ოიზისი VI

მარიტა უღიმოდა და გრძნობდა სხეულში სიმშვიდე როგორ ბუდდებოდა. ირაკლისთან ყოფნა თითქოს სამყაროსა და ყველა ტკივილს ავიწყებდა. მერე უცბად მარიტას რაღაც ახსენდება, საწოლზე ჯდება და ირაკლის რომელიც ზურგზე წვება, ზემოდან დაჰყურებს.

არა'ჩვეულებრივი{სრულად}

-ახლა დედას ჩავკიდოთ ყველამ ხელები და სანამ არ ჩამოვალთ ჩავეხუტოთ კარგი?- ბავშვები დახტოდნენ, ხედებს უყურებდნენ და აღფრთოვანებას გამოხატავდნენ, საკუთარი სახლი იპოვნეს გახარებულები კისკისებდნენ. თადა კი ევას ეხვეოდა და წლების შემდეგაც ისევ ფანტავდა

განთიადი (მეცხრე თავი)

-მადლობა, რომ ხარ ჩემთან ლუკა. -კოცნის შემდეგ, მადლობა გაგახსენდა მხოლოდ? -კარგი რა… მორიდებულად გაიხედა გვერდით გოგონამ, ვერ გაუსწორა თვალი, გულით საყვარელს. -შენ თვალს მარიდებ გოგო? არ თქვა, რომ შეგრცხვა. -არ ვიტყვი. -რა ლამაზი ხარ, დეკა.

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით (10)

– ნუ ღელავ უკვე აქ ვარ.- ურეაქციოდ მივუგე. – რა გჭირს? რა სახე გაქვს ან შუბლზე რა დაგემართა ავარიაში მოყევი? – კი.-მოკლედ ვპასუხობ.

ის ჩვენშია საარსებოდ

დავიღალე, დამიჯერე დავიღალე, ვეღარ ვხვდები საით მიდის ეს გზა მწარე... ვერც სიმართლე ტყუილისგან განვასხვავე და ვერც მისგან თავი ჩემი დავიფარე..

მე - ორი [ სრულად ]

- უამრავ ფოტოს გადაგიღებ! - არ მინდა! - მე მაინც გაგაგიღებ! - არ მინდა-მეთქი, ღლაპო! - მაინც ვერ გამექცევი შენი ბებერი ძვლებით, დეი! - ნიკოლოზ! - ნიკელოზ!

მე სიყვარულმა...

მე სიყვარულმა მიმატოვა და შენც წახვედი, აღარც ეს გრძნობა დამრჩენია, შენგან რომ იყო, სიჩუმის გარდა ახლა უკვე სხვა აღარ მესმის, თითქოს მოკალი ყველაფერი რაც ჩემში იყო...

ქვეყნიერების აღსასრული

დილის ათი საათი ხდებოდა, როდესაც ცაში უზარმაზარი მუშტი გამოჩნდა. ნელ–ნელა გაიშალა და, თითებმოკაუჭებული, ვეება ბალდახინივით უძრავად დაეკიდა ქალაქის თავზე. ქვას ჰგავდა და ქვა არ იყო. ხორცს ჰგავდა და ხორცი არ იყო. ღრუბელს ჰგავდა, მაგრამ არც ღრუბელი

ბიჭი წარსულიდან (2თავი)

- არ ვაპირებ შენ გიხსნაა მე რატო წავედი და რატო არა შემეშვი მაქსიმე შემეშვი, გთხოვ წადი. - კარგი ჩაჯექი მანქანაში სახლში წაგიყვან.- გაბრაზებული იყო ვიცოდი მაგრამ ახსნის თავი არ მქონდა.

Bleseed are The dead

-როგორი მშვიდია, ეგ დაინახე? -კი, დავინახე. -ლინდა, ცრემლებიც დავინახე, გეფიცები. -მჯერა, ტას...მჯერა.