სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!!

შენ დავიწყებას ვერ მიეცემი მუდამ იქნება შენზე მითები სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!! შენ დავიწყებას ვერ მიეცემი მუდამ იქნება შენზე მითები სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!! შენ ყველამ დრიფტის მეფე

გვირილები

თავად სამოთხის ეს სიდიადე რომ ეცოტავა ერთ-ერთ ანგელოზს, წასვლა მოუნდა, მაგრამ ვერ მიდის, როგორ წავიდეს?! როგორ გაბედოს?! როგორ დახუროს მის უკან კარი?! როგორ წარმოთქვას: "მე ვრჩები მასთან"?! როგორ გაუშვებს ჭკუათმყოფელი ასეთ ანგელოზს უცნობთან,

მინდა მოგწერო... (თ.ჯ)

მინდა დავწერო, რა დავწერო?! დრო ითვლის წამებს, ყველას ერთბაშად უთენდება ბოროტი ღამე...

მე ვერ შევქმნი ნახატისგან შედევრს...

მე ვერ შევქმნი ნახატისგან შედევრს, მე არა მაქვს ნიჭი, სხვას მივბაძო გადავხედავ ჩამოღვენთილ კედლებს და წარსულით ჩემ თავს ფიქრებს ვაჭდობ. მე ვერ შევქმნი ჰარმონიას ნოტით, ჟღერადობას ვერ დავიჭერ ყურით მოცარტს ეწერინებოდა გრძნობით ქმნიდა მუსიკაში

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს,

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს, შემოჩვეულ სევდას წვიმის ღვარი შლიდეს, იფარავდეს შინდი შეციებულ ჩიტებს შენ კი ჩემი დიდი სიყვარული გჭირდეს. გიკითხავდე ლექსებს, არა ვგავდეთ დიდებს,

i know its my fault, but

ქაოსურ წყვდიადში შენი აჩრდილი ვით მწვანე სხივი ისე გამოჩნდა, უძლურებისგან წაქცეულისთვის შენი სიტყვები საყრდენი აღმოჩნდა: მე ხომ გითხარი , მაგრამ მაინც არ დამიჯერე. ახლა კი სული იტანჯება, შენი ბრალია. იდუმალება ნაკუწებად მგლეჯს და მაწამებს მზიან

მიყვარხარ ცელქო...

მ-ოდი, დამაფინე გულზე მიხაკები! ი-ჩქარე, თორემ მე მომკლავს სიმარტოვე, ყ-ველა ჩემთანაა, შენ რად იკარგები?! ვ-ერა გავიგე რა, რატომ მიმატოვე.. ა-სე წარმტაცი და ასე დიდებული, რ-ისთვის იგვიანებ, მოდი, ჩამაცივდი, ხ-ალხი რას იტყვისო - სიტყვა მიგდებული,

შენს უჩემობას სიცოცხლე ჰქვია... (თ.ჯ)

უცებ ჩავიცვი წითელი კაბა... უცებ სიწითლეს ვუთხარი დიახ... შენ კი უჩემოდ წახვედი რადგან, შენს უჩემობას სიცოცხლე ჰქვია...

მეფეს

მე ვუსმენ ჩარკვიანს, გულს ფიქრები ზღვასთან მიაქვს, ჩვენ გავივლით გზას წყლიანს, ქარს გრძნობები ზღვასთან მიაქვს. ჩვენ გადავცურავთ ზღვას, ისე როგორც ჩარკვიანმა გადაცურა, სადღაც ვიღაცამ გადააბიჯა ზღვარს, მეფობაზე ამთხევენ მინუს აურას.

მონდობილი მეგობრობის ნაცვლად...

მიყვარხარ... ჰო.. ეს მინდოდა მეთქვა, მონდობილი მეგობრობის ნაცვლად, რა აზრი აქვს ლუწ სტრიქონებს ეხლა?! როცა გრძნობამ რითმა შეინაცვლა.