ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 5) +18

რატომღაც არ მეგონა ასე ცივილურად თუ განვითარდებოდა მოვლენები, მაგრამ იოანე ხომ ყოველჯერზე გაოცებას იწვევს. სკამებზე დავსხედით, იოანემ ორ ღერ სიგარეტს მოუკიდა,ერთი მე მომაწოდა და ფეხები მოაჯირზე შემოალაგა, მეც მივბაძე

და'ქალები (1 ნაწილი სრულად)

1თავი ნანა-წაბლისფერი თმა, ქამელეონის თვალები, უჩვეულოდ გამხდარი და დაბალი, გრძელი ლამაზი ფეხებით. ლოყებით რომელიც ღმილისას ეჩხვლიტება.

ცოდვების ხარჯზე... (18 თავი)

სანდროს ამბავი ჯანდაბაში გადააგავნა, მას აბრალებდა ყველა თავს დამტყდარ უბედურებას და ბოლო მოვლენებს იხსენებდა. მისი გამოჩენა, გიორგის გადაკიდება, სანდროსთან ჩასახლება, გატაცება, ისევ სანდროსთან ცოვრება. ყველგან ბიჭი იყო, სანდრო, სანდრო და ისევ

ჰორიზონტს მიღმა II

მათე განრისხებული დადიოდა საავადმყოფოს დერეფანში წინ და უკან, საშნლად გაბრაზებული თან ძალიან ნაღვლიანი, ეშინოდა ძალიან ეშინოდა ლაზარეს დაკარგვის, არ იმჩნევდა, მაგრამ გული საშინლად სტკიოდა განიცდიდა ლაზარეს ამ დგომარეობაში ყოფნას, რას არ გაიღებდაა

რა ვქნა...

რა ვქნა რომ მიყვარს, და მის გარეშე ცხოვრებას ჩემსას აზრი არა აქვს რა ვქნა რომ მინდა მისი ალერსი მასთან ყოფნა სულ, მარად და მარად.

შეხვედრა. (თავი 2)

თვითონ კი 16 წლიდან თავისი შრომით ნაშოვნი ფული ქონდა და უკვე 13 წელი იყო მამამისს კაპიკსაც კი არ ართმევდა. ამიტომაც ეშლებოდა ნერვები თავისი დის საქციელებზე, რადგან იცოდა როგორ წვალობდნენ სხვები პურის ფულის საშოვნელად.

სულ შენ მიყვარდი (თავი 2)

ამის გაგონებაზე თავი ვეღარ შევიკავე ,ცრემლები გადმომცვივდა. სახლში შევარდი ჩანთას ხელი მოვკიდე და წავედი...ირაკლი კიბეებზე დამეწია გვანცას ძახილით, ყურს არ ვუგდებდი,მაჯაში ხელი მომკიდა, კედელს მიმანარცხა და ვიგრძენი როგორ

ყველა-ფერი, არა-ფერი

და ასე თითქოს ხმაურით, ამავე დროს ჩუმი ხმით მოწყდა ზეცას პაწაწინა წვეთი. ერთ წვეთს მეორე მოყვა. დაიბადა ახალი სიცოცხლე. დაიბადა? არა! დაიბადნენ.

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 4) +18

დილით ვახელ თვალს და ვიღაცის ხელს ვხედავ, მსხვილი ვენები მდინარესავით მიუყვება მტევნებამდე, გაოცებული ვუყურებ და ვიხსენებ წუხანდელ ღამეს... ვაცნობიერებ რომ მისი ხელები უფრო და უფრო მიჭერს და მისკენ მიზიდავს, ცხვირს ყოფს

წერილი უცნობ გულისწორს

იქნებ ღმერთმა ინებოს და შევხვდეთ ერთმანეთს ოდესმე, ურთიერთს თვალი შევავლოთ, სული და გული გავიმრავალჟამიეროთ.ეეხ, ეს წყეული მუზები არ მშორდებიან, თავს მევლებიან, ფუტკრებივით დამბზუიან და გონებას ჭინჭარივით მისუსხავენ,