თვალთა მაგია

შავი თვალები ღამეა ბნელი, მის უკუნეთში დავიკარგები, შავი თვალები ცეცხლია მწველი, ერთი ნახვითაც დავიდაგები. შავი თვალები ძლიერ ცოდვილი, ათასი გულის დამპყრობელია, მისი ალერსით გულდაკოდილი, ქვეყნად მიჯნური ბევრზედ-ბევრია.

შემდეგ...(4)

დამუნჯებულმა გავხსენი კარი და მარიამს შიგნით შესასვლელად ვუბიძგე...ანუ გამოდის რომ...იქ ერთიდაიგივე ადამიანმა გაგვიშვა... -თეკლა მართლა არ მინდოდა...მიბრაზდები?

ნამდვილი სიყვარული (სრულად)

გათეთრებული სახით მჯდომი ელენე, ვერ ინძრეოდა, უყურებდა ვაჩეს გათეთრებულ, არაფრისმთქმელ, მაგრამ მაინც ლამაზ, მშვიდ და უბრალოდ საყვარელ სახეს.. იჯდა და იხსენებდა თითოეულ წელს.. თვეს.. დღეს.. საათს, წუთსა თუ წამს..

გამიზნული შხამი #18 (+18)

აქ რამდენ ადამიანს ხედავთ... და რას გეუბნებიან, ადამიანები ერთმანეთს აგიჟებენო, კლავენო, სიცოცხლეს უმწარებენო, მაგრამ მე არც მკვდარი ვარ, არც გიჟი. პირიქით - ყველაზე ნორმალური ვარ და სწორედ ამაშია პრობლემა. - დამძიმებული ჰაერი ხარბად ჩავუშვი

როგორ მოვარჯულოთ ტირანი (თავი 3)

მცირეხნიანი დასვენების შემდეგ ვდგები ფეხზე და საწოლში გადაშხლართულ გაბრიელს კიდევ ერთხელ ვამოწმებ წასვლამდე,ოთახიდან ფეხაკრეფით ვიპარები და კარს ოდნავ შეღებულს ვტოვებ,დერეფანს ნელი ნაბიჯებით მივუყვები და დაძაბული კისერს

მწერლის რუტინა

დილა იწყება არეული სახით,ამღვერეული ემიციებით, ჩამოგლეჯილი იმედებით და გაცვეთილი გეგმებით, ეს ქაოსი ირგვლივ ყველაფერს ფარავს..ირგვლივ ტრიალებს და ყველაფერს ითრევს.ყველაფერს მართმევს რაც კი ძვირფასი გამაჩნია..საბოლოდ კი

ერთ დღეს

ერთ დღეს, როდესაც კვლავ გადაიდო იმ მცხუნვარე მზის გამონათება. ძლიერმა წვიმამ არ გადაიღო, დავიწყე საგზლის გამოლაგება. ერთ დღეს, როდესაც იმ ცისარტყელამ მე გამოსვლაზე უარი მითხრა. ტყვია ვესროლე და სინათლემ მან ვეღარ გამანდო ვერცერთი სიტყვა.

იისფერი სიყვარული (დასასრული)

რაც არ უნდა მოხდეს ჩემს ცხოვრებაში ვერაფერი გადაგწონის, რამდენი ცუდიც არ უნდა მოხდეს მაინც ის ერთი კარგი დამამახსოვრდება, რომ გაგიცანი და შემიყვარდი. შენ ვერ წარმოიდგენ როგორ მიყვარხარ, შენი თავი მართლა ღმერთმა გამომიგზავნა

უკანასკნელი ვარსკვლავი (სრულად)

ფანჯრიდან ახალად გადამხტარს აბაზანიდან გამოსულ ხალათიან დემეს შევასკდი ტელეფონი ხელიდან გამივარდა ფეხი სველ იატაკზე გამიცურდა და მის ფეხებთან დავეცი. - შენი დედაც ნებიერიძე

რის გარეშეც ყველაფერი აზრს კარგავს

ორ კვირაში უკვე სამყაროს ვხედავდი შენს თვალებში, სადაც დატოტვილ ხეთა მსგავსად მოსჩანდა ჩვენი მომავალი.. მომავალი, რომლის წაკითხვასაც დიდ ხანს ვცდილობდი, ვცდილობდი და დღითიდღე საკუთარ თავში უცნობ მხარეებს ვპოულობდი.