შენს წინ დავიჩოქებ...

დილით შემეჭიდა გრძნობა, ვერ მაჯობა, მზის სხივს დაენანა ჩემთვის გამარჯობა, მე არ მომბეზრდება ნათლის დარაჯობა, ჩემთან ყოფნას ნუთუ, ჩემო, გაღმა ჯობდა...ყოველ ალიონზე წყვდიადს გავუცინებ, ვიცი, სადღაც, მაქეთ, შენ რომ მემალები, იცი? მომენატრე, ოღონდ ნუ

ვნების ტანგო

წამიერი აკორდები და მუსიკას აყოლილი სხეულები, რითმის განცდა და წყვილების ნელი ტანგო, გაბნეული თითო ბგერა და დადგმული ვნების ვალსი მჩქეფარე და ემოციით სავსე, ბედნიერი სახეები. უღიმღამო ფერგასული, ცარიელი მაგიდები გრძნობისგან მარტოსული და ეული

მენდე, ცხოვრება სრულდება ერთხელ!

გარიჟრაჟია. განთიადი. გადაღლილ თვალებს, თუ დასევიან პარიზული, მრუმე ფიქრები... ჭიქა შამპანი, ომლეტი და დაგროვილ ვალებს, მივყავარ კვლავ იმ აზრამდე რომ ერთად ვიქნებით...ნაცნობი ბარი, ლამაზი ქალი... მოქარგულ კაბის შავი მანჟეტი.. თამაშით მთვრალი,

მინდა

მინდა შეგიგრძნო მთელი არსებით და შეგიყვარო გრძნობით, აზრებით... დროა, სურვილმა გაფანტოს შიში, თავდავიწყებით შევძახო: ქიში! მინდა მესმოდეს ნაზი ჩურჩული და შენი სუნთქვა - უნაკლოდ ჩუმი... მინდა, რომ ვიგრძნო: მუდამ მინატრებ, გეყვარები და ზურგს

გოგონა ცარიელი სამყაროდან...

სიკვდილის მოისმოდა ნაბიჯები... მსურს აზრები ფიქრებს გავყარო და დილის ცვარს შერჩენოდა ნაბიჯებად, გოგონა, ცარიელი სამყაროდან...

ქაოსი

იგი მიპყრობს და მიმათრევს თან,მინდა მაგრამ ვერ ვერევი თავს.მინდა ვნახო და ვიპოვო ჩემი სახე,არ მინდა რომ სამუდამოდ გავქრე,მინდა მქონდეს ჩემი თბილი კერა,არ მინდა რომ დროში ჩავიკარგო.და აჰა კვალ ავიღებ კალამს,კვლავ დავიწყებ ჩემი ბედის ხატვას

დრო მიდის

გადის დრო,თვეები წლები წამები წუთები მრავალი დღეები ცხოვრებაც მიდის უკვალოდ ქრება და მასთან ერთად ოცნებაც კვდება.თენდება-ღამდება,ღამდება-თენდება ვუყურებ ცხოვრებას ნეტავ რა ხდება?.დღეები ყველა ერთნაირია განსაკუთრებული

შენზე ვფიქრობ!

შენზე ვფიქრობ! გელი, რადგან მზე აკლია ცას, ჩემს გულში კი კვლავ ლივლივებს სიყვარულის ზღვა... შენზე ვფიქრობ და ოცნების ზეიმია დღეს, რადგან მესმის სიხარულის და სიცოცხლის ხმა... შენზე ვფიქრობ! გნატრობ, რადგან შენ ხარ ჩემი სვლა! მენატრები და შევყურებ

შენი სახე

მახსენდება შენი თავი, მომღიმარი თვალები,თვალწინ მიდგა შენი სახე სისხლის ფერი ბაგენი,მახსენდება შენი ტანი, მონარნარე სიოსავით,მახსენდება შენი კოცნა და ვიწვები ცეცხლის ალში.ღარ მჯერა დაპირების თითქოს ჩემთან ბრუნდები,არ ვაპირებ

რვა მარტს გილოცავ, ჩემო თავნება...

არსად მინახავს შენი საფლავი, გულში იმედის სხივი კიაფობს, თუ არ არსებობს შენი დამფლავი, იქნებ გზას შენკენ მაინც მივაგნო. ვერსად ვიშოვე ლურჯი იები, ისიც შენსავით გაქრა ქალაქში, მწვანე ოცნებებს სევდად მიები, შენი ხატება მთხოვეს ალაფში.