღეს ავგუსტი კალისას თავის გრძნობებში გამოუტყდა. უთხრა, რომ უფრო და უფრო უყვარდებოდა, როდესაც ხედავდა თუ როგორ უვლიდა იგი ლურჯ ორქიდიებს. უყვარდა ის სურნელიც, რომელიც საყვარელი ქალის სხეულზე იყო დაბატონებული. სწორედ ამ დროს მოუნდა ავგუსტს, რომ

ტყუილი მილიონ დოლარად *3*

საწრუპი ბაგეებში მოეთავსებინა და სპირტნარევი სითხე მხურვალედ მოდებოდა სხეულზე. კუს ნაბიჯებივით გაეყოლებინა თვალები აჟიტირებული ახალგაზრდებისკენ,შემდეგ კვლავ თავისი მეგობრისკენ,რომლებიც მოურიდებლად უკოცნიდნენ ერთმანეთს ტუჩებს და ხელებს უმისამართოდ

სამართალი

ნუთუ შეიძლება სამართალი დავარქვათ ამას, როცა ართმევენ გაჭირვებულებს სულ ბოლო ლუკმას, ნუთუ შეიძლება სამართალი

ძველი ნაცნობი

ყავის ჭიქას ხელი დაავლო და ისევ ისე გამიღიმა, როგორც დღევანდელი შეხვედრის დასაწყისში. აი როგრო დავემშვიდობე ეგ უკვე აღარ მახსოვს. აღარც შენს დაბადების დღის წვეულებაზე მოვსულვარ. აღარც სახლში…

შავი ფერები

ბევრს არ სჯერა იმის, რისიც მე. ზოგჯერ იმდენად შთაგონებული ვარ, რომ სიტყვების მოძებნაც კი მიჭირს. ახლა კი, როცა საქმე თავზე საყრელი მაქვს, მაინც დავჯექი და ამის წერა დავიწყე...

ძველი ბიჭის გოგო(თავი10)

დაცვის ერთ-ერთმა წევრმა გაგვიღო მანქანის კარები და ჩვენც მოვთავსდით... მთელი გზა ხან სანდროს ვუყურებდი, ხან კიდე ჩემს თითზე არსებულ ულამაზეს ბეჭედს, თუმცა ვგრძნობდი რომ რაღაცის მეშინოდა, მეშინოდა რომ ამხელა ბედნიერება ცუდად არ დამტავრებულიყო.

არ შეგიყვარებ. მეორე ნაწილი 10 თავი

მისი სიტყვები გულს ისარივით ჩაერჭო. აღარც ხელჩანთა გამხსენებია და აღარც ჩემოდანი. მთელი სისწრაფით გამოვიქეცი შენობიდან და მანქანაში ჩავჯექი... მანქანას იმდენი ხანი არ მივკარებივარ რომ ავტოდრომზე წასვლა შემეშინდა კიდეც და ცხოვრებადი პირველად ლისზე

ოცნება უფასოა (თავი 13)

- ლუკა გაიღვიძე რაა, ჯერ ადრეა არ უნდა წახვიდე, მე ხომ არ დამტოვებ არა? მიდი რა გაიღვიძე . - ტირილს უმატებს ნიტა შემდეგ კი გონებას კარგავს. ხალხი გოგონასთან მიდის წყალს ასხამენ გამოსაფხიზლებლად, ლუკასთვის კი სასწრაფოს ურეკავენ.

კოიოტის ეფექტი (2)

გეგა ლესელიძე “წითელ კაფეში” იჯდა, განაპირა ადგილი აერჩია “ვიტრინასთან”, ბუმბულა სავარძლში მოხერხებულად მოკალათებულიყო და ჩაფიქრებული გასცქეროდა ლამპიონებით მოყვითალოდ განათებულ ქუჩას.