You saved my life (3)

იმ ღამით ვერ დავიძინე... ოღონდ ამ ჯერად ბედნიერების გამო არა,რაღაც მჭამდა შიგნიდან,ლუკაზე ვნერვიულობდი არ ვიცოდი რა მოხდებოდა,რას გააკეთებდა.მისგან ყველაფერი იყო მოსალოდნელი.

ბუმერანგი.ნაწილი მეორე 8 თავი

-შენ რომ კომფორტში გეცხოვრა,შენ და დედაშენს რომ არაფერი შემოგკლებოდათ,ვიღაცეებს ეკლების გაკაფვა უწევდა და იმ ეკლებისგან განთავისუფლებულ გზებზე სისხლის წმენდაც საჭირო იყო, რადგან სუფთას გამოჩენილიყო სასახლისკენ მიმავალი თეთრი ქვაფენილი.

„ცხოვრების არსი“

ცხოვრების არსს ვუკავშირებთ ბედს,თუ როგორია ის. თუ კარგია,მაშინ კაყოფილები ვართ და ვთვლით,რომ ცხოვრების არსი ზუსტად ეს ყოფილა,თუ არა და უკმაყოფილოები ვართ და მაშინაც ვთვლით,რომ ასეთია ჩვენი ცხოვრების არსი,მაგრამ მთავარია იმის ხსოვნა,რომ ცხოვრება

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 11)

გავიფიქრე კიდევ კარგი იოანე წავიდა და ამას არ ხედავს მეთქი და... ამ დროს მანქანის დამუხრუჭების ხმა იყო.იოანე..;ახლა მზად ვიყავი გასაქცევად.შემოვბრუნდი მანქანიდან ისეთი მზერით და მანერით გადმოვიდა,მეგონა ჰაერი გასქელდა და ვეღარ ვსუნთქავდი.

მადერა [თავი 1]

ყველაზე უცნაური რა გადაგხდენია? - მკითხა ერთხელ. დამთხვევა იყო, ბედისგან კარგად გაწერილი ირონია, რომ ეს მოხდა ერთი დღით ადრე, სანამ ყველაფერი დაიწყებოდა. დიდხანს ვიფიქრე და, უფრო გონებამახვილი რომ ვერაფერი მოვიფიქრე, გულწრფელად ვაღიარე: -

და მაინც ყინულს საყინულეში დავადნობთ?! (თავი მეორე)

ჩემი დღის გეგმა?! ჰმ... დღეს დილით ბარში წავალ და იქაურობას შევათვალიერებ. ერთი-ორ ჭიქა ვისკსაც დავლევ და ჩემს "ბუდეში" დავბრუნდები. ჩემს მზარეულს ისე ეშინია ჩემი, რომ ვერც კი ვიგებ ისე ადრე მოდის და საუზმეს და სადილს მიმზადებს.

სიშორე

შორს ხარ და მე უშენოდ თითქოს მკვდარი, ვუყურებ “ფერად”სამყაროს რომელის გახდა მკრთალი.. უფერულ ქუჩებზე დავდივარ მარტო,ფიქრებით შენზე, მერე კი ჩუმად ვიხსენებ ბედნიერ მომენტებს ჩვენზე..

მთაწმინდის მთვარე {11}

-ძალას ნუ გამომაყენებინებ. -ა რ ა! - თავი გააქნია და ლუკაც ლამის წყობიდან გამოიყვანა. -კარგი. - სწრაფად გადავიდა მანქანიდან, კარი გამოაღო და მკლავში ჩაავლო ხელი.

ცრემლების პრინცესა ( მესამე თავი)

საშინლად დაიქუხა. თათია შეხტა და უფრო მეტად მიეკრო გუგას. ბავშვობიდან ეშინოდა ქუხილის. ბავშვთა სახლში, ფანჯრიდან ელვას მოჰკრავდა თუარა თვალს, ხელებს ყურებზე მიიფარებდა, რომ ის საზარელი ხმა არ გაეგო. ვერ ახერხებდა მისი პატარა ხელები იმ საშინელი ხმის

მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XI)

- ღმერთო, ვთხოვდები!- დავიყვირე და გაკრეჭილმა გავხედე. - ღმერთო, გიჟი მომყავს ცოლად!- მანაც მომბაძა და სიცილში ამყვა.. მანქანა დაძრა, შენობებით ვხვდებოდი რომ მასთან მივდიოდით.